کد خبر: ۳۵۸۵۹۰
تعداد نظرات: ۳ نظر
تاریخ انتشار:
اختصاصی بولتن نیوز: بررسی پروژه تبدیل امام انقلابی به امام مقلوب / 3

امام خمینی (ره): آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم

ايشان درجايي مي فرمايند: «آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته، از آن خوی کوخ‏نشینی بیرون برود و به کاخ‏نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می‌‏شود. آن روزی که مجلسیان خویکاخ‏نشینی پیدا کنند خدای نخواسته، و از این خوی ارزندۀ کوخ‏نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم.»

گروه سیاسی - در مجموعه 7 مشخصه شخصيتي حضرت امام خميني(ره) در كلام امام خامنه اي، به عنوان «حمايت از محرومان و مستضعفان و مخالفت با خوي كاخ نشيني» رسيديم. اساسا اين مشخصه حضرت امام از مظلوم ترين ويژگي هاي شخصيتي ايشان است كه نه تنها اكنون مورد تحريف قرار ميگيرد بلكه در ماه ها و سالهاي ابتداي انقلاب هم بعضا مورد كج فهمي قرار ميگرفت. آنچه كه در اين ويژگي آمده است دو بخش دارد، حمايت از محرومان و نه حمايت از محروميت همچنين مخالفت با خوي كاخ نشيني و نه با صرف سرمايه داشتن. امام خميني(ره) و تمام انبيا و اولياي الهي اگر توانستند انقلابي ايجاد كنند، اين حركت با حمايتي بود كه از سوي پابرهنه ها، محرومان و مظلومان جامعه رخ داده بود و بيشترين اقشاري كه در برابر اين حركات ايستادگي مي كردند، سرمايه دارني بودند كه از انسانيت فاصله زياد داشتند و عملا سرمايه شان تنها در خدمت رفاه و لذت جويي شان بود، سرمايه داراني كه غالبا براي اين كه از سطح جامعه فاصله بگيرند پايشان را برگرده ساير اقشار جامعه گذاشتند و به عبارتي كاخ شان را بر كوخ محرومان و مستضعفان بنا نموده اند.

به گزارش بولتن نیوز، از آنجا كه نهادهاي ثروت غالبا به مراكز قدرت هم دسترسي دارند، به خوبي مي توانند قواعد اقتصاد و سياست كشور را به سمتي كه بيشتر نفعشان را تأمين كند، منحرف نمايند و اين چنين است كه اگر حكومت در دفاع از محرومان و مستضعفان حركت نكند، عملا طبقات كاخ نشين روز به روز سرمايه دارتر و طبقات محروم نيز مستضعف تر خواهند شد. اين كه انقلاب اسلامي چگونه بايد از محرومان حمايت كند و با خوي كاخ كشيني مخالفت كند البته اصولي دارد كه به آنها كه بعضاً جزء ويژگي هاي ديگر حضرت امام هستند اشاره ميكنم:

احترام واقعي و نه صوري به محرومان و مستضفان اولين گام براي حمايت از محرومان است، تفكرات سرمايه داري كه مستضعفين را به اتهام بي عرضگي لايق محروميت و بعضا مستحق دلسوزي مي دانند از موانع حمايت واقعي از محرومان است، مشخصه اي كه در قرآن كريم هم آمده است آنجا كه در سوره ياسين خداوند سرمايه داران را به انقاق و حمايت از محرومان دعوت ميكند ولي ايشان درپاسخ مي گويند آيا به كساني كمك كنيم كه اگر خدا ميخواست خودش به ايشان كمك ميكرد؟! و امروز در كنار اين حرف مي شنويم كه برخي از متمولين رفاه طلب ميگويند آن كسي كه محروم و مستضعف است لابد تلاش نكرده است و حمايت از مستضعفان و محرومان را به بهانه هاي واهي رد مي كنند.

مسئولان نبايد صرف سرمايه دار بودن را به عنوان يك مشخصه قابل احترام تلقي كنند كه اگر چنين تصوري ايجاد شد خود به خود برخلاف نظر صريح حضرت امير المومنين (ع)، مسئولان از حشر و نشر با محرومان فاصله گرفته و به همنشيني مستمر با سرمايه داران مشغول خواهند شد كه البته اين مقوله خواسته يا ناخواسته موجب حمايت بيشتر از سرمايه داران و فراموش كردن مستضعفان و احساس غربت بيشتر و نااميدي ايشان از انقلاب خواهد شد.



حمايت از محرومان و مستضعفان محقق نميشود مگر اين كه مسئولان با مشكلات ايشان آشنايي داشته باشند، نميتوان از كسي كه با مشكلات مردم مستضعف و حتي عادي آشنايي ندارد توقع داشت برنامه و يا چاره اي براي حل آنها بينديشد، به همين دليل در دين مبين اسلام و گفتمان امام خميني و البته امام خامنه اي مدام مسئولان كشور به ساده زيستي، زي طلبگي و فراتر نرفتن از سطح زندگي مردم عادي سفارش شده اند و اين در حالي است كه در اين مقوله تحريف هاي كليدي در برخي جريانات وجود دارد، برخي از مسئولان و يا مشاوران كليدي شان رسماً از اين كه مسئولين كشور دردآشنا و داراي زندگي عادي باشد انتقاد ميكنند و بهانه شان هم اين است كه اگر شخصي از محرومان به مسئوليت برسد، مانع پيشرفت و توسعه مي گردد!! با كمال تأسف بايد بگويم كه هم اكنون برخي از مشاوران ارشد دولت اين تفكرات انحرافي را به اسم اصول مديريتي به جامعه تلقين ميكنند و عملاً بستر مناسبي براي فاصله گرفتن مسئولان از سطوح متوسط جامعه و انتخاب سرمايه داران غيردردآشنا براي پستهاي حساس مهيا مي كنند.

