کد خبر: ۶۶۷۲۷۳
تاریخ انتشار:
بحران کرونا چه پرده هایی را از واقعیت جامعه ایرانی برداشت؟

ایران؛ مردم کنار مردم! واقعا

ظهور و گسترش بیماری کرونا، علاوه بر مسائلی که در حوزه علمی و پزشکی داشت، در حوزه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نیز دارای تبعات و آثاری بود که تا مدتها می توان درباره آنها نوشت و گفت.

گروه اجتماعی: ظهور و گسترش بیماری کرونا، علاوه بر مسائلی که در حوزه علمی و پزشکی داشت، در حوزه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی نیز دارای تبعات و آثاری بود که تا مدتها می توان درباره آنها نوشت و گفت. یکی از مهمترین تبعات اجتماعی پدیده کرونا، از بین رفتن دکورهایی بود که چه افراد، چه جوامع و چه دولتها برای خودشان ساخته بودند و واقعیت وجودی شان تا حد زیادی برملا شد.

ایران؛ مردم کنار مردم! واقعا

به گزارش بولتن نیوز، حرف اصلی این نوشته، برملا شدن واقعیت جوامع مختلف است. از جامعه ایرانی گرفتار در بحران کرونا، تا جوامع کنار دستی مان، مثل همسایگان مان و جوامع کشورهای دور. یک بحران مشترک. چندین تبعات مشترک. اما رفتارهای متفاوت و بالتبع، نتایج مختلف که نشان داد هر کدام از این جوامع، هندوانه هایی که زیر بغل خودشان می گذاشتند تا چه حد واقعی بود و تا چه اندازه، حقیقتا همانی بودند که می گفتند.

در ایران که کرونا گسترش یافت، مثل همه جای دنیا شاهد کاهش شدید مواد پیشگیری اولیه مثل ماسک و دستکش و مواد شوینده بودیم. در ایران هم خیلی ها شغل شان را یا از دست دادند یا دچار افت شدیدی در درآمد ماهیانه شان شدند. اما دیری نپایید که مردم به کمک هم شتافتند. اشتباه نکنید. نقش دولتها سر جای خودش. اینجا صحبت از دستگیری ما از خودمان است. دستگیری آن بخشی از مردم که می توانستند از آنهایی که نمی توانستند.

در ایران بود که بخشی از همین مردم که توانایی های مختلف مالی، علمی، ابزاری و ... داشتند، گرد هم جمع آمدند و سریعا بحران کمبود ماسک و دستکش و مواد شوینده را برطرف کردند. تا جایی که از نیمه های فروردین دیگر کمتر جایی از ایران بود که با این دست از کمبودها مواجه باشد. و از این مهمتر، در ایران بود که در حوزه اقتصادی، آنهایی که دست شان می رسید، دست دیگران را هم گرفتند.

از صاحبان خانه و مغازه که حتی تا سه ماه، اجاره شان را دریافت نکردند تا خیل عظیمی از مردم که چه به تنهایی چه در قالب گروه های خیریه عمومی، ارزاق مورد احتیاج را تهیه کرده و به آنهایی که امکان تهیه شان را در دوره کرونا نداشتند، رساندند. و از این دست اقدامات که شرحش، مثنوی صد من است. و از این دست اقدامات که تقریبا در هیچ جای دیگری نیست.

نهایتش در چین، مردم از پشت پنجره های شان برای هم آواز خواندند که نا امید نشوند. اما کیست که جنگ های مردم کشورهای اروپایی در فروشگاه های بزرگ را ندیده باشد. جنگی که حتی تا دستمال توالت را هم از خشونت خود دریغ نداشتند. کجا و در کدام کشور بود که مردم این چنین به هم کمک کردند و از تامین مواد اولیه زندگی تا دستگیری های اقتصادی در کنار همدیگر بودند؟

ببینید. کاری به استثنائات نداریم. صحبت از یک روند کلی است. صحبت از ایجاد یک موج است. به نظر می رسد ایران تنها کشوری در جهان است که مردم آن به شکل گروهی و از سر همبستگی اجتماعی، اینگونه به داد هم رسیدند. و این یعنی عمق همبستگی اجتماعی مردم ایران، بسیار گسترده تر از چیزی است که خیلی ها تصورش را هم نمی کنند.

البته شاید بگویید در دیگر کشورها، آنقدر دولت ها خدمات ارائه دادند که مردم از چنین کمک هایی به یکدیگر بی نیاز بودند. اما وقتی سری به رسانه های امریکایی و اروپایی می زنیم، عموما صحبت از بی کفایتی دولت ها در حل بحران کرونا است. نمی خواهیم بگوییم دولت ایران در کفایت تمام کرونا را مدیریت کرد و دیگران در فقر محض. نه. صحبت از این است که اگر دولت ما قوی عمل نکرد، دیگر دولت ها هم چندان گلی به سر مردم شان نزدند. اما مردم ایران عزیز، دستگیر هم شدند ولی این دستگیری عمومی، در دیگر کشورها، به وسعت ایران اتفاق نیفتاد.

این واقعیت، جای تامل فراوان دارد. درک و پذیرش این واقعیت که عمق همبستگی اجتماعی مردم ایران تا چه میزان است، در تحلیل های بنیادین سیاسی اجتماعی ما بسیار حائز اهمیت است. و شاید از آن مهمتر، بررسی چرایی این تمایز است. اینکه چه می شود مردم ایران تا این افق پیش می روند؟ اینکه مردم ایران چه دارند که دست به این اقدامات می زنند و دیگران نه؟

انتهای پیام /#

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین