مبادا ترین روز مبادای ما کدام است؟

گروه دین و اندیشه: حجت الاسلام دکتر سوزنچی از اساتید دانشگاه، هر روز یک آیه قرآن را با ترجمه و چند حدیث تفسیری و چند نکته در تدبر آن آیه منتشر می کند. بولتن نیوز نیز در راستای ترویج چنین اقدامات ارزشی این سلسله مطالب را به صورت روزانه منتشر می کند.

به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، در مطلب امروز به آیه 11 سوره لیل پرداخته شده و در آن آمده است:

وَ ما يُغْني‏ عَنْهُ مالُهُ إِذا تَرَدَّی 

سوره لیل (92) آیه 11   

ترجمه

و ثروتش چه نیازی را از او مرتفع سازد، چون نگونسار شود؟!

یا

و مالش نیازی را از او مرتفع نسازد، هنگامی که سقوط کند.

حدیث

1) روایتی از امام باقر ع درباره آیات این سوره در جلسات قبل گذشت. در ادامه این روایت آمده است: «و ثروتش چه نیازی را از او مرتفع سازد، چون سقوط کند؟!» فرمودند: به خدا سوگند او نه در چاهی سقوط کرده و نه از کوهی و نه از فراز دیواری؛ بلکه در آتش جهنم سقوط کرده است.

الكافي، ج‏4، ص46-47؛ مجمع البيان، ج‏10، ص760؛ المقنعة، ص266

2) امیرالمومنین ع در منطقه «حاضرین» هنگام بازگشت از صفین نامه‌ای خطاب به امام حسن ع نوشت که به وصیت‌نامه امیرالمومنین ع به امام حسن ع معروف شده است و از مطالب بسیار خواندنی نهج‌البلاغه می‌باشد. در فرازی از این نامه آمده است:

و بدان كه پيشاپيش تو راهی است دراز، و رنجی جانگداز؛ و تو بی‏نياز نيستی در اين تكاپو، از جستجو كردن به طرزی نيكو.

توشه خود را به اندازه گير چنانكه تو را رساند و پشتت سبك ماند، و بيش از آنچه توان داری بر پشت خود منه كه سنگينی آن بر تو گران آيد؛ و اگر مستمندی يافتی كه توشه‏ات را تا به قيامت برد، و فردا كه بدان نيازمندی، تو را به كمال پس دهد، او را غنيمت شمار و بار خود را بر پشت او گذار؛ و اگر توانایی‌اش را داری، توشه او را بیشتر كن، که چه‌بسا او را بجويی و نیابی [شاید اشاره به دوره ظهور است که انسان کسی را نمی‌یابد که به او صدقه دهد] و غنيمت دان آن را كه در حال بی‏نيازيت از تو قرض گیرد تا در روز تنگدستی‏ات بپردازد، و بدان كه پيشاپيش تو گردنه‏ای دشوار است:

«سبك‌بار» در بر شدن بدان، آسوده‏تر از «سنگين‏بار» است؛

و «كندرونده» در پيمودن آن، زشت‌حال‌تر از «شتابنده»؛

و فرود آمدن تو بناچار در آن خواهد بود، یا بر بهشت يا در آتش.

پس پيش از فرود آمدنت برای خويش آذوقه‌ای روانه ساز و پيش از رسيدنت خانه را بپرداز،

كه پس از مرگ، نه جای عذر خواستن است، و نه راه به دنيا بازگشتن.

نهج‌البلاغه، نامه۳۱ (اقتباس از ترجمه شهیدی، ص۳۰۱)

 خصائص الأئمة عليهم السلام، ص۱۱۶

تدبر

1️⃣ انسانی که بخل می‌ورزد تا خود را بی‌نیاز کند، مشکلش این است که مرگ را جدی نگرفته است. اگر مرگ را جدی بگیرد می‌داند این بخل و جمع‌آوری اموال، در مهمترین زمانی که بدان نیاز دارد به هیچ وجه نمی تواند نیاز وی را رفع کند.

تاملی با خویش

بسیاری از افراد پولی را برای روز مبادا پس‌انداز می‌کنند. واقعا مباداترین روز مبادای ما کدام است؟ آیا لحظه مرگ روز مبادا نیست؟ آیا قرار گرفتن در محضر محاسبه الهی روز مبادا نیست؟ آیا عبور از پل صراط که از مو باریکتر و از شمشیر تیزتر است روز مبادا نیست؟

واقعا آیا همان قدر که یک تصادف، یک بیماری ناخواسته و ... را روز مبادا می‌دانیم و برایش پس‌اندازی کنار می‌گذاریم – در حالی که ممکن است تا آخر عمرمان هیچگاه پیش نیاید –؛ برای آن روز مبادایی که حتما به سراغمان خواهد آمد پس‌اندازی تهیه کرده‌ایم؟

2️⃣ نیاز حقیقی و خیلی شدید انسان، در موقعیت‌های بحرانی رخ می نماید، و بحرانی‌ترین موقعیت زمانی است که انسان در معرض هلاکت قرار گیرد!

اگر کسی می‌خواهد برای رفع نیازش چاره‌ای اندیشد، آن نیاز را جدی بگیرد، و چیزی تدارک ببیند که برای رفع آن نیاز به کار آید.

3️⃣ نتیجه بخل سقوط است: سقوط از انسانیت و کمال، سقوط از چشم مردم، همراه با سقوط در دوزخ و محروم شدن از درجات اخروی.

 (تفسیر نور، ج10، ص509)

انتهای پیام/#