لوبلاگ گزارش داد:
همکاری با ایران را نباید معادل تسلیم شدن آن دانست
در سطح رسانه های غربی، طوری از نقش توافق در حل مشکلات منطقه سخن گفته می شود که گویی ایران عامل تمام و کمال مشکلات است و عدم همکاری آن مایه تشدید این مسائل شده است. مقامات غربی انتظار دارند که ایران به منظور «همکاری در حل مشکلات منطقه» کوتاه بیاید و خواسته های آنان را اجابت کند.
گروه بین الملل - با حصول توافق هسته ای، چشم انداز همکاری و همیاری برای حل مشکلات منطقه روشن شده است. کارشناسان معتقدند که ایران و غرب می توانند در چارچوب منافع مشترک برای حل مسائل منطقه و جهان همکاری نمایند تا شاهد گسترش صلح و دوستی باشیم.
به گزارش بولتن نیوز، اما در سطح رسانه های غربی، طوری از نقش توافق در حل مشکلات منطقه سخن گفته می شود که گویی ایران عامل تمام و کمال مشکلات است و عدم همکاری آن مایه تشدید این مسائل شده است. مقامات غربی انتظار دارند که ایران به منظور «همکاری در حل مشکلات منطقه» کوتاه بیاید و خواسته های آنان را اجابت کند.
پایگاه معتبر لوبلاگ در مقاله ای به بررسی این مساله پرداخته است و انتظارات از نقش ایران در حل مشکلات منطقه و کوتاه آمدن این کشور در مقابل خواسته های نامعقول غربی ها را غیر واقع بینانه دانسته است. لوبلاگ می نویسد:
تنها چند هفته پیش، ایران عامل تمام مشکلات در خاورمیانه، خلیج فارس، و حتی به گفته بعضی ها در آمریکای لاتین معرفی می شد. بعضی طرف ها در آمریکا و منطقه هنوز به زدن این حرف ها ادامه می دهند.
بعضی طرفها، به خصوص در اروپا، امیدوارند که بازگشت روابط با ایران نویدبخش عصر جدید سیاست منطقه باشد و فرصت لازم برای حل بحران های مهم منطقه را فراهم سازد. برای مثال، براساس گزارشها وزیر خارجه فرانسه، لوران فابیوس در سفر به تهران به دنبال بحث در مورد بن بست سیاسی در لبنان بود که در سالهای اخیر مانع انتخاب رییس جمهور در این کشور شده است. فابیوس انتظار دارد که ایران، کلید این قفل محکم را در دست داشته باشد. وزیر خارجه فرانسه مدعی شده است که اراده ایران برای کمک به حل این مشکلات نشان می دهد که آیا این کشور واقعا خواهان همکاری مجدد با جامعه بین المللی است یا خیر. مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، فدریکا موگرینی حتی با اشتیاق بیشتری در مورد تغییرات احتمالی که بازگشت ایران به جایگاه خود در جامعه بین المللی به دنبال خواهد داشت صحبت می کرد.
موگرینی، فابیوس و دیگران می خواهند که ایران در حل مسائل منطقه به سود خودشان به آنها کمک کند، از جمله در بحران سوریه، شکست داعش، محدودساختن حزب الله، متقاعد کردن حماس به صلح با اسراییل، و دادن اطمینان خاطر به عربستان و دیگران در خاورمیانه.
ایران در لبنان چه کار می تواند بکند؟
مطمئنا از دید آنها عالی خواهد بود که ایران بتواند این انتظارات را برآورده سازد، و مطمئنا کارهای زیادی است که ایران می تواند در این راستا انجام دهد. اگرچه ایران تنها یا حتی یکی ازعوامل اصلی مشکلات منطقه نبوده است، اما شاید بعضی جنبه های سیاست آن در تشدید نارضایتی این طرف های غربی دخیل بوده است. مطمئنا تغییر این سیاست ها از سوی ایران به نفع بعضی طرفها خواهد بود. به عنوان مثال، اگر ایران به صراحت راهکار دو دولتی را برای مساله فلسطین بپذیرد، غربی ها می توانند امیدوار باشند که خواسته هایشان برآورده شده و مساله حل شود.
