آنچه که روز گذشته در معدن یورت آزادشهر گذشت و استقبال خشمگینانه کارگران از نفر اول اجرایی کشور نتیجه مستقیم سیاست هایی است که در سطوح مختلف نظام چندین سال وجهه اصلی توجه خود را به جای «کار و کارگر»، معطوف «سرمایه و سرمایه دار» کرده اند.
گروه سیاسی: سخن گفتن مکرر در مکرر غالب مسئولین و رسانهها از مشکلات تجار و سرمایهداران و غفلت عمومی از رنج عمیق و جانکاه محرومترین طبقات این کشور یعنی کارگران، باعث این شده که کف حقوق میلیونها نفر از مستضعفین تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، صراحتا بسیار پایینتر از خط فقر باشد و حتی به یک میلیون تومان نرسد و هیچ فریادی هم در برابر این مظالم آشکار بلند نشود زیرا «نباید سرمایه را فراری داد!»

به گزارش بولتن نیوز به نقل از سادس، هر چند رسانههای اصولگرا امروز با شعف وصفناشدنی از به دست آوردن چنین بهانهای در آستانه انتخابات ریاست جمهوری علیه رقیب سیاسی خود، مشغول بازنشر کردن گسترده اعتراضات کارگران مستضعف معدن یورت هستند اما از آن چه واقعا رخ داد غافلند؛ واقعه امروز جرقهای را در ذهن میلیون ها فرد دیگر روشن که ما هم میتوانیم به ظلم سرمایهداری های راستگرایانه اعتراض کنیم و این یعنی دیر یا زود باید منتظر اعتراض کارگران مجموعههای خدماتی شهرداری تهران (یکی از اصلیترین نهادهای استثمارگر اصولگرایان)، بنیادهای ثروتمند مختلف نزدیک به اصولگرایان و سایر نهادهای سرمایهسالار (اعم از اصولگرا و اصلاحطلب) باشیم.
بنظر میرسد ساختار جمهوری اسلامی به دلایل مختلف در چرخشی که سه دهه طول کشیده و امروز کاملا عیان شده روی خود را از مستضعفین (در درجه اول داخلی و در درجه بعد مستضعفین عالم) گردانده و چشم امید به سرمایهداران (داخلی و خارجی) دوخته است؛ این روند با ساختارهای معیوب و شرایط مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی ایران در صورت تداوم انذاردهنده آیندهای بسیار نگران کننده است