پاسخ به سوالات مغرضانۀ «خودنویس» درخصوص نقش ایران در برابر داعش

گروه سیاسی، به تازگی سایت خودنویس با انتشار یادداشتی از مجید محمدی فعال سیاسی و جامعه شناس ساکن امریکا تحت عنوان «تاریکی مطلق خبری در مداخلات نظامی جمهوری اسلامی ایران» ضمن تلاش برای تخریب چهرۀ بین المللی و مطقه ای ایران، سعی در تبلیغ علیه اقتدار نظام جمهوری اسلامی و تاثیرگذاری مثبت ایران در مناسبات منطقه ای، به ویژه در بحران های نگران کنندۀ عراق و سوریه در پی حملات تروریستی گروه داعش که ناشی از سیاست های غلط و خودخواهانۀ ایلات متحده و اسرائیل در منطقه است، نمود.

به گزارش بولتن نیوز، نویسندۀ «خودنویس» در این یادداشت با اشاره به خبری درخصوص تشییع پیکر دو تن از شهدای ایرانی در عراق ماه جاری، مدعی است اخبار مربوط به مداخلات نظامی جمهوری اسلامی در کشورهای منطقه هیچگاه اعلام نمی شود و با این همه معلوم نیست که ایشان این خبر را کجا به دست آورده اند و بنابر چه سندی به این موضوع اشاره می کند.

«خودنویس» پس از بیان این ادعا می نویسد: "مردم ایران در تاریکی مطلق خبری در باب مداخلات نظامی جمهوری اسلامی در منطقۀ خاورمیانه هستند و رسانه‌های فارسی زبان خارج کشور و رسانه‌های غیرفارسی زبان نیز به علت نداشتن امکان تایید خبر و جزئیات آن از درج این گونه اخبار پرهیز می‌کنند." و با ذکر این مسئله به طرح پرسش‌هایی می پردازد که می بایست مقامات جمهوری اسلامی نسبت به آن پاسخگو باشند و بر این اساس به طرح 10 سوال می پردازد که به راستی همگی را می توان در پرسش نخست خلاصه نمود. با این تفاسیر در ادامه ضمن اشاره به پرسش نخست و خلاصه ای از دیگر پرسش های مطروحه سعی خواهیم نمود، به برخی از سوالات «خودنویس» پاسخ دهیم.

گفتنی است باتوجه به این که سوالاتی که «خودنویس» طرح نموده و معتقد است مقامات نظام می باید نسبت به آن پاسخگو باشند، صرفاً در یک سایت درجه دو خبری مطرح شده، نمی تواند هیچ الزامی برای مقامات سیاسی ایران (یا هر دولت و کشور دیگری در جهان) برای پاسخگویی ایجاد کند. شایان ذکر است، اساساً در برخی مواقع نادر و به دلیل پاری از مناسبات خاص سیاسی و موردی، شاهد این بوده ایم که مقامات سیاسی یک کشور به پرسش های مطروحه در رسانه ها پاسخی بدهند.

این درحالی است که باتوجه به عنادورزی سیستماتیک «خودنویس» و نیز از آنجا که این رسانه لزوماً به منظور تعارض و عداوت با جمهوری اسلامی ایران، با هزینۀ دشمنان صهیونیستی و غربی کشورمان راه اندازی شده و یکی از عناصر اصلی جبهۀ معارض و معاند رسانه یی خارج از کشور علیه ایران را تشکیل می دهد، طبیعتاً مقامات رسمی ایران، به هیچ عنوان این رسانه را به رسمیت نمی شناسند و طبیعتاً پاسخی نیز به مسائل و موارد مطروحه ازسوی آنان ارائه نخواهند داد. این درحالی است که باتوجه به عدم به رسمیت شناختن رژیم غاصب صهیونیستی از سوی نظام جمهوری اسلامی ایران، درخواست های رسمی و دولتی و علنی این رژیم نیز ازسوی ایران مورد توجه قرار نمی گیرد و نسبت به آن واکنشی انجام نمی شود. چه رسد به آن که به سوالات یک سایت غیررسمی و مخفی که ازسوی این کشور هدایت و حمایت می شود، پاسخی داده شود.

