نقش ساختارهای مدرن در استمرار جنایت علیه مظلومان

گروه اجتماعی: در قرن تکنولوژی و دیپلماسی، جایی که کت و شلوارهای اتوکشیده و یقه‌های سفید بر منصب‌های جهانی تکیه زده‌اند، سکوت در برابر فاجعه‌های انسانی بلندترین فریاد است. تمدنی که با ابزارهای هوشمند خود، حقیقت را شکل می‌دهد و سپس زیر واژه‌های زیبا دفن می‌کند، دیگر تمدن نیست—بلکه صحنه‌آرایی بی‌وجدان است.

به گزارش بولتن نیوز، بخش اول: ابزارهای مدرن، خادم انسان یا جنایتکار بی‌صدا؟
هوش مصنوعی، شبکه‌های بی‌مرز اطلاعات، و اتاق‌های تصمیم‌سازی جهانی ظاهراً برای ارتقای انسان بنا شده‌اند. اما در عمل چه می‌کنند؟  
- داده‌ها را به میل قدرت فیلتر می‌کنند.  
- اخبار را سانسور می‌نمایند، و حقیقت را با فرمول‌بندی‌های بی‌روح بازتعریف می‌کنند.  
- مظلومان را پنهان، و ظالمان را هوشمند معرفی می‌نمایند.  
ابزاری که اخلاق نداشته باشد، سلاحی‌ست در دستان قدرت.

بخش دوم: تمدن نمایشی؛ مردمی گمشده در ساختارها
دنیای غرب، آراسته با واژه‌هایی چون دموکراسی و آزادی، میزبان ساختارهایی‌ست که وجدان را با عنوان، قدرت، و سود معاوضه کرده‌اند.  
- مردمانی شریف، اما نهادهایی بی‌وجدان.  
- رسانه‌هایی قدرتمند که گریه‌ی کودک فلسطینی را «نامناسب» می‌خوانند، اما اشک مصنوعی را با فونت درشت منتشر می‌کنند.  
- دیپلمات‌هایی که در سالن‌های نورانی نشسته‌اند، بی‌خبر از شب‌های تاریک غزه، یمن، سودان و فراتر.

بخش سوم: سازمان ملل؛ دفتر تنظیم زیبایی جنایت
آنچه پس از جنگ جهانی دوم شکل گرفت، نه درمان زخم‌های بشریت، بلکه تزیین جدیدی بر پیکر درد بود.  
- سازمان‌هایی چون سازمان ملل، بیشتر توجیه‌گرند تا مانع ظلم.  
- واژه‌هایی زیبا بر بیانیه‌هایی بی‌جان نقش بسته‌اند.  
- اگر ظلم در مسیر منافع ائتلاف‌ها باشد، "مشروع" خوانده می‌شود؛ و اگر مقاومت از دل ایمان و وطن برخیزد، "تروریسم" نام می‌گیرد.

بخش چهارم: تراژدی حقوق بشرِ گزینشی
طنز تلخ آنجاست که:
- از یک قتل زن در ایران طوفانی به نام "حقوق بشر" ساخته می‌شود؛ نشست‌ها، جلسات، تحریم‌ها و محکوم‌نامه‌ها.  
- اما همان روز، صد انسان در غزه بی‌صدا جان می‌دهند، و سهمیه‌ی خونشان در فایل‌های خبری به عنوان "رویداد امنیتی" ثبت می‌شود.  
- آیا عدالت، تابع جغرافیای سیاسی‌ست؟  
- آیا دین اسلام، معیار حذف انسانیت شده؟  
- آیا حقوق بشر، فقط برای نام‌های قابل استفاده در سیاست طراحی شده است؟

بخش پنجم: جان اهل غزه، در ترازوی سکوت مدرن
شش ده هزار قربانی در دو سال اخیر.  
روزانه صد خون، و شبانه صد جنازه بی‌کفن.  
رسانه‌های غربی، که از مرگ یک زن فریاد می‌زنند،  
در برابر مرگ دسته‌جمعی زنان و کودکان غزه،  
سکوت می‌کنند.  
نه از سر بی‌خبری، بلکه از سر انتخاب.