انتظارات بیش از حد در مورد نقش ایران در حل مشکلات منطقه برآورده نخواهند شد، به دو دلیل. نخست اینکه انتظارات براساس این فرض بنا نهاده شده اند که مشکلات کنونی خاورمیانه نتیجه اشتباه ایران است. برای مثال، علت عدم انتخاب رییس جمهور لبنان بیشتر به خاطر مخالفت تند و شدید بین دو جناح سیاسی در مورد رییس جمهور مناسب است. این مساله می تواند شامل عربستان سعودی هم بشود که حامی جریان 14 مارس و رییس جمهور انتخابی آن یعنی سمیر جعجع است که تا چندوقت پیش در به جرم اقدامات تروریستی در زندان به سر می برد. گروه رقیب، یعنی ائتلاف 8 مارس از کاندیداتوری میشل عون حمایت می کند، چون معتقد است که عون نماینده بهتری برای مسیحیان است تا سمیر جعجع.
سمیر جعجع (سمت راست)، میشل عون (سمت چپ)
وقتی لورن فابیوس میگوید که ایران باید در حل مشکل لبنان کمک کند، منظور واقعی وی این است که ایران اجازه دهد کاندیدای مورد نظر جریان 14 مارس انتخاب شود. با توجه به سیاست ها و گرایش های شناخته شده سعودی نسبت به ایران و شیعیان، این درخواست از ایران غیر واقع گرایانه است. به علاوه، ایران در موقعیتی نیست که موضعی را به گروه های لبنانی مختلف، از جمله حزب الله تحمیل کند. هیچ کسی به این اشاره نکرده است که شاید کسی غیر از این دو کاندیدا بتواند نامزد شود، یا اینکه عربسنان سعودی باید جنگ ضد شیعیان را متوقف کند.
ایران، راه حل بحران سوریه است؟
همین مساله در سوریه هم وجود دارد. علی رغم تمام اتهامات ضد ایران، علت جنگ داخلی سوریه سیاست های اشتباه غرب و جاه طلبی های منطقه ای عربستان و ترکیه بود. آنها برکناری بشار اسد را شرط غیرقابل مذاکره خود ساختند و بنابراین گزینه سیاسی که می توانست حتی منجر به کنار رفتن اسد از قدرت به شکلی معقول شود را کنار گذاشتند. از آنجا که اکنون مشخص شده است علت درخواست برکناری اسد، قطع روابط ایران با شیعیان لبنان و آسان تر ساختن حمله نظامی بود، احمقانه است که انتظار داشته باشیم ایران به اسد کمک نکند.
همچنین، این ایده که برکناری اسد منجر به ایجاد ثبات در منطقه می شود یک خیال خام است. بعد از کنار رفتن اسد، گروه های مسلح مختلفی که در سالهای گذشته بروز کرده اند و روابط منطقه ای بحث برانگیزی دارند – همچنین اختلافات ایدئولوژیک و قدرت طلبی های شدید – درگیر یک نبرد طویل المدت برای غلبه بر کشور خواهند شد. بنابراین، حتی اگر ایران با کنار رفتن اسد موافقت کند، این اقدام برای حل بحران سوریه کافی نخواهد بود.
وقتی همیشه ایران را متهم به بی ثبات سازی عراق و کل خاورمیانه می کنیم، نباید انتظار داشته باشیم آنطور که ما می خواهیم با داعش مقابله کند.
