ساخت فیلم بزرگداشت کیمیایی توسط طوسی، معرفی نامزدهای کن و «آینده روشن» این جشنواره برای «ناهید»

وی ادامه داد: مقدسیان در سخت‌ترین روز‌ها به کمک صنف آمد و شکل صنف را حفظ کرد. ما باید قدردان او باشیم. هرچند دیگر درک حضور او غیرممکن شده است.

محمدرضا اصلانی نیز طی سخنانی گفت: من با مقدسیان از سال ۴۸ همراه بودم و نزدیک به ۵۰ سال با هم دوست بودیم و در این مدت بسیار به حاشیه شهر‌ها سفر کردیم و حاصلش فیلم‌هایی شد که او درباره کودکان ساخت.

وی ادامه داد: در این زندگی فشار زیادی است که همه ما را فرسوده می‌کند و اجازه نمی‌دهد کاری را که دوست داریم انجام بدهیم. امروز جامعه سینمایی سختی می‌کشد تا سختی‌های جامعه را نشان بدهد و هر روز یاران ما تحت این فشار وسختی از بین می‌روند و تاوان پس می‌دهند.

حمید جعفری(مستندساز جوان) طی سخنانی گفت: مقدسیان حلقه رابطه بین چند نسل بود و حلقه وصل نسل قبل به نسل بعد بود و امروز با نبود مقدسیان این رابطه قطع شده است.

وی ادامه داد: مقدسیان هرچند با فریدون رهنما شروع کرد و سابقه زیادی در مستندسازی داشت اما با هر نسلی به زبان خودش صحبت می‌کرد. مقدسیان همیشه می‌خندید اما امروز که او نیست ما دیگر نمی‌خندیم. هرچند امروز همه هنرمندان نمی‌خندند.

سعید رشتیان(رئیس انجمن تهیه‌کنندگان سینمای مستند) هم گفت: سینما برای مقدسیان ایدئولوژی و فرا‌تر از صحنه بود و کسانی که با مقدسیان سر صحنه بودند؛ این را می‌دانستند. وی در سر صحنه حضور پیدا می‌کرد تا برای این ایدئولوژی خود بجنگد.

وی ادامه داد: سینمای مستند ما اگر چیزی دارد به خاطر مسائل بومی آن است و مقدسیان این مسائل را به خوبی می‌دانست.

بهرام عظیم‌پور(رئیس انجمن مستندسازان) با اشاره به عضویت او در انجمن مستندسازان گفت: مقدسیان هرچند سن بالایی داشت اما به شهادت نیرو و جوانی‌اش، جوان‌ترین عضو انجمن مستندسازان بود. مقدسیان در حفظ انجمن مستندسازان و خانه سینما بسیار کوشید. ما مقدسیان را مقدس صدا می‌کردیم زیرا او برای ما مقدس بود.

وی ادامه داد: این زندگی همه ما را از خودمان دور کرده است و این مرگ است که هر از چند گاهی ما را دور هم جمع می‌کند.

رضا میرکریمی(مدیرعامل خانه سینما) هم با ابراز تاسف بابت از دست رفتن یکی از یاران خانه سینما گفت: امروز خانه سینما یکی ازیاران خودش را از دست داد. کار صنفی در خانه سینما نیاز به گذشت دارد و در این راه عده‌ای همیشه در صف اول هستند و عده‌ای مانند مقدسیان در پشت سر با تشکیل کمیته‌هایی برای دفاع از حقوق سینما و سینماگران به نوعی صنف خود را به دندان می‌کشند و ما باید قدردان افرادی همچون مقدسیان باشیم.

ابراهیم مختاری(مستندساز و رئیس هیات مدیره خانه سینما) نیز با اشاره به آشنایی خود با مقدسیان از سال ۵۲ گفت: ما با هم دوست بودیم و رفاقت و رقابت داشتیم و همین امر رابطه ما را رابطه قریبی کرده بود اما مقدسیان یک خوان گسترده و بخشنده بود و وقتی وارد کاری می‌شد؛ مسائل مالی و حساب‌کتاب مالی نمی‌کرد.

مختاری افزود: مقدسیان آثار زیادی برای صداوسیما ساخت و بخش بهترین آثار وی هم‌اکنون در تلویزیون است اما همین تلویزیون ضایع‌کننده حقوق مولف وی و بسیاری از سینماگران است و حتی در این دو ماهی که مقدسیان بستری بود؛ هیچکدام از مدیران تلویزیون به دیدن وی نیامدند.

مختاری ادامه داد: ما از دولت روحانی می‌خواهیم که با استفاده از زیرمجموعه‌های خود مسئله احقاق حقوق مولف را در سینما جدی بگیرد و در این عرصه پاسخ قانع‌کننده و جواب درستی بدهد.

رخشان بنی‌اعتماد که بسیار متالم و ناراحت بود؛ با بغض گفت: آزار مقدسیان به هیچ فردی نمی‌رسید. او به معنای واقعی کلمه استاد بود و ذکات علمش را می‌داد. هرچند شرم تاریخی بی‌اهمیتی به مقدسیان بر پیشانی‌ مانده است و ما امروز مرد بزرگی را از دست دادیم.