ذکر این نکته نیز ضروری است که آنچه ما را بر آن داشته تا به برخی از مسائل مطروحه در یادداشت «خودنویس» پاسخ دهیم، نه به هیچ عنوان به رسمیت شناختن آن ها، که صرفاً بیان برخی نکات حائز اهمیت درخصوص برخی از مسائل مطروحه در این یادداشت می باشد که به نظر ما، فارغ از آن که ازسوی معاندین نظام در سایت «خودنویس» مورد توجه قرار گرفته است، به دلیل تنویر افکار عموم مردم عزیر کشورمان اهمیت دارد و بدین منظور در ادامه نکاتی ارائه خواهد گردید.

شاید مهمترین بحثی که ازسوی «خودنویس» در این یادداشت مطرح شده، آنچنان که پیش تر نیز اشاره شد، در نخستین سوال مطروحه باشد. خودنویس به عنوان سوال نخست خود می نویسد: "هدف از عملیات نظامی در خارج کشور در حالی که هیچ کشوری به ایران حمله نکرده چیست؟ آیا کشورهایی که امروز جمهوری اسلامی در آنها نیروی نظامی عملیاتی یا مستشاری دارد، رسماً از ایران درخواست کمک کرده‌اند؟ اگر چنین است چرا مدارک مربوطه منتشر نمی‌شوند؟" و در ادامه با اشاره به برخی نکات درخصوص ریز مسائل امنیتی و نظامی در سوال های دوم تا هشتم میزان هزینه ها، تعداد نیروها، زمان و تاریخ عملیات مختلف و مسائلی از این دست را مورد سوال قرار می دهد که به نظر می رسد ناشی از نوعی (به قول معروف) تجاهل العارف ازسوی نویسنده است. تو گویی دیگر کشورهای جهان همگی به سوالاتی تا این حد امنیتی و نظامی پاسخ می دهند یا اساساً قرار است پاسخ بدهند. با این همه «خودنویس» در 2 سوال انتهایی (نهم و دهم) بلاخره موضوعاتی جدید و غیرتکراری را طرح نموده و می نویسد: "آیا نقطه‌ای مشخص برای پایان عملیات نظامی جمهوری اسلامی در کشورهای منطقه وجود دارد؟" (سوال نهم) و "چرا رهبر جمهوری اسلامی در هیچ کنفرانس مطبوعاتی شرکت نمی کند تا به سوالات خبرنگاران در این مورد پاسخ دهد؟ اگر رهبر جمهوری اسلامی قرار نیست به کسی پاسخ بدهد و ایشان فقط رهنود می‌دهند چرا مقامات نظامی و وزیر دفاع کنفرانس مطبوعاتی تشکیل نمی دهند؟" (سوال دهم)

و اما سوال نخست: هدف از عملیات نظامی در خارج کشور در حالی که هیچ کشوری به ایران حمله نکرده چیست؟ آیا کشورهایی که امروز جمهوری اسلامی در آنها نیروی نظامی عملیاتی یا مستشاری دارد، رسماً از ایران درخواست کمک کرده‌اند؟ اگر چنین است چرا مدارک مربوطه منتشر نمی‌شوند؟

در پاسخ به این سوال اولاً باید گفت که دلیل عدم انتشار اخبار رسمی درخصوص مجموع اتفاقاتی که در عراق و سوریه توسط نیروهای نظامی یا امنیتی ایران صورت می گیرد، این است که اساساً هیچ اقدام رسمی و علنی ای، بنابر اعلام و تاکید موکد مقامات رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران (از رئیس جمهوری تا رئیس مجلس و رئیس شورای امنیت ملّی و ...) انجام نشده و نخواهد شد. این درحالی است که به تایید رئیس جمهور محترم جمهوری اسلامی ایران، نیروهایی از ایران به عنوان مشاور به عراق رفته اند و این اقدام ازقضا به تقاضای مقامات بلندپایۀ دولتی، نظامی و امنیتی عراق و سوریه صورت گرفته است.

با این همه درخصوص درخواست رسمی مقامات عراقی از ایران می توان به عنوان نمونه به یکی از گزارش های رسمی نیویورک تایمز در خردادماه سال جاری اشاره کرد. با این همه نمونه ای دیگر نیز موجود است که به مراتب مستندتر از ادعای این روزنامۀ امریکایی است.

بنابر گزارشی که در تاریخ 11 تیرماه امسال در روزنامۀ کیهان به طبع رسید، معاون عربی آفریقای وزارت امور خارجه با تاکید بر اینکه هیچ نیروی ایرانی در عراق وجود ندارد، گفت: در صورت درخواست و بر اساس قوانین بین‌المللی، به عراق کمک تسلیحاتی می‌کنیم.

حسین امیرعبداللهیان که در روسیه به سر می‌برد، در کنفرانس خبری در مسکو بیان کرد: تهران و مسکو بر ادامه حمایت‌هایشان از مسئله سوریه و ملت این کشور به واسطه ارائه کمک‌های انسانی و تلاش برای ایجاد راه حلی برای بحران آن تاکید دارند. وی افزود: سیاست‌های روسیه و ایران در قبال سوریه گام‌های ضدسوری آمریکایی‌ها را با شکست مواجه کرد.

معاون عربی آفریقای وزارت امور خارجه در ادامه به حوادث عراق اشاره کرد و ادامه داد: آنچه در این کشور جریان دارد در نتیجه دخالت‌های خارجی و اشتباهات استراتژیک در سیاست‌های آمریکایی‌ها در استفاده از گروه‌های تروریستی تندرو علیه دولت سوریه است و امروز همین اشتباه را به واسطه حمایت از گروه تروریستی داعش در قبال عراق مرتکب شده است و هیچ اقدامی هم از سوی آمریکایی‌ها در خصوص مبارزه با تروریسم در عراق اتخاذ نشده است.

امیرعبداللهیان تاکید کرد: تهران و مسکو بر حمایت از دولت عراق مصمم هستند و ما هرگز به گروه‌های تروریستی اجازه نخواهیم داد که کنترل عراق را به دست گیرند. همچنین مواضع ایران در قبال کشورهایی که سعی می‌کنند از تروریسم به عنوان ابزاری در سیاست‌هایشان استفاده کنند، منفی خواهد بود چرا که هرگونه تغییر در عراق بر کشورهای همجوار و منطقه تاثیر خواهد گذاشت.

وی درباره کمک‌های ایران به عراق نیز گفت: کمک‌هایی که ایران به عراق دارد کمک‌های مشورتی است تا این کشور بتواند به مبارزه با تروریسم بپردازد. ما نیرویی در خاک عراق نداریم و طرحی هم برای حمایت نظامی نداریم چرا که عراق خود صاحب ارتش قدرتمندی است همچنانکه از گروه‌های شیعی مسلح نیز برخوردار است اما اگر بر اساس قوانین بین‌المللی درخواستی (از سوی عراق) ارائه شود، می‌توان کمک تسلیحاتی به عراق داشت.

معاون وزیر امور خارجه کشورمان با اشاره به حضور داعشی‌ها در عراق گفت: گروه تروریستی دولت عراق و شام، زاییده سیاست‌های آمریکا در عراق و ابزاری در دست آمریکایی‌ها است تا از آنها برای تحقق خواسته‌هایشان در منطقه استفاده کند.

علاوه بر این، «لقمان الفیلی»، سفیر عراق در آمریکا نیز گفت: در صورتی که دولت آمریکا سلاح‌های مورد نیاز برای مقابله با داعش را تامین نکند از ایران، روسیه یا هر جای دیگر تسلیحات مورد نیاز را فراهم می‌کند.

با این تفاسیر چنان که می بینیم اقدامات و مداخلات نظامی جمهوری اسلامی ایران در عراق و دیگر کشورهای منطقه اولاً کاملاً روشن و مشخص است و ثانیاً به هیچ عنوان خارج از نیات و شعارها و آرمان های صلح طلبانۀ نظام جمهوری اسلامی ایران نیست. به بیان دیگر، ایران البته که از عراق و دیگر کشورهای منطقه در برابر تروریسم صهیونیستی زادۀ امریکا حمایت کرده و خواهد کرد و مهمتر از آن این که در قبال این یاری ها، به هیچ عنوان هیچ گونه چشمداتی مگر اصول اساسی و طبیعی در مناسبات سیاسی نداشته و ندارد.

بدین ترتیب هدف از عملیات نظامی در خارج کشور (عراق) باوجود آن که هیچ کشوری به ایران حمله نکرده است(بنابر سوال مطروحه در یادداشت «خودنویس» ازقضا همین آرمان صلح طلبی و دفاع از مظلومان و مبارزه با استکباری است که از ابتدای پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و در نخستین ایده ها و سخنان حضرت امام خمینی (ره) نیز نمود داشته، است و با این حساب، این اقدامات نه تنها تخطی از اهداف والای انقلاب نیست که دقیقاً در راستای همان اصول اساسی است.