انتظارات در مورد نقش ایران در مواضع حماس از همه عجیب تر هستند. حماس هیچ وقت نماینده ایران نبوده است. در سال 2006، بعد از پیروزی در انتخابات پارلمانی، رهبر حماس اولین سفر خارجی اش را به ریاض انجام داد و نه تهران. در چندسال گذشته، روابط ایران با حماس به مرز بحران رسید و مشعل بیشتر و بیشتر به سمت ریاض گرایش پیدا کرد. عربستان علی رغم همکاری با تل آویو ضد ایران، اسراییل را مانند مصر به رسمیت نشناخته است.
توجه به منافع امنیتی ایران
دومین دلیل برآورده نشدن انتظارات غرب از ایران این است که معادله همکاری مد نظر غرب شامل توجه کامل به اولویت های خویش و بی توجهی به منافع امنیتی و دیگر ایران است. با توجه به سابقه همکاری ایران با غرب در افغانستان –حمایت ایران از ائتلاف بین المللی ضد طالبان و سپس محور شرارت خوانده شدن از سوی بوش- و نیز عراق، چنین انتظاراتی نامعقول هستند. اگر کشورهای غربی خواهان همکاری با ایران هستند، باید به امنیت و دیگر نگرانی های آن توجه کنند.
توافق هسته ای ایران و سیاست های دولت روحانی، همراه با تجارب ایران در منطقه، این امید را ایجاد می کند که ایران به ایفای نقش مثبت در منطقه ادامه دهد. با این وجود، باید دانست که ایران منبع مشکلات منطقه نیست، و اینکه ایران به تنهایی و بدون همکاری دیگران نمی تواند تمام مشکلات را حل کند. کشورهایی مثل عربستان و اخیرا ترکیه در تشدید بحران های منطقه دخیل بوده اند. آنها باید وظیفه خود را برای آرام ساختن اوضاع انجام دهند.
دلیل سوم نیز اینکه همکاری با ایران را نباید به مثابه تسلیم شدن آن دانست. در هماهنگی های منطقه ای، نگرانی ها و منافع ایران را نیز باید مدنظر داشت. در نهایت می توان گفت که بحران خاورمیانه را نمی توان به تنهایی حل کرد، حتی اگر پای قوی ترین کشور جهان هم وسط باشد. بلکه این امر نیازمند مشارکت و همکاری تمام دست اندرکاران و به خصوص بازیگران خارجی است که منافعی در منطقه دارند، از جمله اروپا، چین، روسیه و ژاپن، و ترجیحا از طریق یک چارچوب چندجانبه.
به گزارش بولتن نیوز، اما در سطح رسانه های غربی، طوری از نقش توافق در حل مشکلات منطقه سخن گفته می شود که گویی ایران عامل تمام و کمال مشکلات است و عدم همکاری آن مایه تشدید این مسائل شده است. مقامات غربی انتظار دارند که ایران به منظور «همکاری در حل مشکلات منطقه» کوتاه بیاید و خواسته های آنان را اجابت کند.
پایگاه معتبر لوبلاگ در مقاله ای به بررسی این مساله پرداخته است و انتظارات از نقش ایران در حل مشکلات منطقه و کوتاه آمدن این کشور در مقابل خواسته های نامعقول غربی ها را غیر واقع بینانه دانسته است. لوبلاگ می نویسد:
تنها چند هفته پیش، ایران عامل تمام مشکلات در خاورمیانه، خلیج فارس، و حتی به گفته بعضی ها در آمریکای لاتین معرفی می شد. بعضی طرف ها در آمریکا و منطقه هنوز به زدن این حرف ها ادامه می دهند.