 کامران ملکی طی سخنانی با اشاره به اینکه محمدرضا مقدسیان یک انسان محترم و شریف بود؛ گفت: امروز همه ما آنقدر ناراحت هستیم که نمی‌توانیم حرف بزنیم. امروز هیچکسی حالش خوب نیست زیرا ما یک وزنه بزرگ را در سینما ازدست دادیم.

وی ادامه داد: مقدسیان به کارش بسیار معتقد بود و حتی وسایل خانه‌اش را می‌فروخت تا مجبور نشود کاری که اعتقادی به آن ندارد؛ بسازد.

همسر مرحوم مقدسیان و پسر بزرگش نیز طی سخنانی از حضور همه سینماگران و حمایت‌های آن‌ها تقدیر و تشکر کردند.

در این مراسم سینماگرانی همچون بهمن فرمان‌آرا، جعفر پناهی، رخشان بنی‌اعتماد، پرویز کلانتری، مجتبی میرطهماسب، شهاب‌الدین عادل، عبدالوهاب، فرهاد ورهرام، ابراهیم مختاری، مازیار میری، ناصر صفاریان، محمد کارت، محمدرضا اصلانی، سعید رشتیان، مهدی قربان‌پور، مصطفی احمدی، مهدی خادم، رضا میرکریمی، همایون اسعدیان، فرهاد توحیدی، جعفر صانعی‌مقدم، محمدرضا درویشی، حمید دهقان‌پور، مرتضی رزاق‌کریمی، مصطفی رزاق‌کریمی، مهدی نادری، حمید اکبری، امیر فرض‌الهی، شهنام صفاجو، بیژن میرباقری، بکتاش آبتین، امیر اثباتی، فرید فرخنده‌کیش، قاسم قلی‌پور حضور داشتند و پیکر محمدرضا مقدسیان به قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) منتقل شد.

درام ایسلندی «قوچ ها» جایزه اصلی بخش نوعی نگاه جشنواره کن را برد و «ناهید» جایزه آینده روشن را از آن خود کرد.

بخش «نوعی نگاه» جشنواره فیلم کن به ریاست ایزابلا روسلینی دیشب جایزه اصلی خود را به فیلم «قوچ‌ها» ساخته گریمور هاکونارسون اهدا کرد. این فیلم داستان دو برادر است که باید از گوسفندانشان در برابر یک بیماری دفاع کنند.

«ناهید» ساخته آیدا پناهنده به طور مشترک با فیلم «ماسان» ساخته نراج قیوان کارگردان هندی جایزه «آینده روشن» این بخش را دریافت کردند.

جایزه گروه داوری از دیگر جوایز این بخش به تریلوژی دالیبور ماتانیک درباره عشق در بالکان با عنوان «خورشید تابان» رسید.

کیوشی کوروساوا با فیلم «سفر به ساحل» که قصه‌ای ماوراء الطبیعی در کنار دریا بود، جایزه کارگردانی را دریافت کرد.

«گنج» کمدی- درام ساخته کورنلیو پورومبویو کارگردان رومانیایی درباره یافتن یک گنج، جایزه استعداد بخش نوعی نگاه را دریافت کرد.

بخش نوعی نگاه شامل فیلم هایی می‌شود که ماجراجوتر از فیلم‌هایی هستند که در بخش رقابت اصلی به نمایش درمی‌آیند و به تشویق فیلمسازان جوان و فیلم اولی می‌پردازد.

امسال ۱۹ فیلم در این بخش حضور داشتتند که «آن» ساخته نائومی کاواسه، «تکلوب» ساخته بریلانته مندوزا، «قبرستان » ساخته آپیچاتپونگ ویرآستاکول و «مریلند» ساخته آلیس وینوکور از جمله آنها بودند.

روسلینی در بیانیه ای که این بخش از جشنواره صادر کرد گفت: تجربه تماشای ۱۹ فیلم از ۲۱ کشور به یادماندنی است. شبیه پروازی روی سیاره زمین بود و ساکنانش... هر انسان شناسی برما غبطه خواهد خورد.

نخل طلای کن و دیگر جوایز اصلی امشب برندگان خود را خواهند شناخت.

برنده نخل طلای شصت وهشتمین جشنواره فیلم کن در حالی تا ساعاتی دیگر در مراسم اختتامیه معرفی می‌شود که سینمای آمریکا با کسب 19 جایزه همچنان پیش‌تاز بی‌رقیب این رویداد سینمایی در تمام ادوار است.

در میان کشورهای برنده نخل طلای کن (نخل طلا به‌علاوه‌ی جایزه بزرگ جشنواره) کارگردانان آمریکایی با 19بار کسب این جایزه سینمایی، با اختلافی فاحش پیش‌تاز هستند، «ترنس مالیک» آخرین کارگردان آمریکایی است که در سال 2011 با فیلم «درخت زندگی» موفق به کسب نخل طلای کن شد.

پس از آمریکا، سینمای ایتالیا با 13 جایزه در مکان بعدی پرافتخارترین کشورها در جشنواره کن قرار دارد که آخرین بار در سال 2001 با فیلم «اتاق فرزند» ساخته «نانی مورتی» موفق به کسب این جایزه شد.

به گزارش وب‌سایت رسمی جشنواره کن،‌ سینمای فرانسه کشور میزبان هم تاکنون 10 بارموفق به کسب جایزه نخل طلا شده که البته یک جایزه بصورت مشترک با کشور اتریش برای فیلم «عشق» است.

