بالاخره تخصص بالاتر است یا تعهد و تقوا؟

تخصص و تعهد
---
تخصص و تعهد دو مفهم مجرد جدا از هم هستند که در جهان محسوسات هر یک به روی دیگری آثاری دارد ولی بود و نبود هر یک از این دو نافی یا اثبات کننده ی بود و نبود دیگری نیست یعنی ضدین و نقیضین نیستند .
گفتنی است که حقیقت وجود آثار تخصص در جهان محسوسات و با محسوسات با آزمایش بدون بقای شک و تردید بسادگی و با مشاهده ی آثار محسوس قابل اثبات و باور وقابل کشف است.
حقیقت وجود تعهد را که یک عامل درونی است هرگز نمی توان با آزمایش آثار محسوس بدون بقای شک و تردید به اثبات رساند.
بنا بر امکان اثبات حقیقت وجود تخصص و ناممکن بودن اثبات حقیقت تعهد زمینه ای برای مقایسه ی این دو باهم برای تشخیص برتری و ترجیح یکی بر دیگری هرگز وجود ندارد و اصرار بر این مقایسه برای ترجیح هدر دادن وقت و امکانات است و از زیان مادی و معنوی خالی نیست.
انسانها برای اثبات وجود تخصص با محسوسات به انجام آزمایش مکلفند ولی عقلا چنین تکلیفی در زمینه تعهد که کشف حقیقت وجود آن با محسوسات امکان پذیر نیست هرگز وجود ندارد.
در ضمن انسان در ارزیابی رفتار وکفتار خود و دیگران در جایی که برای اثبات وجود عینی یا ذهنی باید و نبایدهای رفتاری و گفتاری امکان یافتن آثار محسوس نیست شرعا مامور به اجرای اصل برائت است و نباید در این صورت شک وتردیدی برای او مطرح باشدو اصرار بر انجام این مقایسه و ترجیح با عدالت محوری آیینهای الهی منافی و در تضاد است.
از گفتار فوق نتیجه می گیریم که می باید برای واگذاری هر مسئولیتی عام یا خاص به هر شخصی در حین گزینش افراد به احراز وجود تخصص بسنده کرد و بر طرف ساختن هر کاستی و تخلف احتمالی که امکان دارد از این گزینش رخ دهد به مقررات و قوانین ذی ربط واگذار کرد.

اونچه که اون بزرگوار فهمید و شما هنوز اندر خم یک کوچه هستین اینه که شما میخواین دنیا رو با ذهنتون جور در بیارین نه ذهنتون رو با دنیا

اینو باید به خیلی از مسئولان مدعی دین و دیانت گفت

نوع سوال از اصل اشتباه آیا هر کس تخصص داشته باشه یعنی تعهد نداره ؟ و هرکس تعهد داره یعنی تخصص نداره ؟ مگه ما کم متخصص با تعهد داریم لازمه امروز جامعه ما افراد متخصص با تعهده کسی که دو تابعیتی باشه و هیچ تعهدی به کشور و هم وطنش نداشته باشه حتی اگه برترین نخبه دنیا هم باشه به راحتی با پول و یا اعمال فشار می تونه بزرگترین خیانت هارو بکنه همچنان که توی این چند سال شاهد بودیم یکی مثل کاوه مدنی دری اصفهانی و الی اماشاا...

تقوا در نزد خدا بالاتر است. ولی برای خلق خدا تخصص بالاتر است. من تقوای دکتری که میخواد چشممو عمل کنه به دردم نمیخوره تخصصش به دردم میخوره. و همون دکتر در روز قیامت تقواش به دردش میخوره. این دو معقوله جداست.

تخصص یه راننده شبیه تخصص یه مسئوله؟ متاسفم برای بهشتی اگه بزرگوارانه اسیر یه قیاس اشتباه شده. راننده یه مسیری رو چند ساعت طی می کنه و تخصصش در برگیرنده جان خودش هم هست! مجبوره متاهد باشه ضمن اینکه مسیر طولانی نیست و امتحان زیادی در پیش نیست! اما یه مسئول که در طول خدمت طولانی در مصاف با انواع و اقسام امتحان منفعت شخصیش رو ترجیح می ده، وقتی به نوایی رسید غیر از خودش به چیز دیگه‌ای فکر می‌کنه؟

در سوال آقای مهندس بازرگان یک اشکال وجود داره. اصولا راننده ای که کم تجربه و در عین حال متعهد است کاری که تجربه کافی در مورد آن ندارد را قبول نمی کند. این شرط تهعد هست. به نظر من آقای مهندس بازرگان در نحلیل مفهوم تعهد چندان ماهر نبوده است.

تخصص جنبه عمومی است بین مردم و مسئولیت فردی در حالی که تقوا جنبه شخصی و خصوصی و ارتباط فرد با خدای خویش است. البته جنبه شخصی تقوا می تواند پشتوانه محکمی برای تخصص فرد گردد. حتی از گفته دکتر چمران می توان این برداشت را کرد که همه انسانها ذاتاً حس خداپرستی و تقوا را دارند پس می توان نتیجه گرفت که تقوا در وجود همه انسانها وجود دارد و مقدار و کیفیت آن متفاوت است. در صورتی که تخصص نیاز به تلاش خود فرد دارد و در همه انسانها وجود ندارد.

در سوره یوسف آن زمان که ایشان از پادشاه مصر درخواست میکنند که ایشان را به عنوان خزانه دار قرار دهد ایشان فرمودند: «انی حفیظ علیم»
من امانتدار و دانا هستم.
یعنی : ۱- تقوا دارم و ۲- تخصص و علم این کار را دارم
یعنی اول تقوا و بعد تخصص
اما هیچ یک بدون دیگری ارزشی ندارد.
این دو در کنار هم معنا پیدا میکنند

ببینید در کل می توان برای اینکه ثابت کنیم تخصص بالاتر است یا تعهد مثالهای واقعی و معنا داری پیدا کرد. اما در مثال اتوبوس که بازرگان مطرح کرد شهید بهشتی تواضع نمودند و پاسخی ندادند. در این مثال اگر فرض راننده دارای تخصص و بدون تعهد را فرض کنیم مشکل بزرگی پیش می آید. آیا هر انسان آزاده ای ناموس و خانواده خود را سوار اتوبوسی می کند که راننده آن گرچه رانندگی بلد هست اما مشروب خورده و ممکن است هر لحظه به بی راهه رود. آیا فردی که تعهد ندارد نمی تواند به عمد مسیر بیابان در پیش بگیرد و مسافران را در وضعیت وخیمی قرار دهد. از طرف دیگر اگر فردی متعهد باشد هرچند تخصص ندارد اما تعهدش او را مجبور می کند رانندگی یاد بگیرد و یا فردی را که رانندگی می داند پیدا کند و ضمن رانندگی، راننده بر او نظارت کند تا کارش را خوب انجام دهد.

باید مراقب باشیم و اشتباه نکنیم!
شهید دکتر آیت الله بهشتی با مثال مهندس بازرگان قانع نشد؛ بلکه با مواجه با این مثال بی ربط و قیاس مع‌الفارق (با کمال تأسف) سکوت کرد، در واقع جایی برای بحث ندید...

.س مقایسه معل فارق!
مقایسه این دو اشتباهه؟.در بعضی جاها تعهد بالاتره؟ ودر بعضی جاها تخصص؟..بستگی به نوع عمل ومکان وزمان عمل ربط داره؟هر کدام در جایش وزمانش؟ می تواند جابجا شود؟ واولویت وارزش آن تغییر کند؟!