بزرگان، ژاپنی‌ها و هیولاها در گالری‌های تهران

گروه هنرهای تجسمی: شاید تا چند سال پیش برگزاری نمایشگاه در تابستان رویایی بیش به نظر نمی‌زسید؛ اما در سال‌های اخیر با رونق گرفتن فعالیت‌های هنری و افزوده شدن فضای نمایشگاهی در شهر تهران؛ امروزه شاهد هستیم که در فصل گرمای تهران نگارخانه‌ها نیز فضای هنری را همچنان داغ نگه داشته‌اند. گالری‌های تهران این هفته میزبان بیش از ۱۶ افتتاحیه بود که از میان آنها به سراغ شش نمایشگاه رفته‎ایم.

اسب‎های علی ترقی‎جاه در گالری شکوه

به گزارش بولتن نیوز، ٦٠ قطعه از نقاشى‌های محمدعلی ترقی‎جاه نقاش فقید معاصر در گالری شکوه روی دیوار رفته است. این آثار که به چند مجموعه‌دار تعلق دارد پس از مدت‎ها فرصت دوباره دیده شدن پیدا کرده‎اند. آثار ترقی‎جاه به عنوان یک هنرمند طبیعت‎گرا که نگاه خاصی به زیست‌بوم روستاییان ساکن ایران دارد همواره از این منظر قابل توجه بوده است که در کنار نشان دادن رنگ‌ها و حس پررنگ نوستالژى و همین‎طور مردم به ویژه روستاییان در پهنه دشت و یا صمیمیت کاهگلى دهکده‌ها، اسب‌ها و خروس‌ها، طبیعتى را نشان می‎دهد که به شدت خلاصه شده است و در نقاطی به سمت انتزاع مى‌رود و به همین دلیل این نقاشی‎ها معناهایى تازه را پیش چشم مخاطب نقاشی ایرانی قرار می‎دهد.

نکته دیگر درباره او اینکه، آثارش در همین نقطه خلاصه نمی‎شوند، او تنها یک نقاش بومی نیست و آثارش در عین تعلق به فضا و مکانی خاص برای هرکسی در هر کجای جهان قابل درک و جذاب است و از آنجا که از اسب‎ها  فرمی آشنا به جا مانده از شاعرانگی آثار اوست، مخاطب را به سمت خود جلب می‏‌کند. از سوی دیگر این نمایشگاه از آثاری تشکیل شده است که به چند مجموعه‎دار تعلق دارد و این موضوع، چنین نمایشگاهی را از اهمیت بیشتری برخوردار می‎کند؛ آثار هنری موجود در مجموعه‎ها معمولا در همان مجموعه باقی مانده و کمتر امکان دارد که مخاطبان آنها را ببینند و نمایش آثاری از این دست برای مخاطبان و علاقه‏‌مندان فرصتی مناسب است تا آنها را از نزدیک مشاهده کنند.

نمایشگاه تابستانی گالری ماه

گالری ماه در "نمایشگاه تابستان" خود مجموعه‎ای از آثار ۳۴ هنرمند را به نمایش گذاشته است. در این نمایشگاه آثاری از برترین هنرمندان تاریخ هنر معاصر ایران در کنار جمعی از هنرمندان پیشکسوت و جوان به نمایش گذاشته شده است. نمایش آثار متعلق به گالری ماه امکانی است برای دوباره دیدن آثاری از فرامرز پیلارام، حسین زنده رودی، فریده لاشایی، سهراب سپهری، مسعود عربشاهی، مش اسماعیل و بسیاری دیگر.

همچون نمایشگاه‎های دیگری از این دست، قرار گرفتن این آثار در کنار هم فرصتی برای نگاه به تاریخ هنر معاصر ایران است، وجود آثار هنرمندان یک دو دهه اخیر در کنار این مجموعه نیز امکان نوعی مقایسه یا سیر تحول نگاه هنرمندان را فراهم می‏‌کند هرچند این موضوع به معنای برابرنهادن این آثار در مقابل یکدیگر نیست و مخاطب به نوعی تنها می‎تواند نگاهی به آنچه در گذشته و اکنون رخ داده است، داشته باشد.

نابودی جهان در نمایشگاه جدید گالری اُ

"تندیس" عنوان نمایشگاهی از امین شجاعی هنرمند جوان این روزها میهمان گالری اُ است. مجموعه‎ای از حجم و نقاشی در گالری اُ به نمایش گذاشته شده است که بیش از هر چیز دیدن آنها مخاطب را به یاد کلمه زوال می‏‌اندازد. نخستین بخش از آثار شجاعی به لاستیک‎های کهنه‎ای اختصاص دارد که روی آینه‎های بزرگی نصب شده و روی زمین قرار گرفته‎اند، نگاهی به درون آنها مخاطب را به خودش نشان می‌‏دهد، مخاطبی که گویی از درون این زوال به خود می‏‌نگرد زیرا او نیز همچون هر آنچه در زمین وجود دارد زوال‎پذیر است.

در فضای دیگری از گالری اُ حجم‎هایی به شکل جعبه‌های بزرگ چوبی وجود دارد، آنها در سیم‌ها و مفتول‌ها گیر کرده‌اند و در حال پوسیدن به نظر می‌‏رسند؛ حتی نقاشی‎ها نیز همین فضا را دارند، درون حجم غلیظ رنگ‌های روی تابلو پارچه‎ای در حال پوسیدن یا شیئی فراموش شده؛ دیده می‎شود، شجاعی کوشیده است نه تنها انسان را به شکلی موجودی با قابلیت زوال طبیعی نشان دهد بلکه او درباره نابودی تمدن نیز سخن می‎گوید و مخاطب می‎تواند نگاه نگران هنرمند به این همه ویرانی را که بر زمین، ساکنانش، تمدن‌های موجود در آن و محیط زیستش سایه‎انداخته است، ببیند.

آثار هنرمندان ژاپنی در گالری ممیز خانه هنرمندان

گالری ممیز خانه هنرمندان این روزها میزبان آثاری از هنرمندان ژاپنی است. آثاری ساخته‎شده از چوب، سفال، شیشه و سرامیک که در همه فضاهای گالری ممیز خودنمایی می‎کنند. بخش قابل توجهی از این نمایشگاه به آثار سرامیک، ساخته دست هنرمندان ژاپنی اختصاص دارد که از همان ظرافتی برخوردارند که هر کسی از یک اثر هنری مربوط به ژاپن انتظار دارد.

در میان این سرامیک‎ها آثار اندکی دارای فرمی تماما مدرن است و باقی آثار به لحاظ فرم، رنگ یا هر دو آن، حال و هوای ژاپنی را در خود حفظ کرده‎اند. رنگ‎‌های آبی، سیاه و طلایی بیش از سایر رنگ‎ها در این آثار خودنمایی می‎کند هرچند تکنیک‎ها و فرم‎ها مختلف از اثری به اثر دیگر بیننده را جذب خود کرده و مخاطب به هیچ عنوان احساس دل‌زدگی نمی‎کند. آثار چوبی به نمایش درآمده در این نمایشگاه بیشتر به شکل جعبه‎های لاکی هستند که عناصر طبیعی مانند برگ، فضای آسمان و ... در آنها دیده می‏‌شود. به لحاظ فرم آثار ارائه شده در این نمایشگاه به هم بسیار شباهت دارند، یک جعبه چوبی تنها به لحاظ متریال با آثار سرامیکی که به شکل جعبه‌های دردار ساخته‌اند تفاوت دارد و این خود ویژگی دیگری از هنردستی مردم ژاپن است و به علاوه از اهمیت این فرم‌ها نزد هنرمندان این کشور حکایت دارد. 

با "هیاهول" از هیولاها نترسید

فضای نگارخانه بهنام دهش‌پور این روزها فضای دیگری را تجربه می‌کند. پا به نگارخانه که می‌گذاری با ورود به راهروی اول، قدم در دنیای فانتزی‌ها می‌گذاری. همان دنیای خوفناک کودکی‌مان، همان دنیای هیولاها که همیشه از آن می‌ترسیدیم. اما هیولاهای اینجا ترسناک نیستند، هیولاهای اینجا از جنس دیگری هستند، آنها شاد و رنگی هستند و شما را دعوت به جشن و پایکوبی می‌کنند. درست در سوی دیگر این نمایشگاه فضا کاملا رئال است و از دنیایی به دنیای دیگر پرتاب می‌شوید.

اینجا دنیای کمی بزرگترهاست، دنیای دخترکی که قصد دارد به سفر برود، می‌رود و متحول می‌شود. دنیای عجیب گربه‌ها و شیرها. اینجا نمایشگاه تصویرسازی سارا رضوانی و سعیده واشقانی است دو هنرمند جوان با دو دیدگاه کاملا متفاوت،نگارخانه هم نگارخانه بهنام دهش‌پور است. این دو هنرمند، دو دوست جوان هستند که تصمیم گرفتند اولین نمایشگاه خود را در این نگارخانه برپا کنند و بخشی از عواید حاصل از این نمایشگاه را صرف دارو و درمان بیماران مبتلا به سرطان کنند. 

۷۰ در۱۰۰ در گالری پردیس ملت

علاقه‌مندان به سینما و خاطره بازی با فیلم‌های مورد علاقه‌شان می‌توانند این هفته سری به گالری پردیس ملت بزنند. در این نمایشگاه سیروس سلیمی که سال‌هاست در عرصه‌های مختلف هنری فعالیت دارد، پوسترهایی را که در حوزه فیلم و سینما کار کرده است مانند: آواز گنجشک‌ها، خون بازی، مرهم، گلچهره، روز سوم، ناهید، چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت، حیران، چ، گیلانه و... به نمایش گذاشته است.

هر کدام از این پوسترها یادآور سال‌هایی از سینمای ایران است که همراه با شادی و خوشحالی برای اهالی آن بوده است. فیلم‌هایی که در حوزه بین‌الملل خوش درخشیدند و نگاه دنیا را به سمت سینمای ایران برگرداندند. سلیمی در واقع سعی کرده نگاه هنرمندانه خود را با تکنیک درآمیخته و آنچه را که به عنوان خوراک نهایی آماده کرده است، چشم نواز و روح نواز به مخاطب ارائه دهد. 

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری هنر