مخالفت وزارت ارشاد با ادغام ارکسترها، انتشار آلبوم «علی زندوکیلی» و کنسرت «فریدون آسرایی» در بوشهر

گروه موسیقی، معاون امور هنری وزارت ارشاد خبر ادغام ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر موسیقی ملی ایران را رد کرد.

علی مرادخانی در پاسخ به این سوال که تکلیف ارکسترهای اقدام شده چه می‌شود؟ گفت: همچنین چیزی وجود ندارد. ما یک ارکستر سمفونیک و یک ارکستر موسیقی ملی ایران داریم.

او در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا این طرح لغو شده است؟ تصریح کرد: من اصلا از اول با این طرح مخالفت کردم.

چندی پیش علی رهبری به عنوان مدیر هنری ارکستر، نام ارکستر سمفونیک تهران را به ارکستر سمفونیک ملی ایران تغییر داد و بر مبنای این تصمیم پرونده‌ی فعالیت مجزای این ارکستر بسته شد که تا حدی موجب دلخوری فرهاد فخرالدینی شد.

آلبوم «دشت جنون» اولین اثر امیر حمزه حسینی به خوانندگی علی زند وکیلی توسط موسسه فرهنگی و هنری ایرانگام روانه بازار موسیقی کشور شد.

امیر حمزه حسینی(نوازنده تنبور و آهنگساز) با اعلام این خبر گفت: این آلبوم به عنوان اولین اثر از اینجانب، متشکل از فضاهای حسی و حال و هوای بارز موسیقی مقامی بوده که بر اشعاری از سعدی، مولانا، حافظ و زنده یاد سید خلیل عالی نژاد ساخته شده، با صدای علی زند وکیلی به ضبط رسیده و به تازگی روانه بازار موسیقی شده است.

وی افزود: قطعه «دشت جنون» یکی از قطعات بی کلام این آلبوم است که دارای فضایی مقامی‌ست.

حسینی درباره قطعات آلبوم تازه خود ادامه داد: قطعات «درطلب عشق» (شعر از سیدخلیل عالی نژاد)، «دشت جنون» (بی کلام)، «دلدار» (شعر از مغربی)، «مقام گله و دره»، «لاله رخان» (شعر ازسعدی)، «وصل و لقاء» (شعر از مولانا)، «گشایش» (بی کلام)، «تکنوازی تنبور» (اصفهان قدیم) و چشم سیاه (شعر از حافظ) ترکیب موسیقایی این آلبوم را شکل می دهند.

این آهنگساز، نوازندگان و همسرایان آلبوم «دشت جنون» را به این شرح معرفی کرد: رشید کاکاوند (کوزه و دهل)، حسین رضایی نیا (دف)، مصباح قمصری (کوزه)، سید شاهرخ حسینی (تنبور)، مظفر منصوریان (تنبور) و اینجانب با نوازندگی و تکنوازی تنبورو بم تنبور به اجرای قطعات پرداخته‌ایم و فرشاد حقیقی، زهره قلی پور و بابک ابراهیم خواه (همسرایان) آواز زندوکیلی را همراهی کرده‌اند.

 امیرحمزه حسینی، مقام‌دان، آهنگساز و نوازنده تنبور اهل صحنه کرمانشاه است. او از سال ۱۳۷۷ نوازندگی تنبور را آغاز کرده و تحقیق و پژوهش فراوان در گردآوری مقام‌های حوزه صحنه و گوران داشته است.

حمید متبسم نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی بعد از گذشت بیست سال از آهنگسازی بزرگان موسیقی برای شعر «زمستان» مهدی اخوان ثالث، کنسرتی را با همین نام در تالار وحدت برگزار کرد.

شعر «زمستان» اثر مشهور مهدی اخوان ثالث چه در فضای شعر و شاعری و چه در موسیقی سنتی، شعر مهمی است. این شعر که در دهه چهل شمسی در واکنش به کودتای ۲۸ مرداد و فضای سیاسی سرد پس از این واقعه سروده شده، در دهۀ هفتاد با آهنگسازی محمدرضا درویشی و حسین علیزاده با خوانندگی شهرام ناظری و محمدرضا شجریان، دستمایه خلق آثاری در موسیقی سنتی قرار گرفته تا تلاشی برای نزدیک‌ شدن ردیف موسیقی سنتی به شعر نیمایی باشد و حالا حمید متبسم پس از قریب به دو دهه، بر اساس همین شعر، آهنگسازی کرده و در کنسرتی به همین نام که پنجشنبه شب ۲۵ اردیبهشت ماه در تالار وحدت به صحنه رفت، پذیرای اهل موسیقی بود.

گرمای شب بهاری تهران، خاطره هر چه زمستان و سرماست را از ذهن آدم دور می‌کند اما اینجا، در تالار وحدت، کنسرتی در ستایش زمستان برپاست، زمستانی نه از آن دست که ذهن و خاطره مخاطب امروزین موسیقی سنتی، بتواند آن را به خاطر بیاورد. کنسرت گروه «مضراب» در اینجا برپاست تا یادآور شعر پرشکوه اخوان ثالث باشد و تلاش دیگری را برای پیوند شعر معاصر با ردیف موسیقی سنتی به ثبت برساند.

