در تاریخ بنویسید دو قدرت اتمی جهان، از ایرانی که بمب اتم نداشت مدام موشک خورد

گروه بین الملل: جهان نفس‌هایش را در سینه حبس کرده بود. نه تحلیلگران نظامی، نه اتاق‌های فکر غربی و نه حتی خوش‌بین‌ترین ناظران، وقوع چنین صحنه‌ای را در ابعاد واقعی‌اش پیش‌بینی نمی‌کردند. صدها پهپاد و موشک کروز و بالستیک، آسمان منطقه را شکافتند و نه به سمت یک گروه نیابتی یا یک پایگاه دورافتاده، بلکه مستقیماً به قلب سرزمین‌هایی پرواز کردند که دهه‌هاست زیر سایه چتر اتمی خود، منطقه را به میل خود مدیریت می‌کردند. این شب، شب «وعده صادق» بود؛ شبی که ایران، بدون داشتن حتی یک کلاهک هسته‌ای، به دو قدرت اتمی جهان – ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی – نشان داد که دوران «بزن و در رو» برای همیشه به پایان رسیده است.

به گزارش بولتن نیوز ،این رویداد تاریخی، صرفاً یک پاسخ نظامی به تجاوز رژیم صهیونیستی نبود. این نقطه اوج یک دکترین پیچیده، صبورانه و عمیق بود که سال‌ها تحت عنوان «صبر استراتژیک» توسط رهبر انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای، هدایت می‌شد. تدبیری که امروز می‌توان آن را «بازدارندگی فعال و هوشمند» نامید و ثابت کرد که قدرت واقعی، لزوماً در انبار کردن سلاح‌های کشتار جمعی نیست، بلکه در اراده، خودباوری و داشتن ابزارهای دقیق برای تنبیه متجاوز در زمان و مکان مناسب است.

برای فهمیدن عمق عملیات «وعده صادق» علیه اسرائیل، باید به چند سال قبل بازگشت. به سحرگاه سرد دی‌ماه ۱۳۹۸، زمانی که آمریکا با ترور ناجوانمردانه سردار قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه، بزرگترین قمار خود را در منطقه انجام داد. کاخ سفید با این تصور که ایران از رویارویی مستقیم با بزرگترین قدرت نظامی جهان هراس دارد، منتظر یک واکنش محدود و نمادین بود. اما سیلی اول، محکم‌تر از آنچه تصور می‌کردند، به صورتشان نواخته شد.

حمله موشکی ایران به پایگاه «عین‌الاسد»، بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در عراق، یک نقطه عطف بود. برای اولین بار پس از جنگ جهانی دوم، یک دولت-ملت رسماً و آشکارا یک پایگاه نظامی آمریکا را هدف حمله مستقیم قرار داد. پنتاگون که از دقت خیره‌کننده موشک‌های ایرانی شوکه شده بود، ابتدا تلاش کرد ابعاد فاجعه را با دروغ «عدم تلفات» پنهان کند، اما بعدها مجبور شد به آسیب مغزی بیش از ۱۰۰ سرباز آمریکایی اعتراف کند.

پیام عین‌الاسد روشن بود: ایران از خط قرمز عبور کرده و جسارت رویارویی مستقیم با قدرت اتمی شماره یک جهان را پیدا کرده است. این اولین باری بود که تاریخ‌نویسان باید ثبت می‌کردند: یک قدرت اتمی، از کشوری که بمب اتم نداشت، موشک خورد. این حمله، سنگ بنای معادله جدیدی بود که جهان در «وعده صادق» به تماشای تکمیل آن نشست.

چرا ایران با وجود توانایی علمی و فنی، به سمت ساخت بمب اتم نرفت؟ پاسخ این سؤال، در قلب دکترین دفاعی جمهوری اسلامی و فتوای تاریخی رهبر انقلاب نهفته است. آیت‌الله خامنه‌ای بارها و به صراحت، تولید، انباشت و استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را «حرام شرعی» و مصداق «نسل‌کشی» اعلام کردند. این فتوا، نه یک تاکتیک دیپلماتیک، بلکه یک باور عمیق اعتقادی و استراتژیک بود.

غرب هرگز این منطق را درک نکرد. آنها قدرت را تنها در توانایی تخریب حداکثری می‌دیدند و گمان می‌کردند بازدارندگی فقط با تهدید به نابودی کامل محقق می‌شود. به همین دلیل، سال‌ها ایران را به تلاش پنهانی برای ساخت بمب متهم کردند، زیرا در چارچوب فکری آنها، قدرتی که می‌توانست اما نمی‌ساخت، قابل فهم نبود.