بعضی طرفها، به خصوص در اروپا، امیدوارند که بازگشت روابط با ایران نویدبخش عصر جدید سیاست منطقه باشد و فرصت لازم برای حل بحران های مهم منطقه را فراهم سازد. برای مثال، براساس گزارشها وزیر خارجه فرانسه، لوران فابیوس در سفر به تهران به دنبال بحث در مورد بن بست سیاسی در لبنان بود که در سالهای اخیر مانع انتخاب رییس جمهور در این کشور شده است. فابیوس انتظار دارد که ایران، کلید این قفل محکم را در دست داشته باشد. وزیر خارجه فرانسه مدعی شده است که اراده ایران برای کمک به حل این مشکلات نشان می دهد که آیا این کشور واقعا خواهان همکاری مجدد با جامعه بین المللی است یا خیر. مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، فدریکا موگرینی حتی با اشتیاق بیشتری در مورد تغییرات احتمالی که بازگشت ایران به جایگاه خود در جامعه بین المللی به دنبال خواهد داشت صحبت می کرد.
موگرینی، فابیوس و دیگران می خواهند که ایران در حل مسائل منطقه به سود خودشان به آنها کمک کند، از جمله در بحران سوریه، شکست داعش، محدودساختن حزب الله، متقاعد کردن حماس به صلح با اسراییل، و دادن اطمینان خاطر به عربستان و دیگران در خاورمیانه.
ایران در لبنان چه کار می تواند بکند؟
مطمئنا از دید آنها عالی خواهد بود که ایران بتواند این انتظارات را برآورده سازد، و مطمئنا کارهای زیادی است که ایران می تواند در این راستا انجام دهد. اگرچه ایران تنها یا حتی یکی ازعوامل اصلی مشکلات منطقه نبوده است، اما شاید بعضی جنبه های سیاست آن در تشدید نارضایتی این طرف های غربی دخیل بوده است. مطمئنا تغییر این سیاست ها از سوی ایران به نفع بعضی طرفها خواهد بود. به عنوان مثال، اگر ایران به صراحت راهکار دو دولتی را برای مساله فلسطین بپذیرد، غربی ها می توانند امیدوار باشند که خواسته هایشان برآورده شده و مساله حل شود.
انتظارات بیش از حد در مورد نقش ایران در حل مشکلات منطقه برآورده نخواهند شد، به دو دلیل. نخست اینکه انتظارات براساس این فرض بنا نهاده شده اند که مشکلات کنونی خاورمیانه نتیجه اشتباه ایران است. برای مثال، علت عدم انتخاب رییس جمهور لبنان بیشتر به خاطر مخالفت تند و شدید بین دو جناح سیاسی در مورد رییس جمهور مناسب است. این مساله می تواند شامل عربستان سعودی هم بشود که حامی جریان 14 مارس و رییس جمهور انتخابی آن یعنی سمیر جعجع است که تا چندوقت پیش در به جرم اقدامات تروریستی در زندان به سر می برد. گروه رقیب، یعنی ائتلاف 8 مارس از کاندیداتوری میشل عون حمایت می کند، چون معتقد است که عون نماینده بهتری برای مسیحیان است تا سمیر جعجع.
سمیر جعجع (سمت راست)، میشل عون (سمت چپ)
وقتی لورن فابیوس میگوید که ایران باید در حل مشکل لبنان کمک کند، منظور واقعی وی این است که ایران اجازه دهد کاندیدای مورد نظر جریان 14 مارس انتخاب شود. با توجه به سیاست ها و گرایش های شناخته شده سعودی نسبت به ایران و شیعیان، این درخواست از ایران غیر واقع گرایانه است. به علاوه، ایران در موقعیتی نیست که موضعی را به گروه های لبنانی مختلف، از جمله حزب الله تحمیل کند. هیچ کسی به این اشاره نکرده است که شاید کسی غیر از این دو کاندیدا بتواند نامزد شود، یا اینکه عربسنان سعودی باید جنگ ضد شیعیان را متوقف کند.