وقتی در کمال تعجب، مخاطبان تقریباً به‌موقع در صندلی‌های خود قرار می گیرند و سالن تاریک می‌شود، تنها دو صندلی بر سن تالار وحدت دیده می‌شود. حمید متبسم با سه‌تاری در دست به همراه شهروز شعاعی نوازنده سازهای کوبه‌ای گروه مضراب که با تشویق حضار به سن می‌آیند تا آغازگر بخش اول کنسرت زمستان یعنی بخش «موسیقی سازی» باشند.

تکنوازی سه‌تار متبسم با مضرابی پرطنین، آغاز می‌شود تا در ادامه به ضربه‌های ملایم شعاعی بپیوندد و همنوازی آغاز شود. موسیقی‌که در این بخش اجرا می‌شود، اگرچه اندکی طولانی و کشدار به نظر می‌رسد، اما با پایانی که ضرباهنگ تندی دارد، کسالت را از مخاطب دور می‌کند. پرده فرو می‌افتد تا بخش همنوازی آغاز شود.

همنوازی گروه مضراب با حمید متبسم، این بار در غیاب شعاعی روی سن، آهنگ «نوای دریا» را در مایه نوا اجرا می‌کند. این اثر که متبسم در سال ۷۳ به مناسبت زاده‌شدن دخترش دریا آن را ساخته است، با اوج و فرودهای متعددش که یادآور پیشروی و پس‌نشستن امواج دریاست، در حضور دو عود با نوازندگی نوشین پاسدار و بهناز بهنام‌نیا و کوزه‌نوازی نغمه فرهمند، بیش از پیش دریا را یادآور می‌شود. صدای مضراب عودها با کوزه در هم می‌آمیزد و نوایی شبیه موج‌‌های دریا می‌سازد. سمیرا گلباز، میثم کربلایی و سپهر شهبازی با سه‌تار و آوا ایوبی و جلال امیرپورسعید با تار نوازندگان دیگری هستند که در این همنوازی حضور دارند.

با پایان بخش اول کنسرت و پس از اندکی استراحت، بخش «موسیقی آوازی» آغاز می‌شود تا با همخوانی فریبا داودی و هادی فیض‌آبادی شاهد اولین اجرای آلبوم «زمستان» در ایران باشیم. پیش از آغاز کار، متبسم که در مقام سرپرست گروه و نوازنده اول سه‌تار بر سن حضور دارد، با صدایی که به گوش همه می‌رسد، به حضار توجه می‌دهد که این بخش، سکوت‌های متعددی دارد که ضرورت فهم آن هستند و از آنها می‌خواهد که تشویق‌های خود را به پس از پایان اجرا منتقل کنند تا در برقراری ارتباط با این بخش، با مشکلی مواجه نشوند.

متبسم در بروشور کنسرت «زمستان» با اشاره به نخستین یادمان‌های شعر زمستان در دوران نوجوانی‌اش، می‌گوید: «در آن زمان به راز کلام اخوان پی نمی‌بردم ولی مانند زمستان دوستش داشتم. حال کلام اخوان دستمایه اثری است که به گوش شما می‌رسد. زمستانی نه از آن دست که من می‌شناختم. زمستانی که پیامش برگرفته از رنج مردمانی بود که بهار را منتظر بودند.»

در این بخش، شاهد نواخته‌شدن پیش‌درآمد نیستیم و آهنگ تقریبا بدون معطلی، با کلام اخوان و صدای همخوانان درمی‌آمیزد. همخوانی فریبا داودی و هادی فیض‌آبادی، با اوج و فرودهایی گاه متضاد و گاه هماهنگ در زیر و بم‌ها، با صدای سازها عجین می‌شود.

 پس از سکوتی که می‌تواند به فرصتی برای «ها کردن» دست‌ها تبدیل شود، ‌ موسیقی دوباره با جملۀ «منم من، میهمان هر شبت، لولی‌وش مغموم» آغاز می‌شود و همخوانی شعر نیمایی با موسیقی سنتی به اوج خود می‌رسد. در اینجا هم، پس از خوانده‌‌شدن جملاتی چند از شعر، دوباره فرودی با «سلامم را تو پاسخ گوی، در بگشا» شکل می‌گیرد و سکوتی دیگر آغاز می‌شود. سکوتی که این بار با صدای متبسم، داودی و فیض‌آبادی، یک همخوانی کوتاه را شکل می‌دهد که از هر نظر بی‌بدیل است.

موسیقی در مایه‌های اصفهان، همایون، دشتی، چهارگاه و ماهور با کلام اخوان و صدای همخوانان اوج می گیرد و به فرود می‌رسد تا پس از سکوتی دیگر، دوباره به شعر پیوند بخورد و زمستان را برای مخاطب تداعی کند. زمستانی که هر کس تصویری از آن در ذهن دارد.