فرانسوی‌ها آخرین بار در سال 2013 با فیلم «آبی گرمترین رنگ است» از «عبدالطیف کشیش» جایزه نخل طلا را در خانه نگه داشتند و کارگردانان انگلیسی نیز کسب‌ 8 نخل طلای کن را تجربه کرده‌اند.

تنها سهم سینمای ایران از جشنواره کن، قله سینمای جهان در سال 1997 رقم خورد و عباس کیارستمی با فیلم «طعم گیلاس» نخل طلا را تصاحب کرد.

تاریخچه برندگان جایزه بزرگ و نخل طلای کن

از سال 1946 تا 1945 و پیش از ایجاد جایزه نخل طلا، هیات داوران این رویداد سینمایی جایزه‌ای تحت عنوان "جایزه بزرگ جشنواره بین‌المللی فیلم" را برنده این رویداد سینمایی اعطاء می‌کردند.

در سال 1946 هر یک از فیلم‌های انتخاب شده یک جایزه می‌بردند و بدین ترتیب در این سال جایزه بزرگ کن به 11 فیلم شامل آلف شوبرگ از سوئد برای فیلم عذاب، بیلی وایلدر از ایالات متحده آمریکا برای فیلم تعطیلی از دست رفته، بودیل ایپسن و لا لوریتزن از دانمارک برای فیلم چمن زار های قرمز، دیوید لین از بریتانیا برای فیلم برخورد کوتاه، امیلیو فرناندز از مکزیک برای فیلم پرتره ماریا، چتان آناند از هند برای فیلم شهر بی قانون، فریدریک مارکوویچ لرملر از شوروی سابق برای فیلم نقطه بازگشت، ژان دولانوی از فرانسه برای فیلم سمفونی پاستورال و لئوپولد لیند برگ از اتریش برای فیلم آخرین فرصت اعطاء شد.

در سال 1947، شش فیلم در بخش‌های بهترین انیمیشن، بهترین کمدی موزیکال، بهترین فیلم اجتماعی و بهترین مستند موفق به کسب جایزه شدند.

در سال 1948 و 1950 جشنواره هیچ برنده بزرگی نداشت و در سال 1949 فیلم «مرد سوم» ساخته کارول رید از بریتانیا برنده شد.

از سال 1951 تا 1954، جایزه بزرگ کن، شکل یک گواهی به همراه یک اثر هنری امضاء شده توسط یک هنرمند معروف به خود گرفت.

- 1951 آلف شوبرگ از سوئد برای فیلم دوشیزه جولی

- 1951 ویتوریو دسیکا از ایتالیا برای فیلم معجزه در میلان

- 1952 اورسن ولز از ایالات متحده آمریکا برای فیلم اوتللو

- 1953 روناتو کاستلانی از ایتالیا برای فیلم امید دو سنتی

- 1953 هنری ژرژ کلوزو از فرانسه برای فیلم مزد ترس

- 1954 تینوسوکه کینوگاسا از ژاپن برای فیلم دروازه جهنم

جایزه معروف نخل طلای کن از سال 1954 شکل گرفت که از آن روز تا کنون به عنوان مهمترین و معتبرترین جایزه سینمایی در جهان شناخته می‌شود.

- 1955، دلبرت مان از ایالات متحده آمریکا برای فیلم مارتی

- 1956، ژاک کوتو و لویی مال از ایتالیا برای فیلم دنیای خاموش

- 1957، ویلیام وایلر از ایالات متحده برای فیلم ترغیب دوستانه

- 1958، میخائیل کالاتوزوف از روسیه برای فیلم جرثقیل‌ها پرواز می‌کنند

- 1959، مارسل کامو از فرانسه برای فیلم اریفوس سیاه

- 1960، فدریکو فلینی از ایتالیا برای فیلم زندگی شیرین

- 1961، لوئیس بونوئل از اسپانیا برای فیلم ویریدیانا

- 1961، هانری کولپی از فرانسه برای فیلم غیبت طولانی

- 1962، آنسلمو دوراته از برزیل برای فیلم آدمی که قول می دهد

- 1963، ویسکونتی از ایتالیا برای فیلم یوزپلنگ لوکینو

- 1964، ژاک دمی از فرانسه چتر شربورگ

- 1965، ریچارد لستر از ایالات متحده آمریکا برای فیلم چطور می‌توان به دستش آورد

- 1966، کلود للوش از فرانسه یک مرد و یک زن

- 1966، پیترو جرمی از ایتالیا برای فیلم خانم‌ ها و آقایان

- 1967، میکل آنجلو آنتونیونی از ایتالیا برای فیلم اگراندیسمان

- 1969، لیندسی آندرسون از بریتانیا برای فیلم اگر...

- 1970، رابرت آلتمن از ایالات متحده آمریکا برای فیلم دلربایی

- 1971، جوزف لوزی از ایالات متحده آمریکا برای فیلم واسطه

- 1972، الیو پتری از ایتالیا برای فیلم طبقه کارگر به بهشت می‌رود

- 1972، فرانچسکو رزی از ایتالیا برای فیلم انریکو ماتئی

- 1973، جری شاتزبرگ از ایالات متحده آمریکا برای فیلم مترسک

- 1973، آلن بریجز از بریتانیا برای فیلم مزدور

- 1974، فرانسیس فورد کاپولا از ایالات متحده آمریکا برای مکالمه

- 1975، محمد الخدر حمینه از الجزایر برای فیلم گزارش سال های آتش زیر خاکستر

- 1976، مارتین اسکورسیزی از ایالات متحده آمریکا برای فیلم راننده تاکسی

- 1977، برادران تاویانی از ایتالیا برای فیلم پدر سالار

- 1978، ارمانو اولمی از ایتالیا برای فیلم درخت چوب سندل

- 1979، فرانسیس فورد کاپولا از ایالات متحده آمریکا برای فیلم اینک آخرالزمان

- 1979، فولکر شلوندورف از آلمان غربی برای فیلم طبل حلبی

- 1980، باب فاسی از ایالات متحده آمریکا برای فیلم همه آن جازها

- 1980،آکیرا کوروساوا از ژاپن برای فیلم کاگموشا

- 1981، آندری وایدا از لهستان برای فیلم مرد آهنین

- 1982، گوستا گاوراس از یونان برای فیلم گمشده

- 1983، شوهی ایمامورا از ژاپن برای فیلم ترانه غم انگیزی از نارایاما

- 1984، ویم وندرس از آلمان غربی برای فیلم پاریس تگزاس

- 1985، امیر کوستوریتسا از یوگوسلاوی سابق برای فیلم وقتی بابا برای کار و کاسبی رفته بود

- 1986، رولند جافه از بریتانیا برای فیلم ماموریت مذهبی

- 1987، موریس پیالات از فرانسه برای فیلم زیر خورشید شیطان

- 1988، بیل آگوست از دانمارک برای فیلم پله فاتح

- 1989، استیون سودربرگ از ایالات متحده آمریکا

- 1990، دیوید لینچ از ایالات متحده آمریکا برای فیلم از ته دل وحشی

- 1991، جوئل و اتان کوئن از ایالات متحده آمریکا برای فیلم بارتون فینک

- 1992، بیله آگوست از دانمارک برای فیلم بهترین نیات

- 1993، چن کایگه از چین برای فیلم بدرود همسر من

- 1993، جین کمپیون از زلاند نو برای فیلم پیانو

- 1994، کوئنتین تارانتینو از ایالات متحده آمریکا برای فیلم داستان عامه ‌پسند

- 1995، امیر کاستوریکا از یوگوسلاوی سابق برای فیلم زیرزمین

- 1996، مایک لیچ از بریتانیا برای فیلم راز ها و دروغ ‌ها

- 1997، عباس کیارستمی از ایران برای فیلم طعم گیلاس

- 1997، شوهی ایمامورا از ژاپن برای فیلم مارماهی

- 1998، تئو آنجلوپولوس از یونان برای فیلم ابدیت و یک روز

- 1999، لوک و ژان پیر داردن از بلژیک برای فیلم روزتا

- 2000، لارس فن تریه از دانمارک برای فیلم رقصنده در تاریکی

- 2001، نانی مورتی از ایتالیا برای فیلم اتاق فرزند

- 2002، رومن پولانسکی از لهستان برای فیلم پیانیست

- 2003، گاس ون سنت از ایالات متحده آمریکا برای فیلم فیل

- 2004، مایکل مور از ایالات متحده آمریکا برای فیلم فارنهایت 9/11

- 2005، لوک و ژان پیر داردن از بلژیک برای فیلم بچه

- 2006، کن لوچ از بریتانیا برای فیلم بادی که بارلی را لرزاند

- 2007، کریستین مونگیو از رومانی برای فیلم چهار ماه، سه ‌هفته و دو روز

- 2008، لورن کانته از فرانسه برای فیلم کلاس

- 2009، میشائیل هانکه از اتریش برای فیلم روبان سفید

- 2010، آبی شاتپونگ ویراستاکول از تایلند برای فیلم عمو بون می‌گه می‌تونه زندگی گذشته‌اش رو به یاد بیاره

-2011، درخت زندگی ساخته ترنس ملیک از آمریکا

-2012، عشق از میشائیل هانکه به نمایندگی از کشور اتریش

-2013، آبی گرمترین رنگ است از عبدالطیف کشیش محصول فرانسه

-2014، خواب زمستانی ساخته نوری بیلگه جیلان از ترکیه

نوه آلنده جایزه جدیدی را که امسال برای اولین بار در کن اهدا شد، به دست آورد.

مارسیا تامبوتی نوه سالوادور آلنده رییس جمهوری اسبق شیلی، برای فیلمی با عنوان «ورای پدربزرگم آلنده» اولین جایزه چشم طلای کن (L’Oeil d’Or) را دریافت کرد.

جایزه چشم طلای کن که به بهترین مستند اهدا می‌شود، امسال برای اولین بار اهدا و این فیلمساز شیلیایی به عنوان نخستین برنده این جایزه انتخاب شد.

این فیلم که در بخش دوهفته کارگردانان به نمایش درآمد، اولین فیلم بلند تامبوتی است که تصویرگر پدربزرگ او، سالوادور آلنده رییس جمهوری شیلی، است. او در این فیلم آلنده را نه به عنوان یک نماد سیاسی که به عنوان یک شخصیت، یک مرد خانواده، با دوستانش، در تعطیلات و تقریبا در همه جا تصویر کرده است.

