نامه ای به دیار باقی برای آقا مرتضی آوینی

گروه سینما و تلویزیون ـ محمدرضا خزایی: آقا مرتضی سلام. حال همه ما خوب است، حتی حال سینمای ما هم. ملالی نیست جز دوری بیست و سه ساله شما. فیلم های خوبی می‌سازیم همه قهرمان دارند و همه از بطن انقلاب و فرهنگ ایرانی متولد شده اند. نه از الگوهای غربی و تئوری های هالیوودی خبری هست و نه از فیلم ساختن های الکی و سفارشی و ویژه مخاطبان خاص. همه فیلم ها جذاب هستند و مخاطبان برای آنها صف می‌کشند.  سالن‌های نمایش که جای سوزن انداختن هم ندارند. تماشاگرها هم وقتی از در سینما خارج می‌شوند همه از فیلم راضی هستند.

آقا سید اینگونه بگویمت، سرگرمی همه ما شده است سینما و فیلم دیدن. می‌گویی چرا؟ خب به این خاطر که همه فیلم سازها فهمیده اند که سینما ظرف و مظروف نیست و هر چیزی را در آن نمی ریزند؛ همه فهمیده اند که سینما یک هنر است به وسیله این هنر هم مخاطب را جذب، سرگم و بعد اهداف خود را به مخاطب منتقل می‌کنند. هیچ کدام از کارگردان‌ها دیگر فرم را فدای محتوا و محتوا را فدای فرم نمی‌کنند. آری همه چیز خوب است جز گم شدن گاه به گاه خیالی دور که مردم به آن شادمانی بی‌سبب می‌گویند.

بی پرده بگویمت، دیگر فیلم‌ها فقط برای شرکت در جشنواره‌ها و بردن جوایز متفاوت ساخته نمی‌شوند و برای موفق بودن از وضعیت داخلی سیاه نمایی نمی‌کنند؛ فیلم‌ها همه ملی هستند و با ملی شدن به جهانی شدن می‌اندیشند. تعجب می‌کنی؟! سینمای ما  مسائل ملی، نگاه ملی و فرم ملی پیدا کرده به همین خاطر جوایز جهانی می‌گیرد نه جوایز شخصی. آری همانطور که در آن زمان شما این مسائل را فهمیده و گوشزد می‌کردید امروز هم مسئولان فرهنگی و فیلم سازهای ما آن را درک کرده و به آن جامعه عمل پوشانده‌اند. (دارم هی پا به پای نرفتن صبوری می‌کنم، صبوری می‌کنم تا تمام کلمات عاقل شوند.)

راستی از تلویزیون و شبکه هایش برایت بگویم. یادت می‌آید گفته بودی "تماشاگر تلویزیون در خانه‌ی خویش دل‌مشغولی‌هایی دارد که او را باز می‌دارد از اینکه با تمام حواس ظاهری و باطنی خود در پای تلویزیون حاضر باشد؛ این است که جذب او پای فیلم بسیار مشکل‌تر است. اما به هر تقدیر، جذب تماشاگر لِمی دارد."  نیستی ببینی بچه‌های تلویزیون همه لِم جذب تماشاگر را یاد گرفته اند و تماشاگرها از پای تلویزیون تکان نمی‌خورند.

شب‌ها که به کانون گرم خانواده بر می‌گردیم غذایی سرد تناول می‌کنم. چاره چیست؟ خانم خانه هم حق دارد، تلویزیون آنقدر برنامه‌های متنوع و جذاب در همه شبکه‌هایش پخش می‌کند که اگر غافل بشوی از دستش داده‌ای و تکرارش را در هیچ جای دیگری نمی‌توانی بیابی؛ نه در چند شبکه دیگر و نه در فروشگاه‌های فرهنگی سطح شهر.

نه (آقا) مرتضی جان! نامه‌ام باید کوتاه باشد، ساده باشد، بی حرفی از ابهام و آینه جادو، از نو برایت می‌نویسم ... حال همه‌ ما خوب است، من و جوانان دیگر، زن و مرد همه خوبیم، چرا که هم سینمای سرگرم کننده و جذاب داریم و هم تلویزیون موفق و قوی. آری حال همه ما خوب است اما تو باور نکن.