روستایی:مشکلی به عنوان ممیزی برای فیلم نداشتیم

به گزارش بولتن نیوز، نشست پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «متری شیش و نیم» به کارگردانی سعید روستایی در هفتمین روز جشنواره در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

در نشست خبری فیلم «متری شیش و نیم» سعید روستایی کارگردان، پیمان معادی، نوید محمدزاده، هومن کیایی، مازیار سیدی، امیرحسین قاسمی مدیرصداگذاری، سیدجمال ساداتیان تهیه‌کننده، هومن بهمنش مدیرفیلمبرداری، ایرج شهزادی مدیرصدابرداری، محسن نصرالهی طراح صحنه، غزاله معتمد طراح لباس، ایمان امیدواری طراح گریم حضور داشتند واجرای برنامه را احسان کرمی برعهده داشت.

ساداتیان تهیه کننده درباره این فیلم گفت: این فیلم بسیار سخت بود، در این فیلم شما تمام لوکیشن‌ها را می‌بینید که صفر تا صد آن ساخته شده است. این فیلم هنرور زیادی داشت و همین موضوع باعث طولانی شدن کار شد.

وی درباره اینکه آیا از طرف نیروی انتظامی شما مجبور به حذف صحنه‌ای شده اید، گفت: مشکل ما در کشور این است که سازمان‌ها و ارگان‌هایی که هستند دوست دارند براساس بخشنامه‌های آن‌ها شخصیت‌ها شکل بگیرند. خیلی باید تلاش کنیم که همدلی را در کشور به وجود بیاوریم. باید سینما را قبول کنیم.

ساداتیان با بیان اینکه وقتی فیلمی به موضوعی می‌پردازد، ارگان‌ها نباید مانعی برای آن ایجاد کنند،ادامه داد: همدلی باید در این کارها به وجود بیاد.

وی با تاکید بر اینکه حذفیات این فیلم قابل اعتنا نبود،بیان کرد: بعضی سازمان و ارگان‌ها معتقد هستند که این مسائل با ضوابط آن‌ها همگون نیست و سینما باید چیزی را به تصویر بکشد که مردم با آن مواجه هستند.

سعید روستایی در پاسخ به این سوال که آیا مخالف اعدام قاچاقچی‌ها هستید،گفت: من به این سوال جواب نمی‌دهم و فکر می‌کنم به نظر من ربط ندارد.

ساداتیان درباره پیش بینی جوایز امسال گفت: فیلمسازی کار سختی است و همه سعی می‌کنند کار‌های قابل قبولی ارائه بدهند. ما هم صبر می‌کنیم فیلم‌ها دیده شود و منتظر نظر داور‌ها هستیم.

سعید روستایی درباره کاراکتر‌هایی که نوید محمدزاده و پیمان معادی بازی کردند و اینکه آیا گزینه‌های دیگری غیر این دو وجود داشته، گفت: انتخاب اول خود این دو نفر بودند. زمانی که من طرح را می‌نوشتم با هم در ارتباط بودیم و راجع به نقش‌ها حرف می‌زدیم.

سوال بعدی درباره مشکلاتی بود که برای نمایش فیلم به وجود آمد و تدوین چندباره آن بود که سعید روستایی در پاسخ گفت: واقعیت این است که روز‌های آخر قبل از جشنواره ما مشغول انجام کار‌هایی بودیم که باعث شد نتوانم نسخه نهایی خودم را آماده کنم. یک سری روتوش‌های خیلی جزئی که مهم نبودند و در چند روز گذشته من خیلی روی آن‌ها کار کردم که امروز قرار بود آن نسخه پخش شود.

سعید روستایی در ادامه تاکید کرد: مشکلی به عنوان ممیزی در روز‌های اخیر نداشتیم و مشکل همین تدوین مجدد بود.