کارگردان در این فیلم که محصول شیلی و مکزیک است به زندگی پدربزرگش می‌پردازد و تلاش دارد تا سکوت خانواده را درباره او بشکند. این کارگردان درباره فیلمش گفت: من در خانواده‌ای مادرسالار بزرگ شدم و زنان پرقدرتی را دیدم و می خواستم بدانم خانواده‌ام چطور عمل می‌کند.

با این جایزه یک موفقیت دیگر برای سینمای شیلی کسب شد. پیش از این پاتریسیو گازمن جایزه خرس نقره‌ای بهترین فیلمنامه را از جشنواره برلین ۲۰۱۵ برای «گردنبند مروارید» برده بود. در عین حال شیلی میهمان افتخاری در جشنواره فیلم مستند اروپا است.

امسال چهارده فیلم مستند برای دریافت «چشم طلای» کن رقابت کردند. این در حالی است که امشب با پیش‌نمایش بین‌المللی فیلم مستند زیست‌محیطی لوک ژاکه با عنوان «یخ و آسمان» شصت و هشتمین جشنواره فیلم کن کار خود را به پایان خواهد رساند.

محمدرضا عباسیان، منوچهر طیاب، ارد عطارپور، محمدعلی فارسی و پیروز کلانتری هیات داوران بخش مسابقه فیلم‌های مستند جشنواره هستند که 20 فیلم مستند راه‌یافته به مرحله مسابقه را داوری می‌کنند.

محمدرضا عباسیان، منوچهر طیاب، ارد عطارپور، محمدعلی فارسی و پیروز کلانتری هیات داوران بخش مسابقه فیلم‌های مستند جشنواره هستند که 20 فیلم مستند راه‌یافته به مرحله مسابقه را داوری می‌کنند.

** «منوچهر طیاب» مستندساز، نویسنده و منتقد ایرانی و دانش‌آموخته رشته معماری از دانشگاه فنی وین و تحصیل کرده رشته کارگردانیسینما و تلویزیون و طراحی صحنه از دانشکده سینمایی آکادمی دولتی موسیقی و هنرهای نمایشی وین است.

وی ساخت بیش از ۹۰ فیلم مستند و آموزشی، تدریس سینما و عکاسی، تألیف چند کتاب، دریافت چندین جایزه ملی و بین‌المللی و... را در کارنامه کاری خود دارد. طیاب همچنین عضو هیات داوران یونسکو در جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه لهستان و چندین جشنواره داخلی و خارجی بوده است.

** «محمدعلی فارسی» متولد 1336 (ورامین) و فارغ‌التحصیل فیلمنامه‌نویسی از دانشکده صدا و سیما است. این تهیه کننده، کارگردان و تدوینگر از جمله همکاران شهید سیدمرتضی آوینی بود که پس از تاسیس موسسه «روایت فتح» نیز به همکاری با آن شهید بزرگوار ادامه داد.

او علاوه بر داوری در جشنواره‌های متعدد، تاکنون فیلم‌های مستند مختلفی مانند مهاجران، گلستان آتش، شلمچه، ماه و خورشید، سراب 2، تصویرگران جنگ، پایان انتظار، قصه‌های جنگ، غواصان، کبوتران امید، حقیقت گمشده، فانوس رو به باد، رستاخیز، خلوت دل، معلم و... را جلوی دوربین برده و توانسته است جوایز مختلفی را دریافت کند.

** «پیروز کلانتری» متولد 1332 (تهران) و فارغ‌التحصیل مدرسه عالی تلویزیون و سینما است. کلانتری کار هنری خود را با عکاسی آغاز کرد و فیلم‌های مستندی مانند پناهنده، حکایت باقی، این فیلم را به کی نشون می‌دین؟، راویان کوچک روستای غریب و... را جلوی دوربین برده که بسیاری از آن‌ها جوایزی را دریافت کرده‌اند.

کلانتری همچنین تاکنون در چندین جشنواره از جمله جشنواره فیلم فجر و جشن خانه سینما عضو هیات انتخاب یا داوری بخش فیلم‌های مستند بوده است.

** «ارد عطارپور» متولد تهران و دانش‌آموخته رشته اقتصاد از دانشگاه شهید بهشتی و سینما از مرکز اسلامی آموزش فیلم‌سازی است. او به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان سینمای مستند، جوایز زیادی را از جشنواره‌های ملی و بین‌المللی داخلی و خارجی کسب کرده است.

او فعالیت هنری‌اش را از سال 67 با فیلم «تصویر گمشده» آغاز کرد و در ادامه راه خود، مستندهای مختلفی از جمله پرنیان، خلیج فارس، صد و یک سال بلدیه، بر گیسوان بلقیس، مریم را کارگردانی کرد. او همچنین چندین فیلم مستند را تهیه کرد.

** «محمدرضا عباسیان» مستندساز است که سابقه مدیرعاملی موسسه رسانه‌های تصویری، دبیری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر و... را در کارنامه دارد. او همچنین در چند جشنواره از جمله جشنواره فیلم فجر به عنوان داور بخش مستند فعالیت کرده است.

از جمله آثار عباسیان می‌توان به فیلم مستند تحسین شده «نرمین تولیچ: بازیگر»، «مدرسه» و «قانا» اشاره کرد. همچنین مستندهای «از انزلی تا باكو»، «زائر»، «افغانستان سرزمین خسته»، «میراث موعود» (1379)، «سكوت در تاریكی»، «چهره‌های مجازی»، «افسانه مجاهدین افغان» و... از دیگر فیلم‌هایی است که عباسیان آن‌ها را تهیه یا کارگردانی کرده است.

