یک تبریک اساسی به امیر اکبری و یک کنایه جدی به میراث هاشم نجفی

گروه انرژی: امروز در پتروشیمی جم، بزرگ‌ترین الفین‌ساز جهان، باد تازه‌ای وزیدن گرفته است. جوانی از دیار بوشهر، امیر اکبری، سکان‌دار این کشتی عظیم شده؛ مدیری که نه با رانت آمده، نه با سفارش سیاسی و نه با وعده‌های پوشالی. او با سلامت کاری، پشتکار و محبوبیت واقعی میان کارکنان، حال و هوای دیگری به جم داده است.

به گزارش بولتن نیوز این روزها در سالن‌های تولید جم، زمزمه‌ی امید به گوش می‌رسد؛ امیدی که ریشه در همین تغییر دارد. کارگر و کارمند وقتی می‌بینند مدیرشان اهل زدوبند و سفره‌چینی‌های پشت پرده نیست و به‌جای لابی‌های مرموز به فکر تولید و آینده است، نفس تازه می‌کشند؛ فضایی که شاید سال‌ها در جم غایب بود. اما همین‌جا باید مکث کرد و پرسید: امیر اکبری چه میراثی تحویل گرفته است؟

پاسخ ساده است: میراثی پر از بدهی، تعهدات سنگین بانکی و سایه‌ای به نام هاشم نجفی.

نجفی در دوران مدیریت خود نه‌تنها با وام‌های کلان، جم را گروگان بانک‌ها کرد، بلکه با زدوبندهای پنهان و لابی‌های هزینه‌بر، شبکه‌ای پیچیده از روابط غیرشفاف ساخت؛ میراثی که نه به توسعه انجامید و نه به افزایش بهره‌وری، بلکه تنها یک کلاف سردرگم از بدهی و تعهدات به‌جا گذاشت که هنوز هم جم را زمین‌گیر کرده است.

امروز جم با فروش سالانه حدود ۴۵۰ میلیون دلار، می‌تواند یکی از موتورهای اصلی اقتصاد ملی باشد، اما پرسش این است: آیا امیر اکبری با تیم‌سازی سالم و شروع سریع یک کالبدشکافی عمیق، می‌تواند این غول گرفتار را از زیر بار آن تعهدات بیرون بکشد؟
و پرسش‌های مهم‌تر آنجاست که پای دستگاه‌های نظارتی و امنیتی به میان می‌آید:

چطور فردی با کارنامه‌ای پر از بدهی، تعهدات بانکی و لابی‌های مشکوک، به‌ مدیریت در پتروشیمی مبین انرژی از هلدینگ خلیج فارس رسید؟

کدام دست‌های پشت پرده، این بار هم چتر حمایتی خود را بالای سر نجفی گرفته‌اند؟

چه پول‌پاشی‌ها و زدوبندهایی در جریان است که چنین انتصاباتی را رقم می‌زند؟

و سرانجام، کدام نهاد قرار است پاسخ دهد که چرا این چرخه‌ی مدیران پرحاشیه در صنعت پتروشیمی تکرار می‌شود؟

اینجاست که طنز تلخ تاریخ نیز خودنمایی می‌کند: در کشوری که صدها مدیر جوان و سالم مانند امیر اکبری داریم، چرا باز هم نوبت به مدیرانی می‌رسد که میراث‌شان جز بدهی و حاشیه چیزی نبوده است؟

اگر امیر اکبری نماد نسلی تازه در مدیریت پتروشیمی است، هاشم نجفی نماد همان حلقه‌های قدیمی است که سال‌ها این صنعت را در تاریکی نگه داشتند. اکنون پرسش اصلی این نیست که اکبری چه خواهد کرد؛ پرسش اصلی این است که آیا نهادهای نظارتی اجازه خواهند داد «جم» از زیر سایه نجفی و هم‌قطارانش بیرون بیاید یا باز هم همان دست‌های پنهان، همه‌چیز را به عقب بازمی‌گردانند