گروه سیاسی، روزی روزگاری وقتی که دکتر ولایتی وزیر امور خارجه بودند، خدمت امام خمینی(ره) شرف یاب شده و از ایشان میپرسند که «در عرصهی سیاست خارجی چگونه باید در برابر مستکبران و دشمنان زورگو بایستیم؟ حضرت امام رحمهالله فرموده بودند: مشتت را گره میکنی، پایت را جلو میگذاری، چشمت را گره میکنی توی چشم دشمن و آنقدر به او نگاه میکنی و آنقدر ایستادگی میکنی تا او از رو برود. آنقدر جلویش میایستی تا یک پایش را عقب بگذارد و تا پایش را عقب گذاشت، تو دوباره پایت را جلوی پای او میگذاری.»
به گزارش بولتن نیوز، عین این رهنمود را در کلام حضرت آیتالله خامنهای (مدظله) نیز میبینیم: «ملاحظهى ملت را باید کرد، ملاحظهى خدا را باید کرد، نه ملاحظهى دشمن را. دشمن، دشمن است؛ هرچه ملاحظه کنى، هرچه عقب بنشینى، او جلو مىآید. اگر خاکریز شما در مقابل دشمن خاکریز مستحکمى نباشد، او نفوذ مىکند. دشمنان این را مىخواهند. (بیانات امام خامنهای "حفظه الله" در دیدار اقشار مختلف مردم - 22/12/86)
برای آن هایی که دچارفراموشی تاریخی شدهاند و یا آن هایی که به علّت صغرسن یادشان نمیآید که پشتوانهی عملی این صحبتها در بستر تاریخ چیست، شاید شنیدن این توصیهها کمی افراطی باشد. اما نه عزیزان من، این توصیهها افراطی نیست. افراطی، آن هایی هستند که از حداقل 70 سال پیش تا الان تلاش کردهاند تا به هر شکلی که شده ایران و ایرانی از آنچه که لایقش هست، بازبماند و برای رسیدن به این هدف، کشتن آدمها خلاف کوچکشان محسوب میشود.
اما خدا را شکر که با روی کار آمدن دولت جدید، فرصتی پیش آمد تا نمونههای تاریخی توصیههای امام و رهبری برای مقابله با دشمنان به روز شود. از قبل مذاکرات ژنو گرفته که رئیسجمهور روحانی در سازمان ملل اولین چشمکها را به همتایان امریکاییش زد گرفته تا همین چند روز پیش داووس، جواب امریکاییها چیزی جز مشت به همان چشم چشمکزن نبود. بیایید با هم مرور کنیم:
8 آذر 1392 وقتی رئیسجمهور کشورمان در مصاحبه با نشریه فایننشیالتایمز گفت: «در گفتوگوی تلفنی{ماه سپتامبر} که{با اوباما}داشتیم، وی را فردی بسیار مؤدب و باهوش یافتیم» اوباما نگذاشت داغی این اضهارنظر کمی سرد شود و در جواب رئیسجمهور ایران گفت: «روی کار آمدن روحانی به این معنی نیست که باید به او اعتمادکنیم. تحریمهای غرب علیه ایران موجب انتخاب ریس جمهور جدید در ایران شد. ژنو حق غی سازی به ایران نمیدهد.»
وقتی حزباللهیها به این رویکرد بیادبانهی دولتمردان امریکایی واکنش نشان دادند، از درون دولت این گونه جواب دادند که: شرایط اوباما و کابینهاش و فشارهایی که رویشان هست باید توسط ما درک شود. پیش خودمان گفتیم اگر یکبار این شدت لحن را دستگاه دیپلماسی ایران داشت، مثلا حتی دبیر فلان موسسهی ایرانشناسی امریکا حاضر بود بگوید که ما امریکاییها باید فشارهای حزباللهیهای ایرانیها بر روی دولت روحانی را درک کنیم؟
اما آخر تحمل تا کجا؟ چقدر باید بایستیم و ببینیم که یانکیهای تروریست هرچه دلشان میخواهد میگویند و دیپلماتهای ما خنده تحویلشان میدهند؟ ایکاش بحث سیاست اعمالی و اعلامی بود. حداقل خودمان را راضی میکردیم که شاید زبان امریکاییها تلخ باشد، اما در عمل از سر محبت برخورد میکنند. اما قضیه اینگونه هم نیست. آن همه امتیاز در برابر چیزهایی که به طور قطرهچکانی قرار است به ایران بدهند. و حالا هم که دوباره دکتر روحانی به امریکاییها روی خوش نشان داد و آنها دوباره پر رو شدند و جواب خوبی را بدی دادند.
