کد خبر: ۷۲۲۱۶۹
تاریخ انتشار:
حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ محمد رضایی تهرانی،

فرصت دوباره‌ای که به جاماندگان از شب‌های قدر داده شد

حجت‌الاسلام شیخ محمد رضایی تهرانی، درباره فضیلت احیای شب ۲۷ رمضان توضیحاتی ارائه داد.

به گزارش بولتن نیوز، حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ محمد رضایی تهرانی، درباره احیای شب ۲۷ رمضان و احتمال شب قدر بودن آن، گفت: درباره شب قدر روایات به پنج دسته تقسیم می‌شوند؛ اولین آن اینکه، شب قدر در کل سال پنهان است. دومی، شب قدر در ماه رمضان است که یکی در سوره قدر آمده" انا انزلناه فی لیلة القدر" و دیگر در سوره بقره آمده است که "شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن". سوم، ده روز آخر ماه رمضان جزو شب قدر است. چهارم، شب‌های قدر را نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم از ماه رمضان می‌دانند و در جای دیگر شب بیست و یکم و بیست و سوم را شب قدر می‌دانند و دسته آخر هم روی شب بیست و هفتم متمرکز می‌شوند.

وی ادامه داد: نکته این است که خدا قطعاً می‌دانست که چه شبی چه شب قدر است؛ اما چرا نگفت؟ دلیلش این است که خداوند لطف و کرامت بسیاری دارد و قصدش این بوده که مردم از فضای بیشتر و بهتری استفاده کنند که از یک شب عبادت به چند شب عبادت روی بیاورند؛ یعنی با تجربه تمرین الهی هر شب را می توان شب قدر کرد و به همه سال گره زد. کسی که یک شب بیدار است، می‌تواند کل سال را احیا بگیرد.

این کارشناس مذهبی توضیح داد: گرچه احیای شب بیست و سوم پررنگ‌تر است؛ اما فردی که شب نوزدهم و بیست و یکم را درک کرده است بقیه شب‌ها را نیز می‌تواند درک کند. همان طور که گفته شد دهه آخر ماه مبارک رمضان را دهه قدر می‌نامند و شب بیست و هفتم نیز جزو دهه آخر است. این احیا و شب زنده داری برای خداوند حرکت تمرینی مضاعفی برای انسان است؛ کسی که شب‌های قدر قبلی را جا مانده و حالا می‌تواند در بیست و هفتم به احیا و شب زنده داری بپردازد.

حجت الاسلام رضایی تهرانی درباره هدف از احیای شب ۲۷ رمضان گفت: بیشترین هدف خداوند از توصیه به احیای این شب زنده نگه داشتن یاد اوست و گرنه بیداری شب که معنا ندارد. احیاء یعنی زنده نگهداشتن. هرکس زنده است شبش زنده است و شب به زنده نگه داشتن شخص زنده است. امیرالمومنین در نهج البلاغه می‌فرماید:" تحیک قلبک بذکر الله " یعنی قلبت را با نام خدا زنده نگه دار. تمام حرکات شب قدر زنده نگه داشتن نام خداست. رمز قرآن بر سر گرفتن و تلاوت دعا برای زنده نگه داشتن نام و یاد خداست. وقتی فردی قرآن روی سرش می‌گذارد، یعنی برنامه من قرآنی است که روی سرم گذاشته ام و مربیان من در زندگی انبیاء، امامان معصوم هستند که در حدیث ثقلین ذکر شده است و فرد با قرآن سر گرفتن اعلام می‌کند که برنامه زندگی من عمل به کتاب خداوند است.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین