ویلایی‌ها باید با چاشنی فرهنگ بررسی شود نه اقتصاد / روایت زنانه جنگ نیاز به حمایت دارد

گروه فرهنگی: فصل اول داستان در جشنواره فیلم فجر به نگارش درآمد. وقتی منیر قیدی، کارگردان فیلم ویلایی‌ها از کاندیداتوری در این جشنواره انصراف داد و نامه‌ای تند و نیز را چاشنی اعلام خبر اعتراضش کرد.

به گزارش بولتن نیوز، حالا از پس چند ماه، حرف‌وحدیث‌ها بر سر اکران ویلایی‌ها بالا گرفته است.

می‌گویند فروش پایین. همین را دستمایه‌ای قرارداده‌اند برای پایین کشیدن فیلم از پرده و جایگزین کردن آن. این در حالی است که در همین یک ماهی که فیلم بر پرده بوده است، فروشی در حدود 500 میلیارد تومان داشته و شاید اگر شرایط اکران برایش مناسب و مساعد بود، این رقم از این میزان نیز فراتر می‌رفت. درحالی‌که طی یکی دو هفته گذشته بحث بر سر ادامه اکران فیلم ویلایی‌ها تا پایان ماه رمضان در محافل مختلف سینمایی مطرح‌شده بود امروز شورای صنفی نمایش طی اطلاعیه‌ای ادامه اکران این فیلم را موافقت صاحبان فیلم بعدی یعنی "رگ خواب" اعلام کرد! خبرهای رسیده حکایت از آن دارد که عوامل ویلایی‌ها می‌خواهند خود دست‌به‌کار شده و برای نشان دادن اعتراض فیلم را از پرده پایین بکشند.

آیا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولان شورای صنفی نمایش در حال تسویه‌حساب با عوامل فیلمی هستند که نباید اعتراض می‌کرد؟ این تاوان اعتراضی است که کارگردان فیلم نسبت به جشنواره فیلم فجر مطرح کرد؟

این نکته حتی در اظهارات طناز طباطبایی، بازیگر این فیلم در شبکه‌های مجازی مورد تائید و تأکید قرارگرفته است. وی می‌گوید حاشیه‌های اکران ناشی از اعتراض به عوامل جشنواره دولتی است.

او که برای حمایت از این فیلم حتی در یکی از سینماها دست به بلیت‌فروشی زد، حالا پشت پرده فشارها بر ویلایی‌ها را بازگو می‌کند.

روایتی زنانه از جنگ

ویلایی‌ها روایتی زنانه از جنگ دارد. اگر تا دهه پیش، فیلم‌های جنگی به جبهه‌ها و اتفاقاتی که در آن رخ می‌داد محدود بود، حالا سال‌هاست که روایت‌هایی از جنگ، از آنچه بر مردمان جنگ‌دیده می‌گذرد نیز در قالب فیلم و سریال ارائه‌شده است.

وضعیت سفید نمونه‌ای مشخص از این روایت است. خانواده‌ای که از ترس موشک‌باران راهی باغی می‌شوند و تنش‌ها و کنش‌های این خانواده در دل جنگی نابرابر به تصویر کشیده می‌شود. این فیلم اما روایتی منحصربه‌فرد است از وضعیت زنانی که مردان وابسته‌شان در خط مقدم هستند و خود پشت جبهه در حال امدادرسانی.

هرچند برخی این فیلم را دارای نواقص و اشکالاتی می‌دانند و می‌شود از میانه فیلم اتفاقات باقی را حدس زد اما بااین‌حال به دلیل روایت زنانه جنگ و نگاه متفاوت نسبت به این مقوله، بدون تردید فیلم واجد ارزش‌های مهمی است.

زنانی که امروز نامشان به دلیل حضور چشمگیر در دانشگاه‌ها و اجتماع ایران نامشان بر سر زبان‌ها افتاده است، آن روزها نیز در سکوتی فراگیر، پشت جبهه‌ها را همپای مردان اداره کردند و تأثیر این اتفاق کم از اداره جبهه‌ها در دستان مردان نبود.

این اثر حتی اگر واجد نقاط ضعفی باشد که مانند هر اثر هنری دیگری هست، آغازگر ارائه روایتی از زنان فرماندهان جنگ و موقعیت مراکز امدادرسانی است و بدون تردید ارج نهادن به چنین آثاری می‌تواند از پس سه دهه پایان جنگ تحمیلی فضا را برای روایت‌هایی دست‌اول از زوایای پنهان این دوره مهم تاریخی ایران فراهم نماید.

هرچند یکی از نمایندگان مجلس خواستار تداوم پخش ویلایی‌ها شده است اما شاید عملکرد مؤثرتر زنان حاضر در مجلس و وزارتخانه‌ها و ادارات می‌توانست روندی متفاوت را برای این فیلم و اثراتی که واجد موقعیت فرهنگی هستند، رقم بزند.

برخورد با ویلایی‌ها تنها برخورد با یک فیلم نیست، برخورد با جریانی فرهنگی است که باید ورای محاسبات اقتصادی و میزان فروش آن را مورد تحلیل قرارداد.

شاید اگر سانس های اکران و تعداد سینماها برای این فیلم بیشتر بود، موقعیت آن تفاوتی آشکار را تجربه می‌کرد.