یک استاد ادبیات دانشگاه فردوسی گفت: دکتر محمدامین ریاحی ارادت خاصی به فردوسی داشت و در این زمینه خدمات زیادی را عرضه کرد.

به گزارش
بولتن نیوز، عباس خیرآبادی به مناسبت سالروز درگذشت دکتر محمدامین ریاحی، ادیب و شاهنامهشناس بنام کشور، با بیان اینکه ایشان کارهای بسیار ارزندهای را در طول زندگی خود در خصوص شاهنامه انجام داده است، ادامه داد: در واقع دو نکته مهم و بزرگی که در زندگی این استاد بزرگ وجود دارد این است که ایشان بخش بزرگی از عمر خود را برای تحقیق درباره فروسی گذاشتند و همچنین پژوهشهای مفیدی را در خصوص شناخت شاهنامه و فروسی بزرگ انجام داده و آثار بسیار ارزشمندی را هم در این راستا از خود به یادگار گذاشتهاند.
او با تاکید بر اینکه ریاحی در طول دوران زندگی خود چندین مقاله، رساله و کتاب نوشته، اظهار کرد: از این رو به دو کار مهم میتوان به اشاره کرد؛ تالیف کتابهایی از جمله «سرچشمههای فردوسیشناسی» و کتاب مهم دیگر او به نام «فردوسی، اندیشه و شعر» که این کتاب یکی از بهترین منابع فردوسیشناسی در ایران و جهان به شمار میرود.
این استاد ادبیات تاکید کرد: همچنین کار مهم دیگر این استاد بزرگ این است که با توجه به اینکه استاد ریاحی خود زاده خوی است، بر همین اساس با دلایل بسیاری ثابت کرد که مزار شمس تبریزی در خوی است، و این در حالی است که قبل از ایشان این نکته مهم و ارزشمند را هیچ کس نمیدانست و بسیاری از افراد بر این باور بودند که مزار شمس در قونیه قرار دارد.
دکتر خیرآبادی با تاکید بر اینکه پس از اثبات دلایل خود در این زمینه، جهان هم این مسئله مهم را پذیرفت، اضافه کرد: این در حالی است که هنوز هم ترکها بر این باور هستند که شمس تبریزی زاده قونیه است و این امر مهم را نپذیرفتهاند.
او اشارهای به فعالیتهای دکتر ریاحی کرد و گفت: در واقع فعالیتهای امین ریاحی در سن 16 سالگی شروع شد که در همان سن مقاله مفیدی را منتشر کرد و مورد توجه بسیاری از افراد جامعه و هنردوستان زمان خود قرار گرفت، همچنین او پستهای شغلی تخصصی گوناگونی را هم در روزگار خود بر عهده گرفت و توانست در همه آنها موفق عمل کند.
این استاد ادبیات درباره سمتهایی که دکتر ریاحی بر عهده گرفته بود بیان کرد: از جمله پستهای او میتوان به مدیر وزارت فرهنگ روزگار خود، موسس بنیاد شاهنامه، دبیر دبیرستانهای گوناگون و پستهای مختلف بسیار دیگری اشاره کرد.
او خاطرنشان کرد: دکتر ریاحی در طول تحصیل از استادان برجستهای چون بدیعالزمان فروزانفر، ملکالشعرای بهار و دیگر بزرگان آن زمان بهرهمند شد.