 

 آثاری از فیلمسازان کشورهای انگلستان، صربستان، ایران، ایتالیا، آمریکا، ژاپن، سوئد، یونان با 12 عنوان فیلم در این بخش رقابت خواهند داشت.

در این خبر عناوین فیلم های سینمایی بخش مسابقه و خارج از مسابقه بین الملل جشنواره به این ترتیب آمده است:

71 به کارگردانی یان دمانج از کشور انگلستان

"یادمان مایکل به کارگردانی دارکولا نگالوو از کشور صربستان

اولین بارش برف به کارگردانی آندره اسگره از کشور ایتالیا

سلما به کارگردانی آوادوورنی محصول مشترک آمریکا و انگلستان

امروز به کارگردانی سیدرضا میرکریمی از ایران

شکوفه های سرد به کارگردانی آبسوشی ساناهاشی از ژاپن

دربند به کارگردانی پرویز شهبازی از ایران

قاب باریک نیمه شب به کارگردانی تلاحدید از انگلستان

دوران عاشقی به کارگردانی علیرضا رئیسیان از ایران

خواهر لاغر من به کارگردانی سنالنکن از کشور آلمان

هیچ چیز نمی تواند مثل باد موهایم را شانه کند به کارگردانی پیتردلمونته از ایتالیا

دشمن درون به کارگردانی یورگس سمبروپلوس از کشور یونان

علاوه بر این فیلم ها، سه فیلم سینمایی از کشورهای پرو، ایتالیا و لهستان در بخش خارج از مسابقه گنجانده است. عناوین این سه فیلم به این ترتیب است:

 تمیز کن به کارگردانی آدریان سبا از کشور پرو، پولچه اینجا نیست به کارگردانی جوزپه بونیتو از کشور ایتالیا و تجسم کن به کارگردانی آندری یاکی مووسکی از لهستان.

 

جواد طوسی منتقد و تحلیل گر سینما فیلم بزرگذاشت مسعود کیمیایی را با عنوان "شش دهه سینمای مولف"را برای پنجمین جشنواره بین المللی فیلم شهر ساخت.

این فیلم 8 دقیقه ای کلیت زندگی این کارگردان جریان ساز و مولف سینمای ایران را در بر می گیرد.

روزبه روحی پور که تدوین این اثر را بر عهده دارد به همراه جواد طوسی تصاویری ماندنی را از کیمیایی در دل شهر تهران ثبت کردند. در قسمتی از این فیلم کوتاه کیمیایی نسبت به نوستالژی که به زادگاهش دارد نقاط مرکزی داخلی شهر را با حضور مردم حس می کند.

همچنین با کیمیایی در مورد تفاوت های این شهر نسبت به دهه های گذشته ارزیابی کردند. بخش هایی از این فیلم در دفترکار، بخش های در خانه، و بخش هایی هم در دل شهر تهران همراه با کیمیایی روایت می شود. همچنین عکس هایی از دوران کودکی کیمیایی هم به مخاطب نشان داده می شود.

یکی از بخش های اساسی اینکه کیمیایی در مورد مولفه های اصلی آثار و جهان بینی اش از جمله عنصر قهرمان، مسئله مرگ آگاهی، جایگاه خانواده، گستره شهر نقطه نظرات را بیان می کند.

جواد طوسی منتقد برجسته سینمای ایران پیش از این تجربیات ساخت فیلم کوتاه را در سینمای آزاد قبل از انقلاب دارد.

روزبه روحی پور دستیار کارگردانانی چون مسعود کیمایی، فرزاد موتمن و علیرضا امینی بود و ساخت فیلم های ویدیوئی مشت زن، واقعیت های پوشالی، رفقای فراموشی و ... را در کارنامه دارد.

 

 

 فیلم سینمایی«سلما» داستان واقعی سه ماه زندگی جنجالی دکتر مارتین لوترکینگ جونیور را در سال 1965 روایت می‌کند.

دکتر لوترکینگ با رهبری کمپین خود برای تضمین برابری حق رای، با تظاهرات مسالمت‌آمیز در مقابل خشونت حاکم، علی‌رغم مخالفت‌های لیندون جانسون، سی و ششمین رئیس جمهور ایالات متحده و جورج والاس، فرماندار امریکا، محبوبیت خاصی در بین مردم پیدا کرد.

وی راهپیمایی حماسی خود را از سلما به مونتگومری که به امضای رئیس جمهور جانسون برای برابری قفانون حق رای در سال 1965 منجر شد، را به یکی از ارزشمندترین پیروزی‌های جنبش حقوق مدنی تبدیل کرد.

لوترکینگ از آن پس به عنوان رهبر جنبش حقوق مدنی ایالات متحده امریکا، گامی بلند در جهت برابری حقوق سفیدپوستان و سیاه پوستان برداشت. البته وی در سال 1968 ترور شد و نتوانست شاهد تاثیر بسزای خود در جامعه امریکا باشد.

