تحلیلی بر فراز و فرود پرونده (پی.ام.دی)
گروه سیاسی-(پی ام دی) یا همان (Possible military dimension) پرونده ای است که تحت عنوان (مطالعات ادعایی) اشاره به ابعاد احتمالی نظامی پرونده هسته ای ایران دارد. امروز سه شنبه 24 آذر در جلسه فوق العاده شورای حکام پبش نویسی به تصویب رسید که در عمل پرونده (پی ام دی) را مختومه نمود.
به گزارش بولتن نیوز،پیش از هر تحلیلی در ارتباط با این موضوع باید نگاهی اجمالی به جایگاه (پی ام دی) در پرونده هسته ای ایران داشته باشیم. (پی ام دی) به عبارتی آن بخش از ادعاهای آژانس و کشورهای غربی را شامل می گردد که ایران را متهم به انحراف برنامه هسته ای خود به سمت برنامه ای نظامی می نماید. در واقع در طول سال های گذشته بخش زیادی از تحریم های بی سابقه و سختی که بر ایران تحمیل گردیده است نشان از رد پای این پرونده ادعایی دارد.
بخش مهمی از تلاش های مسئولان و سیاستمداران ایرانی در طول سال های گذشته به برطرف نمودن ادعاهای مکرری صرف گردید که از منابع پراکنده و عمدتا غیر رسمی از محتویات یک رایانه شخصی گرفته تا تصاویر ماهواره ای در اختیار آژانس قرار می گرفت به عبارتی (پی ام دی) بعنوان حوزه ای مبهم و غیرشفاف برای ایجاد فشار و همچنین اجماع جهانی علیه برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران کاربرد داشته است. اما اکنون که شاهد بسته شدن این پرونده می باشیم برای داشتن نگاهی روشن به فراز و فرود آن همانند بسیاری از چالش های مطرح شده در پرونده هسته ای ایران باید جایگاه آن را در دو بعد فنی و سیاسی سنجید: در بعد فنی این پرونده بر بنیان یک ادعای واحد تمرکز یافته بود و آن حرکت ایران به سمت ساخت تسلیحات هسته ای است.
در طول سال ها مناقشه میان ایران و آژانس بین المللی انرژی هسته ای، مدارک قابل اعتنایی از لحاظ فنی و حقوقی برای متهم نمودن ایران به انحراف برنامه هسته ای خود در جهت ابعاد نظامی یافت نگردید، پرسش اینجاست که در چنین فضایی از لحاظ فنی به چه دلایلی در طول این سال ها همواره این پرونده باز ماند؟ برای یافتن پاسخی به این پرسش نگاه به ابعاد سیاسی پرونده (پی ام دی) راهگشا خواهد بود: ریشه سیاسی بحث (پی ام دی) و ادعای کشورهای غربی در انجام برنامه نظامی هسته ای به قصد تولید و توسعه سلاح های هسته ای به سال های قبل از سال 1382 هجری شمسی یا 2003 میلادی باز می گردد، در آن سال ها سیاست بین الملل در مسیری قرار داشت که دولت آمریکا با در پیش گرفتن یک سیاست تهاجمی و جنگ محور به دنبال زمینه سازی برای حضور در کشورهای منطقه خاورمیانه بود.
در همان سال هاست که آمریکا حمله نظامی خود به عراق را با ادعای مسلح بودن کشور عراق به سلاح های کشتار جمعی پیش گرفت، در چنین فضایی پرونده ای برای برنامه هسته ای ایران نیز دنبال گردید و عمدتا اهداف سیاسی مشخصی همچون بزرگ نمایی درباره میزان خطر و ایجاد یک اجماع جهانی علیه کشور ایران بواسطه امنیتی کردن پرونده هسته ای ایران را دنبال می نمود. بخش قابل توجه ای از ریشه های سیاسی (پی ام دی) از آن شرایط بین المللی ریشه گرفت که سال ها با تکرار اتهامات علیه ایران به تداوم آن اهداف سیاسی یاری می نمود.
اکنون با تغییر شرایط و فضای بین المللی نسبت به سال های آغاز (پی ام دی) و همچنین تثبیت قدرت و جایگاه منطقه ای ایران، شرایط سیاسی تداوم بخش (پی ام دی) تاحد زیادی از میان رفته است. دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به پشتوانه چنین شرایطی توانسته است پی ام دی را مختومه نماید، نه تنها با پاسخ به چالش های فنی بلکه تا حد زیادی با متوقف نمودن ابعاد سیاسی این پرونده بواسطه قرار دادن آن در یک دیپلماسی هسته ای که بهره از مقدورات جایگاه منطقه ای جمهوری اسلامی ایران را آشکار می نماید. به گفته وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با تصویب این پیش نویس « شورا رسما دستور کار جدیدی تحت عنوان (اجرای برجام) که نگاه به آینده دارد را برای مدت مشخصی ایجاد کرده است» این نگاه به آینده تنها با گذشتن از گذشته نگری های جانبدارانه ای همچون (پی ام دی) ممکن می گردید که در یک دیپلماسی سودمند و چندجانبه جایگاهی نخواهند داشت و تنها راه یک دیپلماسی موثر را سد می نمایند. با این وجود هرچند آینده «اجرای برجام» گام موثری به جلو برداشته است اما تنها با بسته شدن این پرونده تضمین نخواهد گردید و این فرجام برجام نخواهد بود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
