ملت هایی به دور از جام جهانی

به گزارش بولتن نیوز، بیست و یکمین دوره مسابقات جام جهانی فوتبال پنجشنبه گذشته برای نخستین بار در روسیه کلید خورد و قرار است 32 تیم با برگزاری 64 مسابقه، قهرمان اعزامی به جام کنفدراسیون های سال 2021 میلادی را مشخص کنند و اغلب رسانه های دنیا به نوعی تلاش دارند با فرض این که رخدادهای این جام اولویت همه مردم است ، به پوشش رویدادهایش بپردازند.
اما عرصه واقعی جهان کنونی این فرض رسانه ها را تایید نمی کند و با کمی دقت می یابیم، امروز کشورهایی هستند که یا ورزشی جز فوتبال برایشان جذابیت و اولویت دارد یا به خاطر نداشتن تیم مطرح در رشته فوتبال پیگیر اخبار جام جهانی نیستند یا زنده ماندن و تامین معیشت در فهرست اولویت های زندگیشان رتبه ای بالاتر از فوتبال دارد.
در این میان کمتر کشوری مانند افغانستان هست که همه دلایل احتمالی برشمرده شد و نشده، برای رغبت نداشتن به پیگیری اخبار و رخدادهای جام جهانی فوتبال را یک جا داشته باشد.
اکر بخواهیم از چند رشته ورزشی در جهان نام ببریم که به شکلی فراگیر دارای طرفداران متعدد باشد و در ابعادی گسترده طیفی متنوع از جنسیت و سن و سال را در بر گیرد ، بدون شک یکی از آنها و شاید از نخستین هایش ورزش فوتبال باشد.
این روزها که با توجه به اختلاف ساعت میان قاره های دنیا ، برخی تا پاسی از شب، بعضی با چشمان خواب آلوده بامدادان و شماری با تن خسته از کار روزانه به تماشای بازی های فوتبال یا تفاسیر و تحلیل های آن می نشینید ، شاید تخیل این که هستند ملت هایی که تب آلود این نمایش نیستند ، کار ساده ای نباشد.
امروز در شماری از کشورهای منطقه جنوب و جنوب غرب آسیا و نقاطی در قاره های آفریقا و آمریکا و کشورهای اروپایی هستند مردمانی که با دغدغه معیشت روزانه، نگرانی از سلامت جان و تنش بحران های اجتماعی روبرو یا حداقل با ابعاد جدی آن دست بگریبان نیستند و در آرامشی بر آمده از نعمت امنیت، سرخوشی از بودن تیم شان در جام جهانی یا بر اثر برانگیختگی تبلیغات رسانه ها در اماکن عمومی، تالار های اجتماعات و میادین شهرها گردهم می آیند و به تماشای بازی می نشینند و برای تیم منتخب خود فریاد شادی سر می دهند.
اما این تصویر غالب دنیا نیست، در برخی کشورها مانند افغانستان مردم از پی جنگ های طولانی، حضور نیروهای خارجی ؛ درگیری داخلی ، گرسنگی و بحران های اجتماعی برآمده از این شرایط مواجه اند و در این وضعیت بازی فوتبال شور کشورهای دیگر را در این جا ایجاد نمی کند.
در کشور مانند یمن که هر دقیقه هواپیماهایی آمریکایی فروخته شده به خاندان آل سعود خانه ای را بمب باران می کند یا در سوریه که اعضای تکفیری داعش در حمایت از صهیونیست ها بمبی منفجر می کنند یا در لیبی ، نیجربه و دهها کشور دیگر امنیت هدف قرار گرفته است طبیعی است که نشاطی برای فوتبال باقی نمی ماند.
افغانستان از جمله کشورهایی است که با بحران ناامنی ، جنگ ، ترور، انفجار و انتحار دست و پنجه نرم می کند و اگر جوانانی هم باشند که خسته از آتش این التهاب بخواهند سرخوشی برای فوتبال نشان دهند، ناچارند در داخل فضای بسته خانه ای گردهم یا افرادی به تماشای بازی های جهانی بنشینند.
خانواده های افغان زیادی هستند که نداشتن لقمه نان روزانه دیگر رمقی برایشان نمی گذارد که به تماشای فوتبال بنشینند در آخرین آمار ارایه شده از سوی وزارت اقتصاد و دارایی افغانستان بیش از 53 درصد جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می کنند و در افغانستان خط فقر با درآمد ماهیانه حدود 210 هزارتومان به پایین تعریف می شود.
