روایتی سینمایی از مصائب یک ازدواج زودهنگام

به گزارش بولتن نیوز، امینی در «هندی و هرمز» به سراغ یکی از موضوع های مهم جامعه یعنی ازدواج زودهنگام رفته و فیلمنامه خود را بر این اساس شکل داده است. فیلم در واقع با ازدواج هندی و هرمز (دو نوجوان) که به سنت اهالی جزیره با یکدیگر ازدواج کرده اند آغاز می‌شود. ازدواجی که زندگی هر دو آنها را تحت الشعاع خود قرار داده و در آخر به پایانی تلخ منتهی می شود.
روایت فیلم از حضور هندی در مدرسه شروع می‌شود؛ در حالی که حلقه ای به نشانه ازدواج در دست دارد و تماشاگر خیلی زود وارد داستان اصلی می شود. اتفاقی که در فیلم هایی از جنس هندی و هرمز به ندرت رخ داده و اغلب شاهد مقدمه چینی های بیش از اندازه هستیم.
در بخش بعدی با هرمز همراه می شویم که کسب و کار مشخصی نداشته و منتظر استخدامش در کارگاهی است که خاک سرخ جزیره را بسته بندی کرده و می فروشند. در عین حال در خانه مادر هندی زندگی کرده و در کاری سخت و طاقت فرسا به آنها کمک می کند.
احضار هندی به دفتر مدیر مدرسه بابت اینکه هرمز نباید جلوی مدرسه منتظر او بایستد را می توان حادثه محرک پرده نخست فیلمنامه به حساب آورد که باعث دعوای زوج کم سن و سال شده و خیلی زود روی دیگر سکه ازدواج های اینچنینی را به مخاطب خود نشان می دهد.
نداشتن لهجه محلی هرمز هم ایده مناسبی برای فاصله گذاری میان او و اهالی جزیره است. همان طور که این فاصله را به شکلی کمتر میان او و مادر هندی مشاهده می کنیم که بابت بیکاری هرمز دل خوشی هم از او ندارد.
حاملگی هندی را می توان نخستین نقطه عطف فیلمنامه هندی و هرمز به حساب آورد که تلاطمی را در قصه به وجود آورده و آن را وارد فاز تازه ای در پرده میانی فیلم می کند. جایی که هرمز را که پیش از این با موتور کار می کرده را به سمت کار برای یک قاچاقچی سوق می دهد. ترفندی ساده اما درست برای رساندن پرده دوم فیلمنامه به نقطه عطف و سرانجام هرمز که تلخی زیادی در آن موج می زند.
عباس امینی کارگردان اثر در پرداخت قهرمان های فیلم خود تا حدود زیادی موفق عمل کرده و تلاش زیادی برای باورپذیرشان به خرج داده است. هندی با وجود کم سن و سال بودنش شخصیت کنش‌مندی دارد که این کنش‌مندی و منفعل نبودن را در بخش های مختلف فیلم شاهد هستیم. برای نمونه هم می توان به کتاب جلد کردن و درس خواندنش در خانه پس از اخراج از مدرسه بابت باردار بودنش اشاره کرد. همینطور پافشاری اش بر قبول نکردن جرم فرد دیگر توسط هرمز برای به دست آوردن پول که در عین حال نشان از ارتقای سطح رابطه این دو نفر از یک همبازی صرف به یک زوج دارد.
سکانس پایانی هم که او را همراه نوزادش در مدرسه می بینیم، در همین راستا قرار دارد که بیش از هر چیز روی عمل گرا بودن هندی تاکید دارد. در طرف دیگر هرمز قرار دارد که برخلاف هندی منفعل بوده و نهایت کاری که انجام می دهد هم رفتن سراغ سرکارگر کارگاهی است که به قول کار داده و زیرش زده است. کتک مفصلی هم که در آنجا می خورد، هم همدلی تماشاگر را برمی انگیزد هم هرمز را پیش چشمش کوچک می کند.
امینی در پرداخت این شخصیت به گونه ای عمل کرده تماشاگر او را در یک دایره فرض می کند. دایره ای که بیرون آمدن از آن محال بوده و پایان تراژیک هرمز هم در همین دایره شکل می گیرد. با همه اینها پایانی که امینی و همکار فیلمنامه نویسش برای فیلم تدارک دیده اند، تلخی بیش از اندازه ای دارد که بخشی از آن از دل خود فیلم بیرون نمی آید.
به عبارت دیگر این حجم از تلخی از جایی بیرون از قصه و به خواست نویسندگانش به فیلم تزریق شده که تا حدودی کیفیت نهایی کار را خدشه دار کرده است. امینی در انتخاب بازیگران فیلمش هم خوب عمل کرده به ویژه زهره اسلامی در نقش هندی که کاملا با نقش درآمیخته و سطح باورپذیری آن را به بالاترین حد رسانده است. امینی هم به خوبی روی نگاه های او متمرکز شده و در نماهای درشت به بهترین شکل از آن بهره دراماتیک گرفته است.
فیلم سینمایی «هندی و هرمز» با بازی حامد علیپور، زهره اسلامی و محمد بانوج اکنون در سینماهای هنر و تجربه در حال اکران است.