وی درباره هماهنگی معتاد‌هایی که در فیلم بودند،گفت: کار با این عزیزان آسان نبود خیلی سخت بود، ولی من سختی‌های کار را پای توانمند بودنمان نمی‌گذارم. ساختن یک فیلم در یک اتاق، سختی‌های خودش را دارد ساختن فیلم ما هم سختی‌های خودش را دارد. ما لوکیشن را جایی انتخاب کردیم که دسترسی به این‌ها سخت نباشد، ولی این عزیزان زود خسته می‌شدند و زمانی که می‌خواستند بروند باید می‌رفتند. در سکانس انگشت نگاری ما خواستیم ۴۵ دقیقه بیشتر بمانند، ده دقیقه بیشتر طول کشید حمله کردند و بدون هیچ تعارفی از آنجا خارج شدند.

روستایی در مقایسه فیلم ابد و یک روز با فیلم متری شیش و نیم گفت: این فیلم خیلی انرژی می‌برد و هیچ مقایسه‌ای بین این فیلم و فیلم قبلی‌ من وجود ندارد. همه عمر و زندگیم را بعد از ابد و یک روز پای این فیلم گذاشتم.

نوید محمدزاده درباره این نقش و اینکه آیا مابه ازای خاصی در بیرون برایش پیدا کرده گفت: من این کار را انجام دادم. دوست دارم آن چیزی که می‌بینند را ببینند، درباره اینکه چه کردیم و چه شد زیاد حرف نمی‌زنم.

محمدزاده در ادامه در پاسخ به این سوال که چرا قاچاقچی فیلم فیلسوف بود گفت: این فیلم به هر حال فیلمی است که خرس روی صورت قاچاقچی چنگ ننداخته، قاچاقچی می‌تواند آدمی باشد که زندگی نرمالی داشته و خیلی معمولی باشد.

سعید روستایی درباره بازنویسی چندباره فیلمنامه گفت: سال ۹۶ فیلمنامه را برای پروانه ساخت فرستادیم. دو بار قبل از آن بازنویسی شده بود، بعد هر بار رد می‌شد همزمان بازنویسی انجام می دادیم. این هم معضلی است، ما یک فیلمی به اسم ابد و یک روز می‌سازیم،اما بعد از آن کار برایمان سخت‌تر می‌شود. من می‌توانستم خیلی ساده این فیلم را سال پیش در جشنواره داشته باشم و برنامه زندگیم به هم نریزد.اما گلایه می کنم که هفت، هشت ماه طول می‌کشد که فیلمنامه تایید شود. بازنویسی فیلمنامه چیزی نیست که برای من تمام شود، همین الان هم بعد از جشنواره با تدوین تغییراتی خواهم داد.

محمدزاده در پاسخ به این سوال که آیا سنش برای بازی در این نقش بالا نبود، عنوان کرد: این نقش باید سی ساله می‌بود، ولی من ۳۲ ساله هستم. آن کسی که این اتفاق برایش افتاده است حتی ۲۶ ساله بوده است. نمی‌دانم چرا فکر می‌کنیم قاچاقچیان باید سن بالایی داشته باشند.

روستایی درباره سن و سال نقش محمدزاده گفت: روز اولی که گریمور به صحنه آمد به او گفتم که این آدم قرار نیست بادی بیلدینگی باشد. قرار نبود قیافه‌ای شبیه به خلافکار‌های معمول داشته باشد. آقایی به نام غلام سوسمار در جنوب تهران دستگیر شد. ۱۱ میلیارد تومان گردش مالی در سن ۲۴ سالگی داشت.

او درباره سکانس پایانی فیلم و حضور خانواده قاچاقچی توضیح داد: برای من خیلی مهم بود که آدم‌ها را به صرف شغل و کارشان نشناسیم. صمد کسی است که تا حدی که فیلم اجازه می‌دهد از خانواده‌اش می‌فهمیم. ناصر خاکزاد یکسری هدف داشته است، با اینکه قابل قبول یا غیرقابل قبول هست کار ندارم. بسیار مهم بود که خانواده‌اش را ببینم. آدمی که رفتارش با بچه‌ها خیلی مسیر و جهت به شخصیتش می‌دهد.

