خداوند چگونه بندگان خاص خود را حمایت می‌کند

احادیثی در فقه احکام شایستگی استنباط را دارند که در اولویت نخست ، تضادی با شناختهای قرآن و اصول استدلال عقلی نداشته باشند و اولویت دوم این که بعلاوه ی تعدد سند یعنی بیش از آحاد بودن و همچنان بی خدشه بودن اعتبار صداقت ناقلان در سند نسبت آنها به معصوم محرز و معتبر باشد.

تعیین اعتقاد که می باید عین حقیقت قابل اثبات عقلی و سرشت نشین باشد منحصر به خداوند است و اعتقادات دین منحصر به قرآن اند و خارج از قرآن یا وحی اصیل و بی خدشه ی الهی هیچ بنده ای بحکم قرآن حق تعیین حکم و اعتقاد بنام دین را ندارد و بنا بر این ؛ حدیث نمی توند منبع استنباط اعتقاد غیرقرآنی برای دین و مذهب باشد.
دین الهی تنها از آن خداوند بی رقیب است و تعیین احکام و اعتقادات دین الهی منحصر به خداوند آگاه به همه ی حقایق جهان هستی است و دانش ناچیز بشر حتی مقربان درگاه الهی هیچ سهمی در این تعیین ندارد و راز ارسال 124 هزار پیامبر از جانب خداوند به بشر همین انحصار تعیین دین به تنها یگانه ذات اقدس خداوند است.