مخالفت با خوي كاخ نشيني در كنار حمايت از كوخ نشينان و توصيه به ساده زيستي به خصوص براي مسئولان بلند پايه كشور در كلام حضرت امام به كرات تكرار شده است، ايشان درجايي مي فرمايند:

«آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحۀ دولت و ملت را بخوانیم. آن روزی که رئیس جمهور ما خدای نخواسته، از آن خوی کوخ‏نشینی بیرون برود و به کاخ‏نشینی توجه بکند، آن روز است که انحطاط برای خود و برای کسانی که با او تماس دارند پیدا می‌‏شود. آن روزی که مجلسیان خویکاخ‏نشینی پیدا کنند خدای نخواسته، و از این خوی ارزندۀ کوخ‏نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم.» (1/1/1362)

متأسفانه اين دستورات صريح و متواتر امام خميني (ره)، در بين بسياري از مسئولان و مديران بلند پايه كشور مهجور شده اند، مسئولاني كه شايد زودتر و بيشتر از همه با امام تجديد ميثاق ميكنند و بعضاً در حرم حضرت امام خميني درباره شخصيت امام خميني سخنراني هم مي كنند ولي در پايان مراسم با خودروهاي تشريفاتي خود به مجلل ترين خانه ها در مرفه ترين نقاط شهر مي روند و اين در حالي است كه پابرهنگان، محرومين و مستضعفين با تحمل سختي و بعضاً با پاي پياده و زخمي به حرم حضرت امام (ره) مي روند و با قلبي آكنده از عشق روح خدا به خانه هايشان باز ميگردند.

همانطوري كه در مقدمه اين بحث عرض كردم در كنار برخي از تحريف هايي كه درخصوص حمايت از محرومان و مخالفت با كاخ نشيني در كلام حضرت امام وجود دارد، يك كج فهمي هم در اين خصوص بعضاً ديده شده و مي شود كه ناشي از درك نكردن تفاوت بين مخالفت با خوي كاخ نشيني و نفي سرمايه اي است كه در خدمت كشور، توليد و اشتغال قرار مي گيرد. متأسفانه برخي از افرادي كه شور انقلابي شان بيش از شناخت شان از شخصيت امام و انقلاب است، بين كارخانه داري كه سرمايه اش را در خدمت پيشرفت ملتش هزينه مي كند، با سرمايه داري كه با كارهاي غير مولد و مضر تنها به فكر مال اندوزي و رفاه خويش است نمي توانند تفاوت قائل شوند.

از مواردي كه در مجموعه مخالفت با خوي كاخ نشيني وجود دارد، مخالفت با مانور رفاه و تجمل است، دولتها بايد با مانور تجمل و اشرافي گري از طريق كاخ نشيني و استفاده از خودروهاي خارجي بسيار گران قيمت و ساير محصولات برند خارجي به نحو مناسب مبارزه كنند نه اين كه همين ارزهاي محدود كشور را در جهت واردات اين كالاها و مانور تجمل از كشور خارج كنند، نه اين كه به اسم حمايت از توليد، مناطق آزاد تشكيل شود كه تنها درخدمت واردات خودروهاي گران قيمت و تشريفاتي خارجي باشند، نه اين كه از بودجه هاي ضروري كشور براي مانور تجمل كاخ نشينان صرف شود.

دولت براي حمايت از محرومان و مخالفت با خوي كاخ نشيني، نمي تواند فقط به حرف و ادعا و موضع گيري بسنده كند بلكه بايد از ابزارهاي مديريتي روز و نوين و برنامه ريزي هاي عملياتي استفاده كند، شفافيت اقتصادي، ماليات هاي عادلانه، يارانه هاي هدفمند، شيوه هاي حمايتي و ... مي توانند به صورت سيستمي و علمي جامعه را در جهت حمايت از محرومان و ممانعت از افزايش فاصله طبقاتي و حتي كاهش آن هدايت نمايند.

سیاوش آقاجانی


منبع: بولتن نیوز

شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.

bultannews@gmail.com

انتشار یافته: ۳
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۲
ناشناس
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۲:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۴
0
2
سعادت واقعی دردوری ازتجملات واشرافیت و درساده زیستی وهمرنگی بااکثریت مردم وپرهیزاز تکبروفخرفروشی وزیبائی واقعی درمهربانی بامردم وجلب رضایت خدا وخلق خدا وصبوری دربرابرمشکلات است.
صادق
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۲:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۱۴
0
3
این آفت اشرافی گری فقط دربین اصلاح طلبان وجودندارد تاازآن استفاده ابزاری وجناحی ببریدبلکه دربین اصولگرایان هم هست ومردم هم آنهاوهم اینهارامیبینندومیشناسند.
علي
|
Australia
|
۰۱:۰۷ - ۱۳۹۵/۱۰/۱۳
0
0
الان اگر بفهمن فلان مسئول يا كارگزار دولت فقير است به او انگ بي عرزگي ميزنند و مديران از او قطع امّيد ميكنند
نظر شما

آخرین اخبار

پربازدید ها

پربحث ترین عناوین