ایران، راه حل بحران سوریه است؟
همین مساله در سوریه هم وجود دارد. علی رغم تمام اتهامات ضد ایران، علت جنگ داخلی سوریه سیاست های اشتباه غرب و جاه طلبی های منطقه ای عربستان و ترکیه بود. آنها برکناری بشار اسد را شرط غیرقابل مذاکره خود ساختند و بنابراین گزینه سیاسی که می توانست حتی منجر به کنار رفتن اسد از قدرت به شکلی معقول شود را کنار گذاشتند. از آنجا که اکنون مشخص شده است علت درخواست برکناری اسد، قطع روابط ایران با شیعیان لبنان و آسان تر ساختن حمله نظامی بود، احمقانه است که انتظار داشته باشیم ایران به اسد کمک نکند.
همچنین، این ایده که برکناری اسد منجر به ایجاد ثبات در منطقه می شود یک خیال خام است. بعد از کنار رفتن اسد، گروه های مسلح مختلفی که در سالهای گذشته بروز کرده اند و روابط منطقه ای بحث برانگیزی دارند – همچنین اختلافات ایدئولوژیک و قدرت طلبی های شدید – درگیر یک نبرد طویل المدت برای غلبه بر کشور خواهند شد. بنابراین، حتی اگر ایران با کنار رفتن اسد موافقت کند، این اقدام برای حل بحران سوریه کافی نخواهد بود.وقتی همیشه ایران را متهم به بی ثبات سازی عراق و کل خاورمیانه می کنیم، نباید انتظار داشته باشیم آنطور که ما می خواهیم با داعش مقابله کند.
انتظارات در مورد نقش ایران در مواضع حماس از همه عجیب تر هستند. حماس هیچ وقت نماینده ایران نبوده است. در سال 2006، بعد از پیروزی در انتخابات پارلمانی، رهبر حماس اولین سفر خارجی اش را به ریاض انجام داد و نه تهران. در چندسال گذشته، روابط ایران با حماس به مرز بحران رسید و مشعل بیشتر و بیشتر به سمت ریاض گرایش پیدا کرد. عربستان علی رغم همکاری با تل آویو ضد ایران، اسراییل را مانند مصر به رسمیت نشناخته است.
توجه به منافع امنیتی ایران
دومین دلیل برآورده نشدن انتظارات غرب از ایران این است که معادله همکاری مد نظر غرب شامل توجه کامل به اولویت های خویش و بی توجهی به منافع امنیتی و دیگر ایران است. با توجه به سابقه همکاری ایران با غرب در افغانستان –حمایت ایران از ائتلاف بین المللی ضد طالبان و سپس محور شرارت خوانده شدن از سوی بوش- و نیز عراق، چنین انتظاراتی نامعقول هستند. اگر کشورهای غربی خواهان همکاری با ایران هستند، باید به امنیت و دیگر نگرانی های آن توجه کنند.
توافق هسته ای ایران و سیاست های دولت روحانی، همراه با تجارب ایران در منطقه، این امید را ایجاد می کند که ایران به ایفای نقش مثبت در منطقه ادامه دهد. با این وجود، باید دانست که ایران منبع مشکلات منطقه نیست، و اینکه ایران به تنهایی و بدون همکاری دیگران نمی تواند تمام مشکلات را حل کند. کشورهایی مثل عربستان و اخیرا ترکیه در تشدید بحران های منطقه دخیل بوده اند. آنها باید وظیفه خود را برای آرام ساختن اوضاع انجام دهند.
دلیل سوم نیز اینکه همکاری با ایران را نباید به مثابه تسلیم شدن آن دانست. در هماهنگی های منطقه ای، نگرانی ها و منافع ایران را نیز باید مدنظر داشت. در نهایت می توان گفت که بحران خاورمیانه را نمی توان به تنهایی حل کرد، حتی اگر پای قوی ترین کشور جهان هم وسط باشد. بلکه این امر نیازمند مشارکت و همکاری تمام دست اندرکاران و به خصوص بازیگران خارجی است که منافعی در منطقه دارند، از جمله اروپا، چین، روسیه و ژاپن، و ترجیحا از طریق یک چارچوب چندجانبه.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
