کد خبر: ۵۲۹۰۹۶
تاریخ انتشار:

میانمار، جریان انقلاب ، معضل ایزولگی

در خصوص بلاوجه بودن راهکار ارسال نیروی نظامی به کشور دوردستی چون میانمار، نیاز چندانی به صغری و کبری چیدن و دلیل آوردن نیست.

گروه بین الملل: حسین غلامی از مخاطبان همیشگی سایت، در یادداشت پیش رو که پیرامون اتفاقات اخیر میانمار نگاشته،  معتقد است: واقعیت آن است که جریان انقلابی ایران در وضعیتی ایزوله نسبت به جهان خارج به سر می برد. هیچ ارتباط هدفمند و سیستماتیکی ما بین فعالان انقلابی در ایران با سایر فعالان اجتماعی جهان برقرار نیست و تلاشی برای  هایلایت کردن مصائب جهان اسلام در شبکه های اجتماعی و شکل دهی حرکتهای بین المللی مردمی مشاهده نمی شود.

میانمار، جریان انقلاب ، معضل ایزولگی

به گزارش بولتن نیوز، متن این یادداشت که به صورت اختصاصی در اختیار خبرنگار ما قرار گرفته، به شرح زیر است:

در خصوص قصه پر غصه نسل کشی مسلمانان در میانمار تاکنون بسیاری در مقام همدردی گفته اند و نوشته اند و یا عکس و کاریکاتور به اشتراک گذاشته اند. در این میان راهکارهای نیز ارائه شده است:

 به گزارش بولتن نیوز، در خصوص بلاوجه بودن راهکار ارسال نیروی نظامی به کشور دوردستی چون میانمار، نیاز چندانی به صغری و کبری چیدن و دلیل آوردن نیست و ناکارآمدی آن به مجرد تصور، تصدیق می گردد. مطرح شدن چنین پیشنهادات شاذّی، دال بر ناپختگی طراحان آن است. و صد البته از امثال علی مطهری که حتی در خصوص قضایای بسیط داخلی هم کمیت بصیرت و تحلیل شان می لنگد، انتظار بیشتری نمی توان داشت.

بر روی گزینه  همگرایی دیپلماتیک کشورهای اسلامی و استفاده از قدرت رایزنی آنها در مجامع و سازمانهای بین المللی هم نمی توان حساب چندانی باز کرد. حاکمان کشورهای عربی و اسلامی در مسئله راهبردی چون فلسطین، سالهاست که بند غیرتشان را به آب عافیت طلبی داده اند و هر روز خبری تازه از گاوبندی شان با صهیونیستها بر علیه جبهه مقاومت به گوش می رسد. حال از شما می پرسم : آیا از مقاماتی که در زیر لحاف، ناموس و قبله اول مسلمین را به صهیونیست پتیاره ای چون تزیپی لیونی می فروشند، می توان انتظار داشت که برای  قومی بی سرزمین در هزاران مایل آن سوتر دل بسوزانند و رگ غیرت بجنبانند؟! دریغا...

به گمان بنده از کارسازترین روشهای مبارزه در دنیای کنونی، تلاش جهت ایجاد همگرایی بین مردم آزاده دنیا و علی الخصوص مسلمانان در اقصی نقاط دنیا، شکل دهی افکار عمومی و به راه انداختن موجی جهانی بر علیه رژیم نژادپرست میانمار و نیز سازمانهای بین المللی است که در این قضیه سکوت اختیار کرده اند.

در هنگامه ای که اعتماد افکار عمومی به غولهای_رسانه ای دنیا در حال تنازل است و نقش شبکه های اجتماعی چون توئیتر و خبرنگاران و تحلیلگران غیررسمی و غیر حرفه ای در شکل دهی به افکار عمومی هرآن پررنگ تر می شود، جریان انقلابی ایران در این فضای جدید، در کدام نقطه ایستاده است؟

واقعیت آن است که جریان انقلابی ایران در وضعیتی ایزوله نسبت به جهان خارج به سر می برد. هیچ ارتباط هدفمند و سیستماتیکی ما بین فعالان انقلابی در ایران با سایر فعالان اجتماعی جهان برقرار نیست و تلاشی برای  هایلایت کردن مصائب جهان اسلام در شبکه های اجتماعی و شکل دهی حرکتهای بین المللی مردمی مشاهده نمی شود.

اینترنت و فضای مجازی در حالی که می توانست فرصتی بی نظیر برای رساندن بی واسطه مفاهیم و ارزشهای انقلابی و اسلامی ما به گوش سایر ملل باشد ، در سایه کارنابلدی ژنرالهای فرهنگی ما، تبدیل به یک تهدید کلان فرهنگی و امنیتی شده است. دایره تاثیرگذاری فعالان انقلابی ما نیز در بهترین حالت محدود به مشارکت در بازیهای سیاسی و بی حاصل جناحهای سیاسی شده است.

به تاریخ معاصر ایران و جهان اسلام که می نگرم ، می بینم بیشترین تاثیرگذاری از آنِ شخصیتهایی هست که نگاهی جهانی داشتند. و ما چه سیاهه بلندی از چنین شخصیتهایی داریم: اقبال لاهوری و سید جمال الدین اسد آبادی و امام موسی صدر و امام خمینی و شهید چمران و ...
شما تصور بفرمایید اگر سید جمال در عصر سیطره اینترنت و شبکه های اجتماعی در قید حیات بود، چه انقلابی در جهان اسلام برپا می شد؟! ما اکنون نیازمند سید جمالها و اقبالها هستیم.

متاسفانه در حالی که جریان انقلابی دارای خیل سربازان پرشور در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی است، اما فاقد ژنرالهایی است که به قواعد و فرمولهای چالش و نبرد و راهبری افکار عمومی در آن مسلط باشند. همه می دانیم که سرنوشت جنگها و نیز جان سربازان غیور را لیاقت سرداران رقم می زند.

بایستی در مجالی فراختر به بررسی ریشهای فرهنگی و تاریخی معضل "ایزوله بودن انقلابیون نسبت به جهان خارج" و راهکارهای برون رفت از آن پرداخت.

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین