10 گانه شاهکارهای سینمایی «کریستوفر نولان» (1)

گروه فرهنگ و هنر: کریستوفر ادوارد نولان (زادهٔ ۳۱ ژوئیه ۱۹۷۰) کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کنندهٔ بریتانیایی - آمریکایی است. او یکی از مهمترین کارگردانان حال حاضر دنیاست و فیلم‌هایش با استقبال بسیار مثبت تماشاگران و منتقدان همراه بوده‌است. آثار او تاکنون بیش از ۴ میلیارد دلار فروخته‌اند و ۲۶ نامزدی اسکار به دست آورده‌اند.

 

به گزارش بولتن نیوز به نقل از هفت صبح، بعد از ساخت فیلم کم‌هزینهٔ تعقیب (۱۹۹۸)، نولان با ساخت ممنتو (۲۰۰۰) توجهات را به سوی خود جلب کرد. موفقیت او در ساخت فیلم‌های مستقل، شانس ساخت فیلم‌های بی‌خوابی (۲۰۰۲) و پرستیژ (۲۰۰۶) را به وجود آورد، که هر دو هم در گیشه و هم در نظر منتقدان موفق بودند. او همچنین خالق سه‌گانهٔ شوالیه تاریکی، که از لحاظ تجاری، هنری و نقد موفق بود،از دیگر آثار او فیلم علمی تخیلی تلقین (۲۰۱۰) و میان‌ستاره‌ای (۲۰۱۴) و دانکرک (۲۰۱٧) است. نولان در بسیاری از آثارش، فیلم‌نامه را به همراهی برادرش، جاناتان نوشته و به همراه همسرش، اما توماس، کمپانی سینکاپی فیلمز را تأسیس کرده‌است.

فیلم‌های نولان در مورد مفاهیم و ایده‌های فلسفی و اجتماعی، واکاوی اخلاق انسانی، ساختار زمان، انعطاف‌پذیری حافظه و هویت شخصی است. او بیشتر ترجیح می‌دهد فیلم‌هایش در استودیو فیلم‌برداری نشوند و در لوکیشن‌های طبیعی این کار انجام شود.

به مناسبت تولد این کارگردان بزرگ، مروری خواهیم داشت بر آثار او و شاهکارهای سینمایی وی را بهتر خواهیم شناخت.

1) دانکرک (Dunkirk)

امتیاز در متاکریتیک: 94 از 100 (2017)

«دانکرک» نام خلیجی است که در جنگ جهانی دوم یکی از مهم ترین نبردها در آن اتفاق می افتد و فیلم نولان هم شرح آن نبرد است. ماجرا از این قرار است که نیروهای متفقین متشکل از انگلستان، بلژیک و فرانسه در خلیج دانکرک توسط نیروهای آلمانی محاصره می شوند و در شرایطی سخت مجبورند که دانکرک را تخلیه کنند.

راجر مور (مووی نیشن – 100 از 100): فیلمسازان بزرگ، فیلم های بزرگ می سازند و با «دانکرک»، کریستوفر نولان دومین شاهکارش را ساخته است. تاریخ تکان دهنده و هیجان انگیز دوباره روایت و به یاد آورده شده و از آن لذت می بریم. تعداد فیلم های تابستان امسال که از دیدن شان به وجد بیاییم از شمار انگشتان دست هم کمتر بود اما «دانکرک» بلاک باستر نادری است که تکان تان می دهد. این معنای فیلمسازی جسورانه با بودجه زیاد است که در نهایت می توان نام هنر را بر آن نهاد. تا اینجای کار بهترین فیلم سال است.

2. شوالیه تاریکی (Dark Knight)

امتیاز در متاکریتیک: 82 از 100 (2008)

گاتهام حالا یک تهدید جدید جدی دارد: جوکر که از گذشته آمده تا انتقامش را از مردم گاتهام بگیرد و در شهر آشوب به پا کند. حالا شوالیه تاریکی باید یکی از سخت ترین آزمایش های روانی زندگی اش را از سر بگذراند تا بتواند از توانایی اش در مبارزه با بی عدالتی استفاده کند.

