کام مردم پس از جنگ تلخ شد: پاداش ایستادگی، تورم بی‌سابقه؟

گروه اقتصادی: در حالیکه تنها مدت کوتاهی از پایان جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران می‌گذرد و انتظار می‌رفت که وحدت و ایستادگی مردم در برابر دشمن با حمایت عملی دولت پاسخ داده شود، انتشار آمارهای رسمی از تورم یک‌ماهه کالاهای اساسی، شوک بزرگی را به جامعه وارد کرده است. این آمارها که منبع آن مرکز آمار ایران اعلام شده، از جهش دو رقمی و کم‌سابقه قیمت‌ها تنها در یک ماه حکایت دارد و این پرسش جدی را مطرح می‌کند که آیا سهم مردم از مقاومت، گرانی و فشار اقتصادی است؟

به گزارش بولتن نیوز، بر اساس گزارش‌های منتشر شده، اقلامی که مستقیماً با معیشت روزمره خانوارها در ارتباط هستند، با افزایش قیمت سرسام‌آوری مواجه شده‌اند. برنج، قوت غالب مردم ایران، با ۲۸ درصد افزایش در صدر این گرانی‌ها قرار گرفته و پس از آن، محصولاتی چون لوبیا و پنیر هر کدام ۱۲ درصد و روغن و مرغ نیز ۱۱ درصد گران شده‌اند. ثبت چنین تورم ماهانه‌ای برای کالاهای اساسی، آن هم در حجمی چنین گسترده، زنگ خطری جدی برای امنیت غذایی و اقتصادی شهروندان به شمار می‌رود و عملاً قدرت خرید مردم را در شرایط حساس پس از جنگ، به شدت تضعیف کرده است.

نکته قابل تامل آنجاست که این موج گرانی در حالی رخ می‌دهد که مسئولان دولتی پیش و پس از درگیری‌ها، همواره بر وجود ذخایر استراتژیک کافی و عدم وجود هیچ‌گونه کمبودی در انبارهای کالاهای اساسی تاکید کرده‌اند. این ادعا اگر صحت داشته باشد، انگشت اتهام را مستقیماً به سمت «سوءمدیریت» در بازار و «سیاست‌های نادرست قیمت‌گذاری» دولتی نشانه می‌رود. به نظر می‌رسد مشکل بیش از آنکه ریشه در کمبود کالا داشته باشد، ناشی از ناتوانی دولت در کنترل بازار، جلوگیری از سودجویی‌ها و تنظیم یک سیاست اقتصادی باثبات برای دوران بحران است.

مردم ایران با وجود تمام سختی‌ها و فشارهای موجود، در طول جنگ ۱۲ روزه بار دیگر پایبندی و حمایت خود از تمامیت ارضی کشور را به نمایش گذاشتند. اما اکنون این سوال در افکار عمومی شکل گرفته است که پاسخ این همراهی و مقاومت چیست؟ آیا تقدیر و تشکرهای کلامی مقامات دولتی می‌تواند جای خالی سفره‌ها و بار سنگین هزینه‌ها را پر کند؟ چرا دولت در عمل و در حوزه‌ای که برای مردم حیاتی‌ترین بخش زندگی یعنی «معیشت» است، کارآمدی لازم را از خود نشان نمی‌دهد؟ به نظر می‌رسد مردم اکنون بیش از هر زمان دیگری منتظر اقداماتی ملموس برای مهار گرانی هستند، نه صرفاً تقدیرهایی که در قاب تلویزیون باقی می‌ماند.