همانطور که میدانید رئیسجمهور در مصاحبه با شبکهی ار تی اس سوییس در پاسخ به این پرسش که آیا امکان بازگشایی سفارت آمریکا در تهران وجود دارد، گفت: «ایران و آمریکا گذشتههای بسیار سخت و مشکلی با یکدیگر داشتهاند، اما هیچ چیز در دنیا ناممکن نیست و برای رسیدن به اهداف بلند باید کار و تلاش فراوانی انجام داد.» روحانی افزود: «به هرحال هیچ دشمنی و دوستی تا ابد باقی نخواهد ماند. همه باید تلاش کنیم دشمنیها را به دوستی تبدیل کرده و این اقدام متقابل و تلاش از سوی هر دو طرف در جهت ایجاد اعتماد را نیازمند است. ایران دست صلح و دوستی به همه ملتهای جهان دراز کرده است و میخواهد با همه ملتهای جهان روابط خوب و حسنهای داشته باشد.»
اما اینبار جان کری وزیر امور خارجهی امریکا نگذاشت 24 ساعت از این اضهار نظر بگذرد و در سخنرانی وقیحانهای گفت: «ما اجازه نخواهیم داد که ایران در راه اندازی رآکتور اراک گامی بردارد. ما به ایران هرگز اجازه نخواهیم داد که نیروگاه اراک را راه اندازی کند. اظهارات آقای روحانی دربارهی اینکه ایران به دنبال سلاح هستهای نیست بی معنی است مگر اینکه اقدامات عملی ببینیم. آقای روحانی روز گذشته اعلام کردند که ایران انگیزهای برای ساخت سلاح هسته ای ندارد، حالا ایران فرصت دارد آن را ثابت کند. دیروز آقای روحانی اینجا بود و گفت ما میخواهیم با دنیا تعامل کنیم. اگر درباره صحبتهای خود جدی هستید اثبات آن ساده است. کشوری که برنامهی هستهای صلحآمیز میخواهد چرخهی غنیسازی در زیر زمین نمیخواهد، رآکتور آب سنگین نمیخواهد.»
و اینجاست که دلیل رهنمودهای امام راحل و رهبر انقلاب در خصوص مقاومت بیکم و کاست در برابر دشمنان اسلام و ایران معلوم میشود. واقعیت این است که آقای روحانی، آقای ظریف و دستگاه دیپلماسی ایران تا الان چندین بار از رویکرد مقاوتی در برابر امریکا تغییر روش داده و با کسانی که حداقل جرمشان، آلوده بودن دستشان به خون هزاران بیگناه است، از در مهر و محبت وارد شدهاند. اما جواب دشمنان قدیمی تازه دوست شده (بخوانید دوستنما) چیزی جز توهین نبود. نمیدانیم آستانهی تحمل رئیسجمهور، وزیر امور خارجه و دیپلماتهای ما در مقابل این همه گستاخی تا کجاست اما فکر میکنیم با این اوضاع، به غیرت مردم ما برخوردهاست. ایکاش هرچه زودتر شاهد یک واکنش درست از سوی دستگاه دیپلماسی دولت ایران به این نوع برخورد امریکاییها باشیم. اما هرچه که بشود، ایرانی جماعت این توهینها را فراموش نمیکند و گول لبخندهای کوتاه آنها را نمیخورد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com