بولتن نیوز : بسيار روشن است كه خاورميانه آن خاورميانه يك سال پيش و حتي 9 ماه پيش نيست. خاورميانه جديدي در حال شكل گرفتن است كه از تركيب قبلي آن بسيار فاصله دارد. خاورميانهاي كه به اعتقاد بسياري از تحليلگران و كارشناسان براي بار سوم است كه ظرف سه دهه گذشته پوستاندازي ميكند. خاورميانهاي كه يك سوي آن كشورهاي تازه به دموكراسي رسيده عربي ايستادهاند و سوي ديگر آن قدرتمندان منطقهاي چون ايران و در مقابل هر دو امريكا و غرب كه هر كدام به نوعي تلاش دارند بر تحولات خاورميانه اثر بگذارند.
روزنامه الشرق الاوسط، چاپ لندن در يادداشتي به قلم عبدالرحمن راشد، سردبير اين روزنامه به همين موضوع پرداخته و مينويسد: كمتر پيش آمده كه منطقه شاهد تغييرات ريشهاي باشد ولي هر وقت هم كه دامنگير تغييري شده زماني بوده كه سازمانها و ارگانهاي اصلي و تاثيرگذار آن تغييرات شگرف كردهاند. بارزترين آن انقلاب اسلامي ايران بود كه طي آن شاه سقوط كرد و نظام اسلامي در ايران بر سر كار آمد كه باعث تغيير وجهه تمامي منطقه شد. پيش از آن دوران رياست جمهوري انور سادات و تغيير رويكرد مصر در انتخاب همپيمانيهاي بينالمللياش موازنات منطقه را به هم ريخته بود. پس از انقلاب اسلامي ايران، شكست صدام حسين در حمله به ايران و اشغال كويت توسط رژيم بعثي تغييراتي شگرف در منطقه ايجاد كرد كه از يك سو باعث از بين رفتن كامل نقش عراق در معادلات خاورميانه شد و از سوي ديگر تعريفي تازه در پازل قدرت در منطقه ايجاد كرد.

به نظر من امريكاييها از اين كه جدول زمانبندي شده براي خروج نيروهاي خود از عراق طراحي كردهاند به شدت پشيمانند. چرا كه در نبود نيروهاي امريكايي و خلاء امنيتي كه در پي خروج نظاميان امريكايي از عراق به وجود ميآيد آن هم دقيقا در زماني كه منطقه تغييرات تاريخي خود را تجربه ميكند اين فرصت به وجود ميآيد كه بغداد به شدت سمت ايران متمايل شود و ايران نيز براي جبران جبهه سوري در صورت تضعيف عراق را جايگزين آن كند.
دگرگونيهاي جاري در سازمانها و حكومتهاي بزرگ عربي مانند مصر و سوريه نگرانيهاي بسياري را موجب شده است، ولي در عين حال فرصت طلايي نيز براي بازتعريف همپيمانيهاي منطقهاي به وجود آورده است. ايران وارد يك جنگ سياسي منطقهاي شده كه از يك سو سوريه و از سوي ديگر عراق و كشورهاي عربي منطقه خليج فارس در آن درگير هستند. از سويي جدلهاي سياسي به ويژه در بعد سياست خارجي در داخل ايران نيز جريان دارد كه تا اندازهاي چگونگي شكلگيري معادلات خاورميانه را سخت و نامشخص ميكند. ولي آنچه بديهي است اين است كه بايد آينده جهان را حول نگاه ايران و تصميمگيران سياست خارجي آن بررسي كرد. نميتوان چندان انتظار داشت كه عراق همان نقش سوريه را براي ايران بازي كند. از سويي مسئله اسرائيل نيز مطرح است، اين درست كه حزب الله در لبنان آماده هر گونه مقابله با تهديدهاي اسرائيلي است ولي حزب الله به تنهايي براي ايران كافي نيست.
همين وضعيت را براي حماس همپيمان فلسطيني ايران نيز ميتوان متصور شد. هر دو جنبش حزب الله و حماس تحت حمايت سوريه قرار داشتند و اكنون با مشكلاتي كه سوريه با آنها دست و پنجه نرم ميكند، اين تنها ايران است كه از اين دو جنبش حمايت ميكند. مسئله تركيه نيز مطرح است، ايران انتظار داشت كه تركيه نقشي همراه با آن در موازنات منطقهاي بازي كند ولي با آغاز تظاهرات سوريه، تركيه نقشي متضاد ايفا كرده و از همپيماني با سوريه جدا شده است.
وي در نهايت مينويسد: درگيريهاي منطقهاي بسياري از معادلات را تغيير داده و نميدانيم كه آينده خاورميانه به چه شكلي رقم خواهد خورد ولي آن چه ايجابي است اين است كه با تغيير نظامهاي عربي تغييرات ايجابي نيز در راهند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com