عدالتی که با استانداردهای سیاسی سنجیده شود، عدالت نیست.  
حقوق بشری که جان مسلمان را نادیده بگیرد، خیانت است.  
و تمدنی که ابزارهایش صدای مظلوم را خاموش کند،  
نه تمدن، بلکه تمدن‌نماست.

بخش پایانی: ایمان، قلم، و قیام وجدان
در میان خاکستر رسانه‌ها، واژه‌هایی مانده‌اند که باید زنده شوند.  
ایمان، واژه‌ای‌ست که هنوز می‌تواند بیدار کند.  
قلم، سلاحی‌ست که هنوز می‌تواند نور باشد.  

باید بنویسیم. ترجمه کنیم. منتشر کنیم.  
تا آن‌چه سنگ را نرم می‌کند، کلمه‌ای باشد از دل،  
و آن‌چه گوش‌های بسته را باز می‌کند، فریادی باشد از ایمان

النسخة العربية:

حضارة الأدوات، الضمير المفقود
دور الهياكل الحديثة في استمرار الجرائم ضد المظلومين

في قرن التكنولوجيا والدبلوماسية، حيث تربعت البدلات الرسمية والياقات البيضاء على عروش العالم، أصبح الصمت في وجه المآسي الإنسانية أبلغ تعبير عن المشاركة. الحضارة التي تشكل الحقيقة بوسائلها الذكية، ثم تدفنها تحت شعارات أنيقة، لم تعد حضارة؛ بل ديكور بلا ضمير.

الجزء الأول: الأدوات الحديثة، خادمة الإنسان أم مجرمة صامتة؟  
- تصفية البيانات حسب هوى السلطة.  
- الرقابة على الأخبار، وإعادة تعريف الحقيقة بصيغ مجمدة.  
- إخفاء المظلوم وإبراز الظالم تحت شعارات الذكاء.  

الجزء الثاني: حضارة استعراضية، شعوب تائهة في الهياكل  
- شعوب واعية، لكنها محكومة بمؤسسات تبيع الضمير مقابل العنوان والربح.  
- إعلام يخنق دموع الطفل الفلسطيني، ويضخم بكاء مزيف.  
- دبلوماسيون يتحدثون من قاعات مضيئة، ويغفلون ليالي غزة واليمن والسودان.

الجزء الثالث: الأمم المتحدة، مكتب تجميل للجرائم  
- تعابير جميلة لتبرير الفظائع.  
- إذا وافقت الجريمة مصالح التحالفات، فهي "شرعية".  
- وإذا نهض الإنسان دفاعًا عن أرضه، فمصيره الاتهام بالإرهاب.

الجزء الرابع: مأساة حقوق الإنسان الانتقائية  
- مقتل امرأة واحدة في إيران يثير العواصف، لكن مقتل مئات في غزة يُختزل إلى حدث "أمني".  
- هل أصبح العدل مرهونًا بالموقع الجغرافي؟  
- هل تم استبعاد الإسلام من نطاق الإنسانية؟  
- هل حقوق الإنسان تُطبق حسب أسماء قابلة للاستثمار السياسي؟  

الجزء الخامس: دماء أهل غزة على ميزان الصمت الحديث  
- ستون ألف ضحية خلال عامين.  
- مئة روح تُزهق يوميًا بصمت.  
- الإعلام الغربي يصمت حين تقتل المرأة الفلسطينية، لكنه يصرخ من أجل أخرى.  
- العدالة التي تُقاس بمعايير سياسية ليست عدالة، بل خيانة.  

الخاتمة: الإيمان، والقلم، ونهضة الضمير  
الإيمان قادر على إحياء الكلمات.  
القلم نور لم يُطفأ.  
وحين يجتمعان، يكون الصوت أقوى من الصمت.

حميد عيدي نجف آبادي

English Version:

The Civilization of Tools, the Lost Conscience
The Role of Modern Structures in Perpetuating Crimes Against the Oppressed

In an age of technology and diplomacy—where crisp suits and white collars command global platforms—silence in the face of human tragedy is the loudest accomplice. A civilization that shapes truth with smart tools, then buries it beneath polished slogans, is no civilization at all—it is pageantry without conscience.