«سلما» به نویسندگی پاول وب و کارگردانی اوا دو ورنی در ژانر بیوگرافی و تاریخی در سال 2014 به تهیه‌کنندگی اپرا وینفری، دِدِ گاردنر، جرمی کلاینر و کریستین کُلسون ساخته شد. بازیگرانی مانند دیوید اویلو در نقش مارتین لوترکینگ، کارمن اجگو در نقش کورتا اسکات کینگ، جیم فرنس، اپرا وینفری، کوبا گودینگ جونیور، مارتین شین، تام ویلکینسون و... در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.

این فیلم علاوه بر نامزدی بهترین فیلم اسکار 2015، توانست برنده جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم در مراسم آکادمی همان سال شد. «سلما» همچنین برنده جایزه بهترین موسیقی فیلم و نامزد جوایز بهترین کارگردان، بهترین بازیگر مرد و بهترین فیلم سال در جایزه گلدن گلوب 2015، بنده جوایز بهترین بازیگر مرد، بهترین موسیقی و بهترین کارگردان انجمن منتقدان فیلم امریکایی – افریقایی، برنده جوایز بهترین کارگردان زن و نامزد بهترین بازیگر زن اتحادیه زنان روزنامه نگار و برنده بهترین فیلم سال، بهترین تهیه کننده و بهترین بازیگر زن انستیتو فیلم امریکا شده است.

فیلم سینمایی«سلما» در بخش مسابقه بین‌الملل پنجمین جشنواره فیلم شهر حضور دارد. این جشنواره تا از سوم تا 12 خردادماه در تهران به دبیری سیاوش حقیقی برگزار می‌شود.

انجمن بین‌المللی منتقدان فیلم (فیپرشی) و داوران کلیسای جهانی دیشب برندگان خود را انتخاب کردند.

جوایز چندگانه فیپرشی که فیلم برتر در بخش مسابقه، در بخش نوعی نگاه و بخش دو هفته کارگردانان را انتخاب می‌کند، دیشب برندگان خود را معرفی کردند.

این جایزه در بخش فیلم برتر، درام هولوکاستی «پسر سائول» ساخته لاسلو نمس مجارستانی را برگزید. این فیلم تنها فیلم اول یک کارگردان است که به بخش رقابتی راه یافته است.

فیلم هندی «ماسان» به عنوان اولین فیلم ساخته نراج گایوان از هند که درباره مردمی است که کنار رود گنگ زندگی می‌کنند و هند جدید و قدیمی را زیر ذره‌بین می‌گذارد، در بخش نوعی نگاه جایزه فیپرشی را به دست آورد و «پائولینا» که پیش از این به عنوان برنده بخش دو هفته کارگردانان انتخاب شده بود، جایزه فیپرشی را نیز برای کارگردانش سانتیاگو میتره آرژانتینی به ارمغان آورد. این فیلم درباره وکیلی است که معلم می‌شود. این فیلم به بررسی واکنش افراد در برابر خشونت می‌پردازد.

داوران کلیسای جهانی نیز جایزه اصلی خود را به فیلم ایتالیایی «مادر من» ساخته نانی مورتی اهدا کرد. این فیلم درباره بحران‌های شخصی در زندگی یک کارگردان است.

«اندازه یک مرد» ساخته استفان بریزه فرانسوی و «تکلوب» ساخته بریلانته مندورا فیلیپینی نیز به عنوان فیلم‌های شایسته تقدیر داوران کلیسای جهانی معرفی شدند.

جوایز اصلی جشنواره فیلم کن امشب برندگان خود را خواهند شناخت. 

حاشيه سازی ها و پرونده سازی های سليقه ای خارج از حيطه مديران سينما در فضای صدور پروانه نمايش به شدت حاكم است.

جريان دريافت پروانه نمايش هميشه محل بحث بوده و يكي از موضوعاتي است كه رسانه ها توجه ويژه اي به آن دارند و در مواجهه با متوليان به كسب اطلاعات و همچنين ايجاد چالش در مسير چند و چون دريافت پروانه ها مي پردازند . وجود چنين بستري به اين معناست كه حاشيه سازي ها و پرونده سازي هاي سليقه اي و نگاههاي جناحي خارج از حيطه مديران سينما در چنين فضايي به شدت حاكم است و گاهي فقط و فقط يك فيلمساز و يا صاحب اثر را متضرر مي كند و ديگراني را كه براي منافع شخصي هيزم به آتش خود افروخته مي ريزند را به منافع غيرهنري نزديك تر مي كند.

اين روزها زمزمه هايي به گوش مي رسد كه «احتمال باران اسيدي» يكي از فيلم هاي موفق جشنواره سي و سوم فجر كه ديپلم افتخار بهترين فيلمنامه از سوي داوران را نيز دريافت كرد ، براي دريافت پروانه نمايش دچار مشكل شده است و وضعيت نامشخصي دارد . البته كه هنوز خبري از منابع موثق و در اصل از سوي شوراي صدور پروانه نمايش منتشر نشده است و اين همان گمانه زني هايي است كه پيش از اين به آن اشاره كرديم . با تمام اينكه شوراي صدور پروانه نمايش هنوز براي صدور پروانه اين فيلم تصميمي نگرفته ، اما درخصوص مباحثي چون توقيف و در كمد ماندن اين اثر هم صحبتي به ميان نيامده است .

