پروژه ای 25 ساله با خطوطی که مستهلک می شود

گروه اقتصادی: طرح راه‌آهن غرب کشور به طول 605 کیلومتر، به صـورت یـک خطه، بـا سرعـت طرح 160کیلومتر بر ساعت برای مسافری و  120کیلومتر بر ساعت برای باری است که در سه محور سمنگان اراک به کرمانشاه به طول 267 کیلومتر، کرمانشاه به خسروی به طول 263 کیلومتر و ملایر (جوکار) به همدان به طول 75 کیلومتر طراحی شده است.

به گزارش بولتن نیوز، طراحان این پروژه 25 سال قبل وقتی این پروژه را طراحی می کردند، ابتدای مسیر را از ایستگاه سمنگان در استان اراک پیش بینی کردند. قرار بود این مسیر با عبور از حوالی شهرهای ملایر، نهاوند، کنگاور، صحنه، کرمانشاه، اسلام‌آباد غرب، گیلان غرب و قصرشیرین به شهر خسروی واقع در مرز بین ایران و عراق برسد و از آن پس از طریق خانقین، بغداد، موصل، قامشلی، دیرالزور، رقه و حلب به بندر لاذقیه ختم ‌شود.

اما از زمان کلنگ زنی کار مطالعه این پروژه یازده سال به طول می‌انجامد و در نهایت عملیات اجرایی آن در سال 1380 آغاز می‌شود. از آغاز عملیات کلنگ زنی حالا نزدیک به 16 سال گذشته، هر دولتی سرکار آمده وعده تکمیل این پروژه را داده است، اما هنوز سوت قطار به هیچ کدام از شهرهای یاد شده نرسیده است.

اگرچه برخی وعده ها از افتتاح بخشی از این خط آهن تا همدان خبر می دهد، اما آنطور که گزارش ها نشان می دهد، این پروژه آماده بهره برداری نیست. از سویی گفته می شود در برخی بخش ها خطوط آماده شده، اما سرعت اتصال در سایر بخش ها به اندازه ای پایین است که اتصال دیرهنگام بخش های این خط آهن سبب استهلاک ریل ها شده است.

محمدباقر نوبخت سال گذشته در جریان بازدید از ایستگاه راه آهن کرمانشاه وعده داد که راه آهن غرب تا پایان سال 96 به بهره برداری می رسد. در اینکه زیرساخت آماده شود، هنوز اما و اگرهای بسیاری وجود دارد. از سویی کارشناسان می گویند، به فرض که این خط آهن تکمیل شود، خبری از واگن و لوکوموتیو نیست و برای راه اندازی این خط باید سالهای دیگر هم در انتظار ماند.

محمد سادات حسيني کارشناس حمل و نقل و رئيس اسبق مركز تحقيقات راه آهن كشور به بولتن نیوز می گوید: «اگر سرمايه گذاري ها بر گسترش خطوط ريلي متمرکز شود، خيلي بيشتر نتيجه مي گيريم تا اينكه همان سرمايه گذاري را روي جاده هايمان انجام دهيم زيرا با اين كار زمان معطلي قطارها در ايستگاهها هم به مراتب كاهش مي يابد و سفارش دهندگان رغبت بيشتري براي استفاده از حمل و نقل ريلي در آينده پيدا مي كنند.»

او اضافه کرد: «واقعیت این است که میزان خطوط ریلی به نسبت وسعت کشور کافی نیست و همين عامل منجر به كاهش بهره وري در حمل و نقل ریلی شده است. از سویی رشد نامتناسب لكوموتيو به نسبت واگن بسيار برای کشور هزينه بردار شده است. مساله ديگر تكنولوژي پايين ماست كه قطعا در آينده براي ما مشكل ساز خواهد شد.»

حسینی با بیان اینکه  مشکل توسعه ناوگان ریلی فرسودگی ناوگان است، عنوان کرد: «خطوط ریلی کشور مستهلك است و اين مشكلي است كه باید نسبت به نوسازی آن اقدام شود؛ علت اصلي اين معضل هم اين است كه در طول سالهاي اخير بودجه هايی که به این امر اختصاص یافته بسيار كم بوده، به حدي كه تنها كفاف هزينه هاي جاري توسعه حمل و نقل ریلی را داده است.»

 او با بیان اینکه همواره حمل و نقل ریلی در اولویت حمل و نقل قرار نگرفته، خاطرنشان کرد: «این درحالی است که مزايايي كه حمل ونقل ريلي مي تواند براي اقتصاد كشور به ارمغان بیاورد بسیار است، اما  تاكنون متاسفانه توجهي خاص به ريل نشده است.»