Part I: Modern Tools—Servants of Humanity or Silent Instruments of Crime?  
- Data filtered to serve power.  
- Censorship masking reality, redefining truth through algorithmic neutrality.  
- The oppressed hidden, the oppressors amplified under the guise of intelligence.

Part II: Decorative Civilization, Populations Lost in Structures  
- Noble peoples ruled by soulless systems.  
- Media that silences the cry of a Palestinian child, yet magnifies artificial tears.  
- Diplomats seated in luminous halls, deaf to Gaza’s dark nights and Sudan’s silence.

Part III: The United Nations—A Beautician for Crimes  
- Elegant language crafted to excuse atrocities.  
- Crimes, when aligned with coalitions, labeled “legitimate.”  
- Defenders of faith and homeland branded as “terrorists.”

Part IV: The Tragedy of Selective Human Rights  
- One woman’s death in Iran sparks global outcry.  
- But a hundred deaths in Gaza are filed away as “security events.”  
- Has justice been reduced to geography and political relevance?  
- Is Islam disqualified from humanity’s ledger?  
- Do human rights apply only to names fit for political utility?

Part V: Gaza’s Blood on the Scales of Modern Silence  
- Sixty thousand lives lost in two years.  
- One hundred bodies a day, nameless and unspoken.  
- Western media weeps for one death,  
  but ignores mass slaughter as a quota of civilization’s cost.  
- A justice measured by politics is betrayal.  
  Human rights blind to Muslim suffering are corruption.

Closing: Faith, Pen, and the Awakening of Conscience  
Faith can still revive truth.  
The pen remains a weapon of light.  
And together, they can shake the silence of stone.

Hamid Eidi Najafabadi

Version française :

La Civilisation des Outils, la Conscience Perdue
Rôle des structures modernes dans la perpétuation des crimes contre les opprimés

À l'ère de la technologie et de la diplomatie—où les costumes soignés et les cols blancs gouvernent les scènes mondiales—le silence face aux tragédies humaines est le plus bruyant des complices. Une civilisation qui façonne la vérité avec des outils intelligents, puis l’enterre sous des slogans polis, n’est plus une civilisation—mais un décor sans âme.

Partie I : Outils modernes—Serviteurs de l’humanité ou instruments silencieux du crime ?  
- Données filtrées au service du pouvoir.  
- Censure travestissant la réalité, vérité recomposée par des algorithmes.  
- Les opprimés dissimulés, les oppresseurs amplifiés au nom de l’intelligence.

Partie II : Civilisation décorative, peuples noyés dans les structures  
- Des peuples dignes sous des systèmes sans conscience.  
- Médias étouffant les pleurs des enfants palestiniens, tout en exaltant des larmes fabriquées.  
- Diplomates dans des salons éclairés, indifférents aux nuits sombres de Gaza ou du Soudan.

Partie III : ONU — Salon d’esthétique pour crimes raffinés  
- Langage soigné pour maquiller les atrocités.  
- Quand le crime sert des coalitions, il devient « légitime ».  
- Les défenseurs de la foi et du foyer qualifiés de « terroristes ».

Partie IV : La tragédie des droits humains sélectifs  
- La mort d'une femme en Iran déclenche un tollé mondial.  
- Mais cent morts à Gaza sont réduites à des « incidents sécuritaires ».  
- La justice est-elle devenue géopolitique ?  
- L'islam est-il effacé du registre humain ?  
- Les droits de l’homme ne valent-ils que pour les noms politiquement exploitables ?

Partie V : Le sang de Gaza dans la balance du silence moderne  
- Soixante mille vies en deux ans.  
- Cent victimes par jour, sans visage ni voix.  
- Les médias occidentaux pleurent une femme,  
  mais ignorent le massacre quotidien comme un coût normal de la civilisation.  
- Une justice dictée par la politique est une trahison.  
  Des droits humains aveugles au sang musulman sont une imposture.

Conclusion : Foi, plume, et réveil de la conscience  
La foi peut encore raviver la vérité.  
La plume reste une lumière.  
Et ensemble, elles peuvent réveiller les cœurs pétrifiés.

Hamid Eidi Najafabadi