حقیقت تلخ ترامپ

گروه بین الملل: سایت تلگراف یادداشتی از ویلیام هیگ ـ وزیر خارجه سابق انگلیس منتشر کرده که در آن آمده است: نتیجه انتخابات امسال ریاست‌جمهوری امریکا سهمی فراوان در ترسیم وضعیت کلی جهان دارد اما این لزوماً به این معنا نیست که امریکایی‌ها برای رأی دادن به چهره مورد نظرشان از آرا و ایده‌های سایر کشورها تأثیر خواهند پذیرفت. وقتی در سال 2004 گروهی از بریتانیایی‌ها کوشیدند امریکایی‌ها را مجاب کنند در ایالت ایوا به جورج دبیلو بوش رأی ندهند، جواب امریکایی‌ها به آنها این بود: از دخالت در کار ما پرهیز کنید، شما مشتی اروپایی مفلوک و عاجز و بی‌ارزش هستید!

به گزارش خبرنگار بولتن نیوز، در ادامه این یادداشت آمده است: امروز در برخورد با ماجرای دونالد ترامپ پیشتاز تندرو انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان، چنین فعل و انفعالات و درخواست‌ها و پاسخ‌هایی از نو مشاهده می‌شود. به عنوان مثال اروپایی‌ها دائماً متذکر می‌شوند حملات تند طبقاتی ترامپ به سایر کشورها کل جایگاه امریکایی‌ها در سلسله مراتب جهانی را سست می‌کند حال آن که اروپایی‌ها باید ابتدا پدیده‌های پیش‌روی خود و مخالفان آن را بدرستی درک و سپس اظهارنظر کنند.

دو ویژگی رفتاری ترامپ که احتمال انتخاب شدنش از سوی حزب جمهوریخواه بسیار بیشتر از تد کروز است، درخصوص زنان و رقبای مختلف اوست. وی در قبال زنان همواره رفتار تحقیرآمیزی داشته است. نوع جوابگویی او به مخالفان و رقبایش نیز هشداردهنده و اسباب تأسف است. او تد کروز را «تد دروغگو» نامیده و از یکی دیگر به نام «مارکوی کوچولو» یاد کرده و اصلاً درنظر نمی‌گیرد که در صورت رئیس‌جمهور شدن باید با همین نفرات در کنگره کار کند. بدتر از آن رهنمودهای او به سایر کشورها است.



به عنوان مثال او به مکزیکی‌ها که سال‌ها مشکلاتی مرزی با امریکا داشته‌اند تکلیف کرده است یک دیوار بلند بین دو کشور در مرز مشترک‌شان بکشند!
اطرافیان ترامپ نیز به او نمی‌گویند که واکنش‌های تند و حیرت‌بار برخی از مقام‌ها نشانگر خسته شدن شدید آنها از اظهارات غیر مسئولانه‌ای از این دست است. از یک منظر دیگر ترامپ و به واقع برنامه‌ریزان او در کار خود مسلط و موفق نشان داده‌اند. درست است که او و رقبایش به سوی کنوانسیون نهایی حزب خود – جمهوریخواه – پیش می‌تازند اما ترامپ و طراحان او همیشه احتمال یک پیروزی تازه را بعد از هر یک از ناکامی‌های کم‌ شمار او در یکی از ایالات امریکا محفوظ نگه داشته و برای آن برنامه‌ریزی کرده‌اند. حتی اگر در روزهای باقیمانده شرایط علیه ترامپ برگردد، او به طرز غریبی خوشبین به پیروزی نهایی خویش است و می‌گوید در شرایط عادی هیچکس حریفش نمی‌شود. شاید کروز که هفته پیش انتخابات ویسکانسین را برد از ترامپ بهتر باشد و شادی بسیاری از جمهوریخواهان بابت تک پیروزی‌های کروز هم نشان می‌دهد آنها ته دل‌شان دوست داشتند (و دارند) که آدمی غیر تندرو از جانب آنان در انتخابات ماه نوامبر (آبان) ریاست جمهوری امریکا شرکت جوید. این درحالی است که سیاست خارجی پیشنهادی تد کروز چندان کمتر از ترامپ ماجراجویانه نیست و فقط شکل و محل‌های اشاره و مانور او فرق می‌کند. به واقع بسیاری از رأی‌دهندگان در امریکا در هیاهوی اظهارات ترامپ با وی همسو شده و می‌خواهند از طریق وی تغییراتی را در معادلات جهانی ایجاد کنند. این درحالی است که ترامپ با اظهاراتش پیرامون شرایط و حد و حدود اختیارات کره جنوبی و ژاپن نیز اسباب نگرانی مقام‌های جهانی شده و نشان داده که صلح جهانی را به هیچ گرفته است. او به این دو کشور شرق آسیایی توصیه کرده که برای حمایت از تمامیت ارضی و سلامت مردم‌شان روی امریکا حساب نکنند و خودشان سلاح اتمی بسازند و این به معنای فرو ریختن تمامی دیوارهای امنیتی عریض و طویلی است که غربی‌ها سال‌ها با تفاهم‌نامه‌های متعدد در سطح جهان برقرار کردند و برای حفظ کره زمین و پرهیز از نابودی آن، به این قواعد چشم امید بستند.



امریکایی‌های رأی دهنده به ترامپ بدون توجه به نگرانی فوق می‌خواهند بگویند پول امریکا نباید صرف تجهیز تسلیحاتی کشورهایی شود که هیچ ربطی به آنها ندارند و این پول مصارف داخلی ارجح دارد و مسأله‌ای که ترامپ را از رقبایش در انتخابات امریکا پیش انداخته، ظرایفی از همین دست است؛ کم کردن مسئولیت‌های نظامی امریکا در سطح جهان و پرداختن بیشتر به مانورهای نظامی خود امریکا. ترامپ به واقع با این هشدارها این احتمال را به وجود آورده که در صورت رسیدن به قدرت حتی از حجم همکاری کشورش با ناتو نیز به شدت بکاهد و این هم طبعاً خوشایند اروپایی‌های نه چندان قدرتمند نیست.

مترجم: وصال روحانی

منبع: http://goo.gl/7bnq8L