البته تمام دلایل کم توجهی به جام جهانی در افغانستان ناشی از مشکلات امنیتی و کاستی های معیشت نیست و عواملی مانند این که رشته ورزشی کریکت در افغانستان طرفداران زیادی به ویژه در استان های جنوبی دارد و مسابقات مانند «بزکشی» در شمال افغانستان هیجانی و اجتماعاتی مانند فوتبال ایجاد می کند.
«سید علی کاظمی» سخنگوی فدراسیون فوتبال افغانستان در ارتباط با ابعاد انگیزشی فوتبال در کشورش به خبرنگارایرنا گفت که جنگ، ناامنی، انفجار و انتحار علاقه و شوق مردم را نسبت به هر خوشی و شادمانی از جمله فوتبال گرفته است ، اما با وجود آن جوانان علاقمع مندی هستند که بازی ها را در منازل خود دنبال می کنند.
به گفته وی افغان ها نمی توانند از ترس حملات انتحاری و انفجاری در محلات و اماکن عمومی گردهم آیند و بازی تیم های مورد علاقه خود را تماشا کنند و مسابقات را دنبال نمایند اما کل این روند متوقف نشده است و شب نشینی ها و دورهمی برای دیدن فوتبال در خانه ها کم و بیش در جریان است.
کاظمی توضیح می دهد که بیشتر رشته های ورزشی در افغانستان از جمله فوتبال به دلیل چهار دهه جنگ و درگیری مجال رشد و درخشش در سطح منطقه و جهان را در حد مطلوب نداشته است و فرصت های زیادی از دست رفته و به همین دلیل مشاهده می کنیم جوانان افغان که فوتبال را دنبال می کنند در غیاب تیم های داخلی حس علاقه خود را هواداری از تیم های خارجی به خاص کشورهای اروپا ارضاء می کنند.
به اعتقاد او وجود علاقه به رشته های دیگر به جز فوتبال هم در پایین آمدن تب جام جهانی در افغانستان بی تاثیر نیست و مسابقاتی مانند کریکت یا ورزش بومی بزکشی که در آن قهرمانان اسب سوار باید شکار نمایدن خود را از چنگ حریف خارج کند و به زمین خود برساند ، به سادگی همه حواس ها را از قوتبال به سمت خود جلب می کند.
کریکت یکی دیگر از بازی هیا مورد علاقه مردم افغانستان است که در بین مردم جنوب و جنوب شرق افغانستان طرفداران زیادی دارد و در حال حاضر تیم ملی کریکت افغانستان در جمع 10 تیم برتر جهان در این رشته ورزشی است .
اتفاقا همزمان با شروع بازی های جام جهانی فوتبال در روسیه تیم ملی کریکت افغانستان برای شرکت در بازی های تست که به مدت یک هفته در هند دنبال می شود به آن کشور سفر کرده است و اولین بازی تاریخی خود را با تیم ملی هند انجام می دهد.
تاریخچه فوتبال در افغانستان کم سابقه نیست و به سال های 1312 خورشیدی بر می گردد، برای نخستین بار تیم ملی فوتبال این کشور در 25 اگوست سال 1941 میلادی اولین بازی خارجی خود را با تیم فوتبال ایران انجام داد که نتیجه آن بازی بدون گل مساوی شد.
اما با حمله اتحاد جماهیر شوروی سابق به افغانستان در سال 1358 خورشیدی، تیم ملی افغانستان منحل شد که پس از یک وقفه طولانی در سال 2003 بار دیگر به صحنه بازگشت و در فروردین ماه همان سال در بازی با تیم قرقیزستان با نتیجه 2 بر 1 پیروز شد.
همچنین تیم ملی فوتبال افغانستان در بازی های جنوب آسیا در سال 2013 قهرمان شد و در دور بعدی بازی ها نیز به نایب قهرمانی دست یافت.
در حال حاضر بر اساس آخرین رده بندی فیفا ، تیم ملی افغانستان در جایگاه 145، پس از گینه استوایی و جزایرسلیمان و قبل از گواتمالا قرار دارد.
شاید کاظمی رئیس فدراسیون فوتبال افغانستان با گفتن این که برای سال 1397 برگزاری سه بازی خارجی را در تقویم این فدراسیون ثبت کرده ایم ، اما زمان و کشورهایی که با آنها بازی انجام خواهد شد، هنوز مشخص نیست، خواست که بگوید تلاش برای روشن نگه داشتن چراغ فوتبال درافغانستان زخم خورده در جریان است.
باید دید تلاش برای درک بهتر وضعیت نسبی مناسب و نعمت در دسترس و شرایط امکان بروز شادی در قبل و بعد از بازی های فوتبال در کشورهای همسایه افغانستان نیز در جریان است.