ستاره‌های ایستاده در ظلمت سکوت

گروه اجتماعی-فاطمه حاجیان نژاد: مردم همیشه می‌ترسند؛ نه فقط از حاکمان، بلکه از سایه‌ای که آینده و نگاه دیگران بر زندگی‌شان می‌اندازد. هر اعتراضی که بلند می‌شود، اغلب در خلأ گم می‌شود؛ نه لزوماً به خاطر اشتباه یا ضعف، بلکه به خاطر ساختاری که سکوت را تحمیل می‌کند؛ زنجیری نامرئی که فکر و حرکت را محدود می‌سازد.

آناتومی یک سکوت فراگیر

به گزارش بولتن نیوز  اما چرا جامعه سکوت می‌کند؟ پاسخ در لایه‌های عمیق روان‌شناسی اجتماعی و ترس‌های انسانی نهفته است.

اول آنکه، ترس از تهدید، تنبیه و نگاه‌های قضاوت‌آمیز دیگران در رگ‌های جامعه جاری است. بسیاری بارها دیده‌اند که اعتراض، گاهی به سرابی در بیابانی خشک می‌ماند؛ تلاش‌ها ناپیدا، نتیجه‌ها موقتی و گاه، خودِ تلاش برای حقیقت به تهدیدی جدید بدل می‌شود.
دوم، فشار نامرئی و نادیدنی جامعه، هر فرد را به همرنگی با جماعت وادار می‌کند تا مبادا طرد شود، تنها بماند یا از دیده شدن محروم گردد. برچسب‌ها و انزوای اجتماعی، حتی کسانی که بر حق هستند را به عقب‌نشینی وامی‌دارد.

و شاید مهم‌تر از همه، عادت به احترام به قدرت و سلسله‌مراتب، ذهن را طوری شکل می‌دهد که مقاومت، امری دشوار و پرهزینه به نظر می‌رسد.

قهرمانان واقعی: شکننده‌های سکوت

اما در میان همین سکوت و ترس، همواره کسانی هستند که می‌ایستند. کسانی که سکوت را می‌شکنند، حتی وقتی تنها هستند، حقیقت را به جان می‌خرند و جرأت دارند در برابر ظلم، نور خود را روشن کنند. آنان قهرمانان واقعی تاریخ‌اند.

تاریخ پر است از این نام‌ها:

سقراط را وادار به نوشیدن سم کردند، اما اندیشه‌اش قرن‌هاست که زنده است.

حلاج در میان شعله‌ها ایستاد و عشق و حقیقتش همچنان الهام‌بخش باقی ماند.

امام حسین (ع) در کربلا به شهادت رسید، اما قیامش همچون رودخانه‌ای خروشان، آزادی‌خواهان را بیدار می‌کند.

گاندی و ماندلا با صلح و مقاومت، جهان را به تغییر واداشتند.

پیروزی نهایی حقیقت

آنچه در نهایت پیروز همهٔ معرکه‌هاست، حقیقت است. حق، دیر یا زود، شنیده می‌شود و کسانی که ایستاده‌اند، حتی اگر در زمان خود تنها بوده‌اند، ستاره‌ای در تاریکی‌اند که مسیر نسل‌ها را روشن می‌کند.
همرنگ جماعت شدن، هرگز تضمینی برای درستی یا آرامش روح نیست. گاهی سکوت یک جمعیت، فرصتی است برای قهرمانی کوچک، انسانی ساده یا صدایی تنها که به گوش تاریخ می‌رسد و جهان را تغییر می‌دهد. شاید تنها راه ماندن در مسیر درست، آموختن شجاعت صامت باشد؛ شجاعتی که در سکوت می‌اندیشد، می‌بیند و می‌فهمد، اما آماده است در لحظهٔ درست، بلندترین فریاد را به جهان برساند.

هر فردی که می‌ایستد، حتی اگر کسی او را نبیند، بخشی از این حقیقت جاودان است. هر کلمه، هر عمل و هر ایستادگی، ستاره‌ای است که تاریکی را می‌شکافد.

و این است راز تاریخ: سکوت را کسانی می‌شکنند که شجاعتشان ماندگار است و حقیقت، همیشه زنده می‌ماند. حتی اگر هزار سال دیگر هم بگذرد، صدای حق و شجاعت، همچنان در گوش تاریخ طنین‌انداز خواهد بود و هر انسانی که با دل و جرأت ایستاده است، بخشی از آن جاودانگی خواهد بود.