چه کسی باسوادتر از امام خمینی است؟

گروه سیاسی: عبدالکریم سروش، متفکر و مولوی پژوه نامی، که سخنان اخیرش در مقایسه شخصیت شاه سابق ایران و آیت‌الله خمینی با انتقادات گسترده‌ای روبرو شده بود، شامگاه یکشنبه گذشته (۱۰ مارس ۲۰۱۹) در چهارمین نوبت از درس‌گفتار دین و قدرت که در سن حوزه کالیفرنیا برگزار می‌شود، به پرسش‌ها و ابهامات منتقدان پاسخ گفت.

به گزارش بولتن نیوز، اینجانب ادعا کردم که آقای خمینی تاکنون از همه شاهان و رهبران سیاسی ایران با سوادتر بوده است: شما قبول ندارید، بردارید بنویسید و یک حاکم ایرانی را نشان دهید که از خمینی عالمتر بوده است. ادعای من ابطال‌پذیر است، آنرا ابطال کنید چرا فحش می‌دهید؟ چرا فضای فکری را با دشنام‌های رکیکتان آلوده می‌کنید؟

عمده شاهان و صاحبان قدرت در تاریخ ایران با شمشیر و زور بر سر کار آمدند اما خمینی تنها رهبری بود که بدون شمشیر و با اقبال عظیم مردم بر سر کار آمد.

گفته اند عرفان و فلسفه و فقه، اباطیل و اراجیف اند و علم نیستند انبوه معلوماتی که در تاریخ فرهنگ ما تولید شده محصول تلاش فکری بزرگانی چون ابن سینا و مولوی و سهروردی و ملا صدرا و... بوده است که همه عارف و فیلسوف بوده اند و اگر فلسفه و عرفان علم نباشند چیزی برای این فرهنگ باقی نمی ماند.

بسیاری گفتند که شاه خلبانی می‌دانست که باید بگویم خلبانی علم نیست. بلکه یک مهارت است و بین مهارت و معرفت تفاوت است.چون رانندگی است.آیا همه رانندگان دانشمندند؟

گفته اند علم فقه و اصول وعرفان به کار مملکت‌داری نمی‌آید . مگر خلبانی به کار مملکت‌داری می‌آید؟ بلی به کار فرار از مملکت می آید!

اما عجیب است که بعضی‌ها گفته‌اند فقه و عرفان در مملکتداری نقشی ندارد ، مگر نمی‌بینند که نظریه ولایت فقیه آقای خمینی محصول فقه و عرفان او بود؟( روا یا ناروا بودن این نظریه امری دیگراست)

تقریبا کمتر کسی درباره شجاعت خمینی انتقاد داشت .
شجاعت با فداکاری تعریف می‌شود . آدم قلدر و زورگو در تاریخمان کم نداشتیم اما شجاعت یعنی فداکاری یعنی گذشت و آقای خمینی در دوره‌ای از زندگی خود فداکاری بسیارکرد و از جان و مقام و رفاه و ارامش گذشت.

من همه‌گاه مرحوم بازرگان را به صفت شجاعت می ستایم. او خیلی چیزها داشت که از دست داد. استاد دانشگاه بود، رئیس دانشکده بود، در کار خود تخصص بالایی داشت، امکان ارتقا و ترقی در آن نظام داشت، از رفاه و کانون گرم خانواده بهره‌مند بود اما همه را واگذاشت و به مبارزه پرداخت.

خمینی هم چنین بود او خیلی چیزها را فدا کرد و می‌دانست در این راه چه سختیها در انتظار اوست و به استقبال همه رفت. البته بختیار بود و سرنوشتی مثل باقر صدر که در عراق گرفتار قصابی به نام صدام شد و شهید شد، پیدا نکرد.

گفتند «آقای سروش ! آقای خمینی متاسفانه مردمی‌ترین رهبر ایران بود!»

اگر این محبوبیت ارزشی ندارد چرا شما این همه به سر و کله هم می‌زنید و تفاضای رفراندوم می‌کنید و می‌خواهید محبوب شوید و یک هزارم آن محبوبیت را بدست بیاورید؟

محبوبیت امری است و نحوه استفاده از محبوبیت امری دیگر. محبوبیت خمینی چنان بود که راه را بر انتقاد می‌بست و چنان حبّ او در دل مردم نشسته بود که خطاهای او را جوری دیگر معنا می‌کردند و البته این به زیان مردم بود.