نکتۀ حائز اهمیت دیگری که در این خصوص باید بدان اشاره کرد، این است که البته تا بدین لحظه هیچ کشور و قدرتی به ایران حمله نکرده است اما اولاً تهدید نظامی علیه یک کشور، لزوماً به معنای ورود نظامیان آن ارتش تهدیدگر به داخل مرزهای یک کشور نیست و همین ایجاد ناآرامی و ناامنی در اطراف مرزهای یک کشور مقتدر به نوعی تهدید نظامی محسوب می شود و باوجود آن که همۀ کشورهای دنیا درقبال این حد از تهدیدات واکنش نشان نمی دهند، کشورهای مقتدر و نظام های قدرتمندی چون جمهوری اسلامی ایران و ... هیچ گاه اجازۀ چنین اقداماتی را به دشمنان شان نمی دهند و در ثانی دلیل آن که تا این لحظه تروریست های بعثی تکفیری داعش، اجازۀ ورود به خاک کشورمان را نیافته اند، دقیقاً همین اقتدار و مقابلۀ قدرتمند ایران در مقابل آن هاست.

ناگفته نماند که رهبران داعش بارها بارها به صورت علنی و غیرعلنی (تلویحی) ایران را تهدید نموده اند که شاهد آن نیز انتشار نقش قلمروی آیندۀ داعش در چندین ماه اخیر بود که در آن، تمامی خاک ایران و کشورهای همسایۀ شرقی کشورمان (افغانستان و پاکستان) را به عنوان استان خراسانِ دولت اسلامی داعش، ضمیمۀ خاک خود کرده بود و همین در عرف دیپلماتیک نظامی جهان، به معنای تهدید نظامی و نیازمند واکنش سیاسی و نظامی است.

و اما دو سوال پایانی «خودنویس» که اولی درخصوص زمان پایان این نزاع خونین است و دومی دربارۀ پاسخگویی مقامات سیاسی بلندپایۀ ایران درخصوص اقدامات سیاسی و امنیتی و نظامی ایران که باتوجه به این که در بخش های پیشین به صورت تلویحی درخصوص مورد دوم (سوال دهم) نکاتی مطرح شد، در این جا به عنوان بخش پایانی به سوال نهم «خودنویس» خواهیم پرداخت.

باید بگوییم که جنگ و بحران در عراق و سوریه را ایران شروع نکرده است و این را حتی خود «خودنویس» نیز میداند. مهمتر آن که این بحران ازقضا ناشی از اقدامات سیاسی و نظامی و امنیتی ایالات متحده در منطقۀ خاورمیانه است و به اعتقاد اکثریت غریب به اتفاق ناظرین، کارشناسان و آگاهان ایرانی و غیرایرانی و مسلمان و غیرمسلمان و نیز به اعتراف بلندپایه ترین مقامات امریکایی داعش و بحران منطقه ناشی از حملات تروریستی این گروهک بعثی-تکفیری، زاییدۀ سیاست های خارجی ایالات متحده و برای ایجاد نا امنی در منطقه به منظور دستیابی به اهداف شوم رژیم صهیونیستی است و با این حساب، این جنگ ادامه خواهد داشت تا آن گاه که یا امریکاییان به عنوان مسبب این جنگ ها و کشتارها از اقدامات خود عقب نشینی نموده و با تعهد نسبت به جامعۀ جهانی و اصول اولیۀ انسانی، ماموران مبدل خود را که در لباس اسلام و ظاهری اسلامی، شمشیرشان را برای ازمیان بردن اسلام از رو بسته اند و بزرگترین لطمات را بر پیکرۀ اسلام وارد آورده اند، از منطقه خارج نماید، ادامه خواهد یافت.

به بیان دیگر حتی اگر ایران موظف به پاسخگویی درقبال تمامی سوالات مطروحه باشد، درخصوص این یک سوال دربارۀ زمان پایان جنگ تنها امریکا و رژیم صهیونیستی به عنوان بانی و حامی تروریسم در منطقه قادر به پاسخگویی خواهند بود و به نظر می رسد، از زمان پایان این جنگ و ناامنی در منطقه را نیز تنها مقامات کاخ سفید و پنتاگون و موصاد مطلع هستند.