حرف از مذاکره در نیویورک به عنوان یک فرصت تاریخی مبتنی بر هیجان است 

گروه بین الملل-مصطفی مطهری: در آستانه سفر رییس جمهور محترم ایران به نیویورک برای شرکت در مراسم سالانه اجلاس عمومی سازمان ملل، تحلیل های مختلفی در رابطه با این سفر و ماهیت آن صورت گرفته که هر کدام از آنها از زاویه ای نسبت به حضور در این مراسم، این سفر را مورد تحلیل قرار داده اند.
در حقیقت آنچه در روزهای گذشته عمدتا به تیتر اول رسانه ای بدل شده و غالب تحلیل ها را در برگرفته، تلاش برای تاریخی قلمداد کردن این سفر می باشد؛ در واقع در نگاه تحلیلگران در این پارادایم تحلیلی، استفاده از رویداد مذکور از سوی رییس جمهور برای مذاکره با ترامپ رییس جمهور آمریکاست. بطوریکه دستاورد رییس جمهور کشور از سفر به نیویورک، در ذیل گزاره گفتگوی مستقیم و مذاکره فی مابین دو طرف برای حل اختلافات و تعارضات میان یکدیگر می دانند.
به گزارش بولتن نیوز ،قابل ذکر است که همزمانی این سفر با روزهای منتهی به فعال شدن مکانیسم ماشه و روند بازگشت پذیری تحریم ها، عمده و اساس نگاه تحلیلی مذکور را شکل داده و شامل می گردد. بنحویکه با طرح ایده مذاکره میان پزشکیان و ترامپ، بدنبال ارائه راه حلی برای کندسازی یا به تعویق انداختن فعال سازی اسنپ بک در گام اول و سپس دستیابی به یک توافق جامع با آمریکا و غربی ها در گام بعدی می باشند. 
واقعیت امر این است که اگرچه طرح این ایده با ادعای یافتن یک راه حل صورت گرفته و آن را مسیری برای تعریف و باز تعریف راهبردی در عرصه سیاست خارجی مدنظر قرار می دهند؛ اما نباید فراموش کرد که آنچه در حوزه روابط خارجی و در بستر راهبردهای کلان در عرصه سیاست خارجی کشورها در نظام بین الملل صورت می پذیرد اولا با راستی آزمایی دیپلماتیک صورت می گیرد و متکی به آزمون و خطا نیست و ثانیا اینکه به نظر می رسد طرح این قبیل ایده ها بیشتر خوراک رسانه ای دارد و برای عامه مردم تنها امیدی رسانه ای به همراه دارد و تنها پیامد آن ترزیق امیدی دور از دسترس و دور از واقعیت (اگر نگوییم واهی) به جامعه است.
به واقع آنچه در این برهه حساس از آن سخن به میان می آید را نمی توان کلید حل موضوع دانست. به بیان جامع تر آنچه این روزها به عنوان تنها فرصت برای حل و فصل بحران مکانیسم ماشه از آن یاد می شود تنها یک ایده تحلیلی هیجانی بدون پشتوانه نظری ست نه یک کلان استراتژی. از این رو باید تلاش برای یافتن راه حل یا برون رفت از بحران مذکور را از مسیر دیگری پیگیری و جستجو کرد؛ مسیری مبتنی بر واقعیات در عرصه داخلی و بین المللی.