 اگر به عقب بازگرديم و جشنواره سي و سوم را مرور كنيم ، متوجه خواهيم شد كه نه تنها «احتمال باران اسيدي» در جشنواره با انتقاد و تذكر و يا هر آن چيز ديگري كه برخي رسانه ها عنوان مي كنند روبرو نشد ، بلكه با استقبال اكثر منتقدان معتبر سينمايي و كارشناسان نيز مواجه شد و حتي در بخش بين الملل جشنواره فيلم فجر نيز به نمايش درآمد .پس تا به امروز موضع مشخصي درباره مشكل دار بودن اين اثر از سوي متوليان سينمايي اتخاذ نشده است .

حال اينكه كارگردان يا صاحب اثر نگران دريافت پروانه نمايش اثرش باشد ، يك حق طبيعي است و از سوي ديگر هم شوراي صدور پروانه نمايش بايد در چهارچوب وظايف خود و پس از بررسي هاي فني و محتوايي پاسخگو باشد و طبيعي است كه چنين تعلل ها و پاسخ ندادن هايي كه از محدوده طبيعي خارج مي شود ،  بازار شايعه سازي و خدشه دار كردن وجهه آنها را داغ مي كند و از طرفي هم مي تواند منجر به تغيير مسير يك فيلمساز موفق و جوان شود . چه بسا كه در دوره مديريت سينمايي دولت يازدهم شاهد اعلام موضع مشخص در مورد برخي فيلم هاي مساله دار بوده ايم و حتي شاهد بوديم كه آثاري راديكال تر وجود داشته اند كه پس از كش و قوس هاي فراوان در سينما اكران شده اند و دوباره فقط همان حاشيه هايي باقي مانده كه بي ترديد عمده آنها در سياست هاي كلي مسئولان سينمايي نبوده است و در بيشتر مواقع متاثر از شانتاژهايي بوده كه برخي گروه ها ايجاد كرده اند و نگاهي فارغ از بحث هنر و سينما داشته اند .

به هر حال باز هم اگر نگاهي به جريان توليد و اكران فيلم سينمايي «احتمال باران اسيدي» بياندازيم متوجه خواهيم شد كه اين اثر در فضايي اجتماعي به زندگي يك پيرمرد تنها مي پردازد كه براي فرار از تنهايي خود به شهر پناه مي برد و در آنجا در ارتباط با دو جوان به نوعي دگرگوني اميدوارانه مي رسد . فيلمي كه يكي از اصلي ترين انتقاداتي كه به آن وارد مي شد ، ضرب آهنگ ابتدايي آن بود كه بهتاش صناعي ها پس از اكران اثر در جشنواره به اصلاحاتي در آن دست زد و حدود 9 دقيقه از كار را نيز كوتاه كرد .

فيلم سينمايي «احتمال باران اسيدي» به تهيه كنندگي روح الله برادري و سميرا برادري و كارگرداني بهتاش صناعي ها است كه شمس لنگرودي ، مريم مقدم و پوريا رحيمي سام در آن به ايفاي نقش پرداخته اند  و با استناد به نظر منتقدان و صاحب نظران يكي از فيلم هاي موفق سي و سومين جشنواره فيلم فجر بود كه مي تواند در جريان اكران نيز مسير درستي را طي كند . پس بايد منتظر ماند و ديد كه مديران سينمايي در روزهاي آينده موضع مشخصي در قبال اين اثر اعلام خواهند كرد و يا اينكه كماكان با سكوت خود گمانه زني هاي برخي گروه ها درخصوص توقيف و يا در كمد ماندن اين اثر را تقويت خواهند كرد ؟!

دانش اقباشاوی کارگردان «تاج محل» قصد دارد یکی از اکران‌های فیلمش در جشنواره فیلم شهر را به علیرضا داوودنژاد برای ساخت فیلم «نیاز» تقدیم کند.

دانش اقباشاوی کارگردان «تاج محل» درباره جزئیات نمایش این فیلم سینمایی در پنجمین جشنواره بین المللی فیلم شهر به خبرنگار مهر گفت: طبق برنامه ریزی انجام شده و اعلام قبلی ستاد برگزاری پنجمین جشنواره فیلم شهر، قرار بر این است که «تاج محل» در ۵ نوبت نمایش داده شود و در نظر دارم یکی از نمایش های این فیلم سینمایی را به علیرضا داودنژاد برای ساخت فیلم «نیاز» تقدیم کنم .

وی درباره دلیل تصمیمش بیان کرد: فیلم «نیاز» از ساخته های علیرضا داودنژاد از جمله آثاری است که روی من تاثیر بسیار گذاشت و به نوعی خط و مشی من در حرفه سینما را تعیین کرد و این تاثیر به اندازه ای بود که نام فیلم کوتاه خود را «دربا» به معنی نیاز گذاشتم و همین فیلم تندیس فیلم کوتاه را از ششمین جشن خانه سینما از آن خود کرد.

کارگردان فیلم «تاج محل» تصریح کرد: یکی از ویژگی های فیلم «نیاز» این است که ارزش های بالای انسانی را در قالب یک داستان شریف به مخاطب عرضه می کند و قهرمان این فیلم سینمایی از جنس قهرمان های فرهنگ شرق است.

وی در پایان گفت: یکی از تاثیرات نمایش فیلم «تاج محل» در جشنواره فیلم شهر این است که مواجهه مخاطب را با فضای این فیلم می‌بینم و پیش‌بینی بهتری از اکران خواهم داشت.