بنيانگذار آموزش نوين پزشكي در ايران

به گزارش بولتن نیوز، پروفسور شارل اوبرلن (Charles Oberling) (1960 - 1895 ميلادي) ٬ آسيب شناس و سرطان شناس مشهور فرانسوي٬ پايه گذار آموزش پزشكي نوين و مدرن در دانشكده پزشكي دانشگاه تهران است.

دكتر شارل اوبرلن

پس از افتتاح دانشگاه تهران در سال 1313 شمسي٬ دوران جدید آموزش عالي در ايران آغاز شد. دانشکده پزشکی دانشگاه تهران٬ اولین و مهمترین دانشکده‌ايی بود که تأسیس شد. دولت ایران در سال 1939 ميلادي (1318 شمسي) از مقامات فرانسوی خواست که یک متخصص برجسته پزشکی را برای سازماندهی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران به ایران بفرستند. مقامات فرانسوی٬ پروفسور شارل اوبرلن را معرفی کردند و او در همان سال به ايران آمد و به عنوان رييس دانشكده پزشكي تهران منصوب شد.

وي علاوه بر اينكه يك پزشك و پژوهشگر مشهور و برجسته بود٬ خدمات وسیع در شکل‌ دادن و مدرنیزه کردن نظام آموزش پزشکی ایران انجام داد و از پایه‌ گذاران آموزش نوین پزشکی ایران است.

شارل اوبرلن در سال 1895 ميلادي در شهر متز، فرانسه٬ متولد شد. در سال 1913، در دانشکده پزشکی دانشگاه استراسبورگ فرانسه پذيرفته شد و در سال 1919 فارغ ‌التحصیل شد. سپس به عنوان دستيار تخصصي رشته پاتولوژی در آن دانشگاه مشغول به تحصيل شد. در دهه 1920 ميلادي٬ اوبرلن تحقيقات زيادي در زمينه آسيب شناسي انجام داد و حدود 70 مقاله در زمینه‌های مختلف آسیب ‌شناسی منتشر کرد.

پروفسور اوبرلن٬ مدیری توانا و آینده ‌نگر بود و نقش مهمی در سازماندهی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران داشت. هنگامی که در سال 1318 شمسي به ایران آمد و به عنوان رئیس دانشکده پزشكي منصوب شد٬ با مشکلات فراواني مانند کمبود اساتید پزشکی تحصیلکرده و به ‌روز و فقدان بیمارستان‌های آموزشی مناسب برای آموزش دانشجویان پزشکی مواجه بود.

وي با حمایت مقامات دولت ايران و همکارانش در دانشکده پزشکی به اصلاحات فراواني دست زد. ابتدا یک برنامه جدید آموزشی بر اساس برنامه‌های نوين و مدرن، مشابه برنامه ‌های دانشکده‌ های پزشکی اروپا طراحی کرد. همچنین بیمارستان‌های تهران را برای اهداف آموزشی تجهیز و بازسازی کرد و آنها را تحت نظارت اساتيد دانشکده پزشکی قرار داد. اوبرلینگ برای تأمین کادر دانشکده پزشکی، همکارانش را از بین پزشکان ایرانی آموزش دیده و فارغ التحصیل از مراکز علمی معتبر در اروپا انتخاب کرد. یک نمونه، مرحوم دکتر محمد قریب٬ متخصص اطفال مشهور و آموزش دیده در فرانسه بود که پدر طب اطفال در ایران نامیده می‌شود. اوبرلن او را به عنوان استاد طب اطفال دانشکده پزشکی تهران انتخاب کرد. هدف اصلی دیگر پروفسور اوبرلن در ایران، بهبود استانداردهای بهداشتی از طریق کنترل بیماری‌ها و فراهم کردن امکانات مناسب برای اجرای بهداشت بود. گفته شده است که وقتی در سال 1324 شمسي از تعطیلات به تهران بازگشت، سه هدیه برای همکارانش در دانشکده پزشکی داشت: پنی‌سیلین برای درمان بیماری‌های عفونی، DDT برای ریشه‌کنی مالاریا و کیت‌های لازم برای تعیین گروه خونی و Rh.

اوبرلن در دو دوره رييس دانشكده پزشكي دانشگاه تهران بود و سرانجام در سال 1326 شمسي٬ کشورمان را ترک کرد و به وطن خود بازگشت.

پروفسور اوبرلینگ، ردیف جلو، نشسته، نفر هفتم از سمت راست، دانشکده پزشکی، دانشگاه تهران، سال 1320 شمسي

پروفسور اوبرلن پس از بازگشت به فرانسه، به تحقيقات پزشكي خود ادامه داد و در سال 1959 ميلادي به عنوان ريیس دانشکده پزشکی دانشگاه پاریس منصوب شد. پروفسور شارل اوبرلن در سال 1960 ميلادي (1339 شمسي) و در سن 65 سالگی درگذشت. او به علت بيماري سرطان، كه عمرش را در راه تحقيق و پژوهش درباره آن سپري كرد٬ فوت شد. يكي از همكارانش در مورد او نوشت :

"... اوبرلن هم مرد عمل بود و هم یک انسان‌ واقعي ... او عاشق زندگی بود ... عشق  و اشتیاق او به كارش بينظير بود ..."

تهيه و تنظيم : دكتر حسين شهزادي - فوق تخصص قلب كودكان - مركز قلب شهيد رجايي