نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا و بررسی تأثیر آن بر آینده چگونگی برخورد با ایران

گروه بین الملل: در حالی که کمتر از دو روز مانده به پایان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، نامزدهای ریاست جمهوری در طول ماه های گذشته هرچه داشتند و نداشتند را رو کرده اند؛ اینکه از تمام ابزارها و فرصت های پیش آمده در طول ماه ها و هفته های گذشته برای چیره شدن بر رقیب استفاده کرده اند یا خیر موضوعی است که دغدغه این یادداشت نیست و به عنوان یک سوژه خبری- تحلیلی نیازمند به تحلیل جداگانه ای است.

به گزارش بولتن نیوز، اما آنچه در مقام یک چالش دغدغه اصلی این یادداشت است بررسی موضوع احتمالی نتایج انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا و تأثیر آن بر آینده مناسبات ایران در سطوح منطقه ای و بین المللی است. به عبارت بهتر اینکه با انتخاب احتمالی هر کدام از نامزدهای دمکرات و جمهوری خواه، روند مناسبات ایران به واسطه تحریم های چگونه خواهد شد. آیا وضعیت موجود تشدیدتر خواهد شد و یا اینکه فضایی برای تنفس ایجاد خواهد شد. مضافاً اینکه باید اضافه کرد که ایران و موضوعات پیرامون آن بدون هیچ گونه شک و شبهه ای از اولویت های سیاست خارجی دولت آینده آمریکا با انتخاب هرکدام از این دو نامزد رقیب انتخاباتی برای تصدی پست ریاست جمهوری خواهد بود.

مفروض مورد بررسی اول، انتخاب مجدد دونالد ترامپ به عنوان رییس جمهور ایالات متحده آمریکا است. بطوریکه با راه یابی دوباره ترامپ برای بار دوم به کاخ سفید مطمئناً شرایط تحمیلی تحریم ها تشدید خواهد شد. چرا که در وقوع شرایط موجود ترامپ از تمام امکانات و فرصت های برای افزایش روند فشار در پروژه حداکثری آن استفاده خواهد کرد. به علاوه اینکه ترامپ با آغاز پروژه عادی سازی روابط اعراب با رژیم اسرائیل در شرایط فعلی، درصدد است با یک ائتلاف منطقه ای از مخالفان و دشمنان ایران، شرایط انزوای تحمیلی بر تهران را فراهم آورد. و این بدان معنا است که ترامپ در دوره بعدی احتمالی ریاست جمهوری خود در عرصه سیاست خارجی منسجم تر عمل خواهد کرد. به علاوه اینکه ترامپ از طریق دادن نقش های منطقه ای به متحدین خود از اعراب در حوزه خلیج فارس و خاورمیانه، جنگ تازه ای را از طریق آنها در عرصه دیپلماتیک و رسانه ای بر علیه ایران آغاز خواهد کرد.

مفروض دوم این است که جو بایدن و دمکرات ها، پیروز ماراتن انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده آمریکا خواهند شد. در واقع با وقوع چنین شرایطی مسلماً ابزارهای کنترل و مهار ایران با تغییراتی همراه خواهد بود. اگر چه این ابزارها زیاد تغییر نخواهند کرد اما تغییرات تا اندازه ای هست که محسوس باشد.

اول اینکه بایدن، تلاش خواهد کرد در راستای فشار و یا حتی مذاکره با ایران، ابزارهای مشارکت جمعی و سازوکارهای مبتنی بر ترتیبات جمعی در عرصه جهانی را فعال کند. در واقع بایدن و تیم رهبری او در کاخ سفید با بازگشت به رویه های شناخته شده ایالات متحده آمریکا در راستای آنچه که تهدید قلمداد می شوند، از موضوع ایران به عنوان یک بحران جهانی سخن خواهد گفت؛ از این رو تلاش خواهد کرد تا مدیریت این بحران را بصورت جمعی با دیگران بازیگران جهانی به انجام برسانند. اما یکی از وجوهی که با راهیابی بایدن به کاخ سفید برای ایران ایجاد خواهد شد این است که با حضور بایدن در کاخ سفید به نظر می رسد شرایط تحمیلی مبتنی بر فشار بر ایران در ماه های اولیه ریاست جمهوری وی به دلیل استقرار تیم جدید رهبری و کش و قوس های انتخاب مدیران و ورزای جدید، تا اندازه ای آرام تر و کمتر خواهد شد. در واقع آرام شدن شرایط فشار، مقدمه ای برای آغاز فصل جدیدی در نحوه مواجهه آمریکا با ایران خواهد بود که در ذیل گفتگو یا مذاکره با ایران، متفاوت از آن چیزی خواهد بود که در چهار سال گذشته در دروان زعامت ترامپ بر کاخ سفید در رابطه با ایران مشاهده کرده ایم.

با این حال قابل ذکر است که با توجه به تأکید ایران بر گفتگو در چارچوب برجام و با حضور دیگر بازیگران امضا کننده در برجام، حضور بایدن در راس تصمیم گیری در ایالات متحده آمریکا به عنوان سکاندار می تواند مطالبات ایران در این باره را برآورده کند. چرا که بایدن نیز برای به نتیجه رساندن آنچه در باره ایران وجود دارد، به اقدام بصورت یکجانبه باور ندارد؛ بنابراین بصورت یکجانبه وارد عمل نخواهد شد. بطوریکه بایدن با این رویکرد درصدد است با مشارکت دیگر بازیگران جهانی یا نتیجه مربوطه را حاصل سازد و یا اینکه اگر ایران را تهدید معرفی کند با دیگر بازیگران در عرصه مناسبات جهانی تصمیمات لازم را اتخاذ کند و وارد عمل شود. از این رو به نظر می رسد بایدن برای ایران به مراتب خطرناک تر از ترامپ باشد. چرا که بایدن در مسیر فشار به ایران، مانند ترامپ نخواهد بود. بطوریکه بایدن اگر به آنچه درباره ایران مد نظر او می باشد دست پیدا نکند تمامی سازمان ها و نهادهای مربوطه جهانی و بازیگران تأثیرگذار در سطح بین المللی را با خود در قالب یک ائتلاف جهانی هم راه خواهد کرد.