هومن بهمنش درباره سختی های فیلمبرداری این اثر گفت: سعی کردم از الگوهای سینمای مستند استفاده کنم و در فضاسازی هایم با سعید و محسن در این مورد صحبت می کردیم. دوربین روی دست بود و از جهت فیزیکال با لنزهای سنگین کار یک مقدار سخت می شد.

غزاله معتمد طراح لباس این فیلم هم درباره تنوع گوناگونی لباس ها و صحنه ها گفت: در این فیلم من سعی کردم از شکل مستند خیلی الهام بگیرم. شاید خیلی جاها به نظر نرسد که ما آدم هایی را شکل دادیم ولی در یک ترکیبی من و ایمان امیدواری برای شکل دادن به این پرسوناژها سعی کردیم به مستند نزدیک شویم. چه خانواده هایی که قصه هایی داشتند و چه دیگران. من سعی کردم گراهای مستند را بگیرم و تنوع هم ایجاد کنم. این زیاد بودن آدم ها کار را سخت می کرد که به تکرار نرسم. یک مجموعه از فیلمنامه تا کارگردان و یک همکاری درخشان بین من و ایمان امیدواری در صحنه ای که محسن نصراللهی طراحی کرده بود و با تصویربرداری هومن بهمنش باعث شد خیلی به نظر نیاید ما کاری انجام داده باشیم و شاید این نقطه قوت این فیلم باشد.

محسن نصرالهی درباره فیلم گفت: امیدوارم فیلم را دوست داشته باشید، یکی از سخت‌ترین فیلم‌هایی بود که من کار کردم. برای تک تک صحنه‌ها بارها و بارها با هم صحبت کردیم.

او ادامه داد: نزدیک سه تا اتاق بزرگ لباس داشتم و این موضوع قطعا از همراهی آقای ساداتیان بود که توانستم آن را تهیه کنم.

روستایی درباره نیمه دوم فیلم و خرده‌پیرنگ‌ها توضیح داد: واقعیت این نیست که یک دفعه از نیمه دوم به بعد خرده پیرنگ‌ها قابل حذف باشد. همه چیز به هم متصل است و شکل‌گیری شخصیت‌ها ربط دارد. همین نسخه‌ای که من از پخش نشدنش ناراحت شدم، یک چهارم پایانی ریتمش طوری بود که باعث می‌شد حتی یک نفر هم چنین احساسی نکند.

هومن کیایی درباره نقشش گفت: من مدت زمان زیادی است که تئاتر بازی می‌کنم. باتوجه به پیشنهادی که سعید روستایی به من داد، این نقش را قبول کردم و خیلی به بحث خشونت آن فکر نکردم.

ساداتیان گفت:ما حسرت به دلمان ماند که از بنگاهی اقتصادی دیناری پول بگیریم. فیلمی را که مشاهده کردید کلی هنرمند با مشقات خود را داشت و دو و نیم برابر فیلم معمولی هزینه برداشت که برای من سخت بود بنابراین دوستی را به همکاری دعوت کردیم که با علاقه سرمایه گذاری کرد و فیلم راحت جمع شد.

وی اظهار داشت: گاهی آدم حسرت میخورد از صحبت هایی در مطبوعات که فقط حسی است. ما مسئول وضع موجود کشور نیستیم همین که آدمی در این زمینه کار می کند ما از آن استقبال میکنیم و بقیه به سیستم های قضایی بازمی گردد که اگر کسی دچار فعل مجرمانه ای شد خود مسئولان بررسی می کنند وگرنه ما مسئول قضاوت نادرست درباره آدم ها نیستیم، جناب رنجکشان در این پروژه کنار ما بود و توانستیم مشترک بار مالی را با هم بکشیم.