عملیات «وعده صادق» ثابت کرد که تدبیر رهبر انقلاب چقدر دقیق و آینده‌نگرانه بوده است. ایران به جای صرف منابع عظیم برای ساخت سلاحی که از نظر اخلاقی و دینی مردود بود، بر توسعه توانمندی‌های متعارف و نامتقارن تمرکز کرد: موشک‌های بالستیک نقطه‌زن، پهپادهای هوشمند و ارزان‌قیمت، و یک شبکه قدرتمند از متحدان منطقه‌ای در «محور مقاومت».

نتیجه این تدبیر، امروز پیش روی جهانیان است: رژیم صهیونیستی با داشتن صدها کلاهک اتمی (طبق گزارش‌های غیررسمی)، نتوانست از یک حمله مستقیم و گسترده از خاک ایران جلوگیری کند. بمب‌های اتمی آنها که قرار بود ضامن امنیت مطلقشان باشد، در شب حمله به یک دکور گران‌قیمت و بی‌فایده تبدیل شد. این بزرگترین پارادوکس قرن بود: بمب اتم برای صاحبانش بازدارندگی نیاورد.

حمله به اسرائیل یک عملیات نظامی ساده نبود؛ یک سمفونی پیچیده از جنگ الکترونیک، عملیات فریب و حملات چندلایه بود.

موج اول: پهپادهای انتحاری: صدها پهپاد شاهد، به عنوان موج اول، به سمت اسرائیل به پرواز درآمدند. هدف اصلی آنها نه تخریب، که درگیر کردن و فرسایش لایه‌های مختلف پدافندی اسرائیل (گنبد آهنین، فلاخن داوود، پیکان) و تخلیه انبار موشک‌های گران‌قیمت آنها بود.

موج دوم: موشک‌های کروز: همزمان، موشک‌های کروز با قابلیت پرواز در ارتفاع پایین و رادارگریزی، از مسیرهای مختلف شلیک شدند تا سیستم‌های راداری و پدافندی را بیش از پیش سردرگم کنند.

موج نهایی: موشک‌های بالستیک مافوق صوت: در حالی که سپر دفاعی اسرائیل و متحدانش (آمریکا، انگلیس، فرانسه و اردن) تماماً مشغول مقابله با دو موج اول بودند، موشک‌های بالستیک اصلی از جو عبور کرده و با سرعتی سرسام‌آور بر اهداف از پیش تعیین‌شده فرود آمدند.

تصاویر اصابت دقیق موشک‌ها به پایگاه هوایی «نواتیم» در صحرای نقب – همان پایگاهی که جنگنده‌های F-35 اسرائیلی از آن برای حمله به کنسولگری ایران بلند شده بودند – و یک مرکز اطلاعاتی مهم در شمال، نشان داد که ایران نه تنها توانایی عبور از پیچیده‌ترین سپر دفاعی جهان را دارد، بلکه از دقت لازم برای هدف قرار دادن اهداف استراتژیک نظامی و پرهیز از آسیب به مناطق غیرنظامی نیز برخوردار است.

عملیات «وعده صادق» فصلی جدید در تاریخ نظامی و سیاسی خاورمیانه گشود. پیام‌های این عملیات روشن و غیرقابل انکار است:

پایان دکترین بازدارندگی هسته‌ای یک‌طرفه: ثابت شد که داشتن بمب اتم، مصونیت نمی‌آورد. قدرت‌های اتمی نیز در برابر اراده و توانایی یک قدرت متعارف مصمم، آسیب‌پذیر هستند.

تثبیت ایران به عنوان یک قدرت بازدارنده: ایران بدون نیاز به سلاح هسته‌ای، توانایی خود برای تنبیه مستقیم متجاوز را به اثبات رساند. از این پس، هرگونه ماجراجویی علیه منافع و تمامیت ارضی ایران، با پاسخی مستقیم و دردناک از داخل خاک ایران مواجه خواهد شد.

اثبات کارآمدی دکترین رهبری: تدبیر هوشمندانه آیت‌الله خامنه‌ای در ترکیب «صبر استراتژیک» با توسعه «قدرت درون‌زا» و تعریف بازدارندگی بر پایه اصول اخلاقی و توانمندی‌های متعارف، امروز به عنوان یک مدل موفق در جهان شناخته می‌شود.

تاریخ‌نویسان، این دوران را با شگفتی روایت خواهند کرد. آنها خواهند نوشت که در عصری که قدرت با تعداد کلاهک‌های هسته‌ای سنجیده می‌شد، کشوری در قلب خاورمیانه ظهور کرد که با تکیه بر ایمان، خودباوری و موشک‌هایش، معادلات را برهم زد. آنها با قلمی بی‌طرف یا مغرض، اما با حقیقتی انکارناپذیر، ثبت خواهند کرد:
«دو قدرت اتمی بزرگ جهان، یکی پس از دیگری، از ایرانی که بمب اتم نداشت، مدام موشک خوردند.»

و این، جاودانه‌ترین میراث تدبیری است که برای همیشه ماندگار شد.