پس از سکوتی دیگر، دونوازی سه‌تار متبسم با میثم کربلایی، به همنوازی متصل می‌شود که صدای سازهای کوبه‌ای شوری را به آن تزریق می‌کند و کلام حالا با «من امشب آمدستم وام بگذارم، حسابت را کنار جام بگذارم» آغاز می‌شود و نغمه‌های پرشوری را می‌سازد که به سکوت کوتاهی ختم می‌شود. سکوتی که دوباره شکسته می‌شود تا به بخش غم‌انگیزتر شعر پیوند بخورد: «و قندیل سپهر تنگ‌میدان، مرده یا زنده، به تابوت ستبر ظلمت نه‌توی مرگ‌اندود پنهان است.»

اما نه اخوان و نه متبسم، مخاطب را در اندوه این خطوط باقی نمی‌گذارند، چون چراغ باده‌ای هست که باید افروخته شود: «حریفا! رو چراغ باده را بفروز، شب با روز یکسان است.» بعد سکوتی دیگر از راه می‌رسد و پس از یک همنوازی کوتاه، به جمله «سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت» منتهی می‌شود و سپس با بازگشتی به نوای ابتدایی بخش دوم کنسرت، کار گروه مضراب با تأکید جملات پایانی موسیقی و شعر بر «زمستان است»، روی سن به پایان می‌رسد.

بیرون، عطر پیچ امین‌الدوله با خنکای شب اردیبهشتی در هم می‌آمیزد. اما هوای ملایم بهاری، صدای ملودیکا و دف دو نوازنده تازه‌کاری که جلوی در تالار وحدت «خونۀ مادربزرگه» را می‌نوازند و بازمانده بوق‌های شادمانی طرفداران تیم پیروز شهرآورد پایتخت، موفق نمی‌شوند حال و هوای زمستان را از ذهن بزدایند. زمستان است.

سرپرست گروه کُر آوازی تهران از برگزاری اولین کنسرت آکاپلا در ایران با سبک جَز با حضور یک رهبر مهمان خارجی خبر داد.

میلاد عمرانلو ضمن تشریح تازه ترین فعالیت های گروه کُر آوازی تهران بیان کرد: هم اکنون مشغول برنامه ریزی برای برگزاری یک کنسرت متفاوت در ایران طی دو ماه آینده هستیم که امیدوارم شرایط به گونه ای فراهم شود که بتوانیم این اجرای زنده را در تالا روحدت برگزار کنیم.

وی افزود: تمامی قطعاتی که برای این کنسرت در نظر گرفته ایم در سبک جز به مخاطبان ارائه می شود و فکر می کنم اولین کنسرت آکاپلا در ایران با سبک جز است که می تواند برای علاقه‌مندان جالب باشد.

این نوازنده و آهنگساز با اشاره تفاوت های این کنسرت نسبت به اجراهای قبلی گروه گفت: مشغول رایزنی هستیم که در صورت امکان بتوانیم یک رهبر مهمان خارجی را برای رهبری گروه دعوت کنیم که تخصص او موزیک جَز است و علاوه بر اینکه می تواند برای مخاطبان دارای جذابیت داشته باشد برای ما نیز به عنوان یک کارگاه آموزشی تلقی شود که می توانیم در آن نکات زیادی را یاد بگیریم.

عمرانلو درباره آلبوم جدید گروه کر آوازی تهران هم تصریح کرد: با توجه به فشردگی کار، تولید آلبوم فعلا متوقف شده و فکر می کنم در ماه های آبان و آذر به تولید آلبوم جدید بپردازیم. تراکم بالای تمرین ها و حضور من در ارکستر سمفونیک ملی ایران عملا وقتی را برای تولید آلبوم نمی گذارد.  

وی در پایان درباره شایعاتی مبنی بر انتقال حضورش از نوازندگی تیمپانی ارکسترسمفونیک ملی ایران به عضویت در گروه کُر این مجموعه موسیقایی نیز گفت: با توجه به تعریف شغلی که در قرارداد برای من مشخص شده همچنان به عنوان نوازنده تیمپانی در ارکستر سمفونیک حضور خواهم داشت اما به طور حتم هرجا به حضور من نیاز باشد از هیچ کمکی دریغ نخواهم کرد.

گروه آوازی تهران در سال ۱۳۸۴ آغاز به کار کرد که اولین کنسرت این گروه به همراه ساز پیانو در سال ۸۵ روی صحنه رفت. اواخر این سال گروه آوازی تهران با الهام از گروه های اروپایی سبک جدید خود را آغاز کرد. در این شیوه هر خواننده ایفای نقش سازی در ارکستر را برعهده می گیرد که نتیجه آن اجرای کامل قطعات ارکسترال همراه با افکت های صوتی خاص توسط گروه است.