«نادر»ه‌ای که کشتی معاونت هنری را به صخره کوبید

گروه فرهنگی: در راهروهای خاکستری و عموماً یکدست مدیریتی در ایران، ظهور یک مدیر زن با استایل و پوششی متفاوت، در همان ابتدا توجه‌ها را به خود جلب کرد. نادره رضایی، متولد سال ۱۳۶۰، با روسری‌های بلند رنگی و عباهایی که او را از دیگر مقامات زن متمایز می‌کرد، پا به یکی از مهم‌ترین معاونت‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گذاشت. اما این تمایز، تنها به ظاهر او محدود نماند و عملکرد و حواشی پیرامونش به زودی به یک بحران تمام‌عیار برای وزیر ارشاد تبدیل شد؛ بحرانی که با نامه انتقادی بیش از ۱۷۰ نماینده مجلس آغاز و به کارت زرد مستقیم برای وزیر ختم شد.

به گزارش بولتن نیوز، نادره رضایی پیش از رسیدن به جایگاه معاونت هنری، مسئولیت‌های مهمی چون مدیریت انتشارات علمی فرهنگی و مشاوری فرهنگی وزیر صمت و هلال احمر را در کارنامه خود داشت. انتصاب یک «دهه شصتی» به چنین سمت مهمی، می‌توانست نویدبخش تغییر و پویایی باشد. با این حال، حواشی پیرامون زندگی شخصی و تصمیمات حرفه‌ای او، خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، این امید را به چالش کشید.

اولین جرقه‌های جنجال، تنها ۴۰ روز پس از حضور او در معاونت فرهنگی ارشاد زده شد. انتشار عکسی از آمنه رضایی، خواهر او، در کنار عالیه مطلب‌زاده و در خانه نرگس محمدی، فعالان امنیتی زندانی، حساسیت‌های بسیاری را برانگیخت. ویدئوی منتشر شده به صراحت ادعا می‌کند که خواهر معاون وزیر، علناً از «براندازی» حمایت می‌کند و این ارتباط، اولین پرسش جدی را درباره فرآیند استعلام و تایید صلاحیت نادره رضایی توسط نهادهای امنیتی مطرح کرد.

حواشی اما به حلقه خانوادگی او محدود نشد. تصمیمات رضایی در حوزه کاری نیز یکی پس از دیگری به سوژه رسانه‌ها تبدیل شد. انتصاب «آرزو زرگر» به عنوان دبیر دوازدهمین دوسالانه ملی سرامیک ایران، که گفته می‌شود در اتفاقات سال ۱۴۰۱ رویکردهای ضد امنیت ملی داشته، یکی از این موارد بود.

در ادامه، عضویت «کامبیز نوروزی»، که به ادعای ویدئوی منتشر شده از مجرمان اغتشاشات سال ۸۸ و محکوم به حبس و شلاق بوده، در کارگروه حقوقی معاونت هنری، کمدی تلخی از انتصابات پرحاشیه را رقم زد. این در حالی بود که ارتباط نزدیک نادره رضایی با «گلی امامی» (گلرخ ادیب محمدی)، همسر کریم امامی، از چهره‌های فرهنگی برجسته دوران پهلوی و از بنیان‌گذاران جنبش سقاخانه، لایه‌های دیگری از ارتباطات سوال‌برانگیز او را آشکار ساخت.

دفتر ۳.۸ میلیارد تومانی در برابر اجاره‌خانه‌های ۵ میلیونی هنرمندان

در میانه این جنجال‌های سیاسی و امنیتی، یک خبر دیگر، افکار عمومی و به‌ویژه جامعه هنری را شگفت‌زده کرد: افشای هزینه ۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومانی برای زیباسازی دفتر کار نادره رضایی. این رقم در حالی اعلام شد که بسیاری از هنرمندان کشور برای تامین اجاره‌خانه‌های ۵ یا ۱۰ میلیون تومانی خود با مشکلات جدی روبرو هستند. این اقدام، تصویری از یک مدیر اشرافی و دور از واقعیت‌های جامعه هنری را به نمایش گذاشت و انتقادات را به اوج رساند.

انباشت این حواشی، سرانجام کاسه صبر نمایندگان مجلس را لبریز کرد. همانطور که در توئیت روح‌الله نجابت و اخبار رسمی منتشر شده در تصویر دیده می‌شود، بیش از ۱۷۰ نماینده در نامه‌ای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، عملکرد معاون هنری او را «مخرب» توصیف کرده و خواستار توضیح شدند.

سید عباس صالحی، وزیر ارشاد، برای پاسخگویی به مجلس رفت، اما توضیحات او درباره عملکرد و حواشی نادره رضایی، نمایندگان را قانع نکرد. نتیجه، دریافت «کارت زرد» از سوی مجلس بود؛ یک هشدار جدی که نشان از عدم رضایت عمیق قوه مقننه از مدیریت حاکم بر معاونت هنری داشت.

اکنون سوال اصلی این است: چرا وزیر ارشاد حاضر است برای حفظ یک معاون تا مرز دریافت کارت زرد و تضعیف جایگاه وزارتخانه‌اش پیش برود؟ آیا فردی با یک‌دهم حواشی مطرح‌شده پیرامون نادره رضایی می‌توانست به عنوان یک کارشناس ساده در یکی از ادارات دولتی استخدام شود؟ و مهم‌تر از همه، آیا نهادهای امنیتی، استعلام چنین فردی را برای تصدی یکی از مهم‌ترین و حساس‌ترین معاونت‌های فرهنگی کشور تایید کرده‌اند؟

معاونت هنری، با سکان‌داری نادره رضایی، همچون کشتی شکسته‌ای به نظر می‌رسد که با قدرت به سمت صخره حرکت می‌کند. پاسخی که وزارت ارشاد، نهادهای امنیتی و خود نادره رضایی باید به این پرسش‌ها بدهند، مشخص خواهد کرد که آیا این کشتی پیش از غرق شدن کامل، مسیر خود را اصلاح خواهد کرد یا خیر.