جناب آقای وزیر سردرگمی در تصمیم گیری هم حدی دارد/ اولیا نمی دانند تکلیف چیست؟
گروه فرهنگی: روز 22 مرداد بخشنامه مفصل 35 صفحه ای به مدارس ابلاغ شد که دستورالعمل بازگشایی مدارس در ایام کرونا را ابلاغ می نمود . بخشنامه ظاهر بسیار تخصصی و مفصل داشت و برای کادر مدارس ابهامی نمی گذاشت که در شهرهای بزرگ که در وضعیت قرمز کرونایی هستند برنامه آموزش های مجازی پررنگ است و بعید است بازگشایی فیزیکی داشته باشیم . سناریونگاری های بخشنامه به حدی دقیق و بی ابهام بود که به نظر می آمد "ترجمه شده " ازیک متن دیگر است و بومی شده است .
به گزارش بولتن نیوز، تنها سه روز مانده به بازگشایی در 12 شهریور یکباره و در حالی که 28 استان کشور در شرایط قرمز و هشدار هستند ، مصاحبه ای از جانب وزیر آموزش و پرورش پخش می شود که همه پایه ها در همه شرایط باید حضوری بازگشایی شوند، این در حالی است که در همان روز وزیر علوم اعلام می‌کند نیمسال اول دانشگاه ها مجازی است! وزیر آموزش و پرورش هیچ اشاره ای به بخشنامه مفصل نمی‌کند و با استدلال های مشابه اسفندماه برخی دولتمردان ابراز می کند که پروتکل های ما برای حضور سختگیرانه است و در پاسخ به سوال مبنی بر شرایط رفت و آمد دانش آموزان از اولیا طلب همکاری می کند ! در همین تاریخ ، دو بخشنامه متناقض به مدارس ارسال می شود : اولی با امضای وزیر که درآن ساعات آموزش مجازی در دوره ای ابتدایی و متوسطه ابلاغ شده ( مبنا آموزش مجازی است.
بخشنامه دوم در همان روز با امضای معاونت تربیت بدنی (مهرزاد حمیدی ) که بر بازگشایی حضوری با زنگ های 35 دقیقه ای! ( چون تحقیقات نشان داده بالای این زمان احتمال ابتلا دارد– اصلا کاری به اثربخش بودن و امکان آموزش نداریم ) تاکید دارد و بر مسولیت عوامل مدرسه و اهتمام به اصول خود مراقبتی و پایش علائم بالینی اصرار دارد
این حد از سردرگمی در تصمیم گیری و فراموش کاری ، سبب سردرگمی فرهنگیان و دانش آموزان و اولیا شده است . به نظر می رسد نظر واحد و کارشناسانه ای هدایت گر موضوع نیست و شاید هدف عجولانه ی " همه گیری تدریجی " غلبه دارد . امیدواریم خرد مدیران و تصمیم گیران جایگزین تحلیل شتابزده و غیر کارشناسانه شود و نگرانی خانواده ها که با وجود شرایط بهتر در گذشته حاضر به حضور فرزندانشان در فضای مدرسه نبوده‌اند ، برطرف گردد .
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
نخیر آقایان با درایت !! شاید مشکل معیشت کادر آموزشی و تیم های پشتیبانی کننده مثل خدمات و سرویس و .... شما را بر آن داشته که فارغ از خطرات ناشی از بازگشایی مدارس، این ریسک را نادیده بگیرید تا با پرداخت شهریه ها معیشت این قشر زحمت کش به خطر نیفتد، و ما هم میدانیم همه دغدغه شما همین موضوع است که مردم هزینه ها را تامین نکنند، باشد ! گردن ما از مو باریک تر است . حاضریم با همین آموزش مجازی نیم بند هم شهریه بدهیم اما دست از سرمان بردارید و انتظار نداشته باشید در این آشفته بازار بی برنامگی های شما و زمانی که هر کسی دراین مملکت یک ساز می زند، بچه ها را به مدرسه بفرستیم . ضمن آن که وقتی قرار است با دیپلم و لیسانس و فوق لیسانس و دکترا به خیل بی کاران بپیوندند خب یک سال این الافی بیشتر طول بکشد، مگر به جایی بر می خورد؟!!