جاستین چنگ (ورایتی – 100 از 100): مفتون تان می کند. یک قصه جنایی جاه طلبانه که فرم کاملی دارد و سوژه اش درباره افتخار و پیچیدگی های اخلاقی است. این یک فیلم سرگرم کننده جدی است که تمام هوش تان را به چالش می کشد. بیل در نقش اصلی تمام آن تروماها و زخم های عمیق کاراکتر را شخصی می کند. در این قسمت از بتمن شاهد بخشی از هملت هم خواهید بود. فیلمی که فراتر از تاریکی است. زهرآلود درست مثل ذهن جوکر است. کنار «بتمن آغاز می کند» حالا «شوالیه تاریکی» به موومان کامل کننده یک سمفونی می ماند. این بهترین فیلم ابرقهرمانی است که تا امروز ساخته شده.

3. ممنتو/ یادآوری (Memento)

امتیاز در متاکریتیک: 80 از 100 (2000)

داستان مردی به نام لئونارد که به او و همسرش حمله می شود و همسرش را به قتل می رسانند. لئونارد از این ماجرا جان سالم به در می برد اما حافظه کوتاه مدتش را از دست می دهد و مجبور است برای یادآوری همه چیز را بنویسد. با شرایطی که دارد، چیزهایی از آن حمله به یاد می آورد و می خواهد انتقام همسرش را بگیرد.

شان لوی (پورتلند – 91 از 100): فیلمی سخت و دشوار و درخشان که در همه چیز بهترین شیوه را برای به ثمر رسیدن انتخاب کرده است. مسحور کننده و در عین حال عصبانی کننده. فیلمی که شبیه یک جدول کلمات متقاطع است و قطعا ارزش این را دارد که وقت بگذارید و این جدول را حل کنید.

ریچارد شیکل (تایم – 70 از 100): فیلم تلاش می کند تا روایتش را تا جایی که امکان دارد در هم بشکند تا به آخرین قطعاتی برسد که می توانند هنوز پیوستگی قصه را حفظ کنند و با این وجود سرشار از عجایب است.

4. بی خوابی (Insomnia)

امتیاز در متاکریتیک: 78 از 100 (2002)

ویل دورمر، کارآگاهی که در تحقیقات جنایی شهرت زیادی دارد به همراه هپ، همکارش از لس آنجلس به ناحیه ای در آلاسکا فرستاده می شوند که خورشید در آنجا هیچ وقت غروب نمی کند تا درباره مرگ یک زن جوان تحقیق کند. دورمر به رمان نویس محلی مشکوک می شود در حالی که آنها بازی روانی خطرناکی را با هم شروع می کنند و همزمان دورمر از بی خوابی رنج می برد.

مایک کلارک (یو اس آ تودی – 100 از 100): یک تناسب کامل و بی نقص میان فیلمساز و مصالح داستانی اش (درام روانی نروژی محصول 1997 به همین نام) باعث شده که این بازسازی از فرضیه های همیشگی فراتر رود و تبدیل به یک تریلر روانشناسانه خارق العاده شود. از معدود بازسازی هایی که از نسخه قبلی پیشی می گیرند. کارگردان و فیلمبردار با استعدادش، ویلی فیشر، تصاویر زیبایی خلق کرده اند که چشم نواز است. مثل بهترین های این ژانر آنها یک داستان معمولی را در سطح ژانر می گیرند و به اعماق سردترین آب های درون نگری فردی پا می گذارند.

5. شوالیه تاریکی بر می خیزد (Dark Knight Rises)

امتیاز در متاکریتیک: 78 از 100 (2012)

هشت سال بعد از هرج و مرجی که جوکر بر گاتهام مسلط کرد، به کمک سلینا، شوالیه تاریکی از سیاهچالی که به آن تبعید شده بود، نجات پیدا می کند تا گاتهام را نجات بدهد. حالا به جای جوکر غول بی شاخ و دم و خشنی به اسم بین، تهدید اصلی است و البته مغز متفکر دیگری پشت جریان است.

تاد مک کارتی (هالیوود ریپورتر – 100 از 100): باعث می شود هر چیز دیگری که در رقابت با آن در جهان مارول ساخته شده یا می شود، کودکانه و احمقانه به نظر برسد. در زمان مناسب مرعوب تان می کند، وقتی که توقعش را ندارید، هوشمندانه و از لحاظ بصری خیره کننده است. بهترین قسمت سه گانه بتمن نولان با هر استانداردی یک بلاک باستر به شمار می رود. نقش های زنان مکمل آن هاتاوی و ماریون کوتیار خارق العاده اند. این ساختن یک فیلم ابرقهرمانی در مقیاس و اندازه ای است که تصورش را هم تا الان نمی کرده اید. با تمرکز روی از دست رفتن اخلاقیات و سستی قهرمان.