نگاهی به فیلم مستند«حقیقت مبهم» در حاشیۀ «جشنوارۀ مردمی فیلم عمّار»
حقیقت مبهمِ نفوذ لابی های صهیونیستی در سیاست منطقه
«حقیقت مبهم» مدعی است کشورهای غربی با اتخاذ مواضع خاص در قبال کشورهای مختلف، ثابت می کنند برخلاف ادعاهای حقوق بشری و آزادی خواهانه ای که روز و شب از سوی سیاستمداران تکرار می شود، تنها بر اساس گرایش ها و منافع سیاسی موضع گیری می کنند.
گروه فرهنگ و هنر، فیلم مستند «حقیقت مبهم» ساختۀ رضا جان ودادی و محصول کشور انگبستان، یکی از فیلم هایی بود که در روزهای آخر برگزاری این جشنواره در سینما فلسطین اکران شد و از سوی تماشاگران با استقبال بسیار خوبی روبرو شد.
به گزارش بولتن نیوز، «حقیقت مبهم» مستندی است که سعی می کند، مسائل مربوط به برنامۀ هسته ای جمهوری اسلامی ایران را آن گونه که کشورهای غربی به خصوص بریتانیا درک کرده و به آن معتقدند، نمایش داده و با این حال با نگاهی منصفانه این مسائل را بررسی کند.
فیلم که برای دست یابی به این اهداف به سراغ برخی شاهدان و آگاهان و کارشناسان بین المللی رفته، در بسط و تعریف موضوعی و روایت فیلم به هیچ وجه محدود ه مسائل هسته ای ایران نمانده و باتوجه به حساسیّت و همزمانی، به برخی مسائل سیاسی منطقه را نیز سرک کشیده و درخصوص آن نیز ابراز عقیده می کند.
شاید مهمترین این مسائل حاشیه ای که درطول جریان فیلم کاملاً به مسئلۀ اصلی و محوری فیلم نیز بدل می شوند مسائل مربوط به جنبش های آزادی خواهی اسلامی در کشورهای عرب و "بهارعربی" است و «حقیقت مبهم» به روشنی در پی تلقین این ایده است که کشورهای غربی با اتخاذ مواضع خاص در قبال کشورهای مختلف، ثابت می کنند برخلاف ادعاهای حقوق بشری و آزادی خواهانه ای که از سوی سیاستمداران شان روز و شب تکرار می شود، تنها بر اساس گرایش ها و منافع سیاسی شان موضع گیری کرده و برای نمونه درحالی که بحران سوریه را با پوشش رسانه ای شدید، کشتار مردم بی گناه توسط رژیم دیکتاتور اسد می خوانند، از اعتراضات شیعیان بحرین به عنوان رویدادی کم دامنه و کوچک نام برده و به راحتی از کنار کشتار و رفتار خشونت آمیز حکومت بحرین در قبال مردم و شیعیان این کشور، عبور می کنند.
این ها درشرایطی است که آن چنان که در بخشی از «حقیقت مبهم» از زبان زنی بحرینی می شنویم، در اثر "بهار عربی" مردم در کشورهای مسلمان علیه حکومت ها ظالم و دیکتاتورشان قیام کرده و به خیابان ها آمدند اما در بحرین، مردم عملاً علاوه بر این که باید در برابر حکومت دیکتاتوری بحرین بیاستند، در برابر چندین حکومت قدرتمند غربیِ حامی حکومت بحرین نیز ایستاده و با همۀ ابرقدرت های سیاسی جهان و رسانه های غربی، یک جا بنجنگند.
به بیان دیگر این نکته و نکاتی از این دست، همان حقیقت مبهمی است که «حقیقت مبهم» سعی می کند با نمایش شان، خود را به عنوان مستندی شجاع و آشکارگر معرفی ساخته و گامی باشد در راه برملا کرذن و رسوایی دروغ های بزرگ سیاست مدارن بزرگ!
از سویی «حقیقت مبهم» که درجای جایش با اشاره هایی کوتاه و ارجاعات اسنادی به تاریخ استعماری انگلستان، در ادامه به نقش مهم و تاثیرگذار این استمعار پیر در تشکیل کشور یهودی و متعاقباً بیرون راندن میلیون مسلمان فلسطینی از شهرها و خانه هاشان می پردازد و با اشاره به بیش از 7میلیون آوارۀ فلسطینی در سراسر جهان سعی در نشان دادن گوشه ای از جنایات رژیم صهیونیستی دارد.
فازغ از ایرادات تکنیکی در نورپردازی، تصویربرداری از سوی سازندگان انگلیسی و نیز ایرادات فراوان زیرنویس فیلم از سوی برگزارکنندگان جشنواره و نمایش دهندگان ایرانی فیلم، قضاوت و داوری بیش از حد یکطرفه که به صورت ردیف کردن نظرات عده ای خاص، بدون آوردن دلیلی برای اثبات این حرف ها علی رغم حقیقت محض و مسلم شان، از مشکلات اساسی فیلم است که «حقیقت مبهم» می توانست به راحتی بر این مشکل فائق آمده و با نمایش برخی مخالفان خود، بازشناسی حقیقت مبهمِ پشت این اظهارنظرها را به مخاطب آگاه مستندسیاسی واگذارد.
از دیگر سوی فرم و ساختار غیرجذاب و غیرخلاق که در روایت موضوعی بسیار جذاب و پرهیجهان در نظر گرفته شده، ضربه ای مهلک به فیلم و حقیقت مبهم و مهمی که از آن صحبت می شود، وارد آورده است. سازندگان«حقیقت مبهم» بی دقتی بچگانه و عدم رعایت ظرائف هنری و سینمایی را تاجایی پیش برده اند، که حتی گویا به خودشان زحمت زیرنویس کردن نام و سمت محاحبه شوندگان فیلم را هم به خود نداده و درحالی که عملاً به سراغ آدم های مختلف با ملیت های گوناگون از انگلیسی تا مصری و فلسطینی و اسپانیایی و بحرینی و سوری می رود، بر روی هیچ تفاوتی میان آنان تاکید نگذاشته و تنها با تکیه به قدرت کلام این مصاحبه شوندگان، سعی در القای مفاهیم مهم سیاسی مدنظر اش دارد.
با این همه آن چه «حقیقت مبهم» را فیلمی مهم و تاثیرگذار تبدیل کرده، همان حقیقتی است که فیلم سعی در افشا و آشکاری آن دارد که موضوعی انسانی و تاثیرگذار است. شاید بتوان بخش پایانی و تیتراژ «حقیقت مبهم» را مهم ترین و موفق ترین بخش این فیلم دانست. در این بخش از فیلم، کارگدان با استفاده از موسیقی رپ و تصاویر آرشیوی کمتر دیده شده و بعضاً دلخراش توانسته بخشی از رفتار وحشیانه و کشتار صهیونیست ها را نمایش داده و بر روی مخاطبش تاثیر بگذارد.
فیلم همچنین با نگاهی خوش بینانه و عمیقاً اروپایی و از زبان برخی مخالفان و معترضان انگلیسی زبان، بر روشنی فردا و صبح امید تاکید کرده و معتقد است می توان با تشویق کودکان و نوجوانان غربی به مطالعۀ دقیق تاریخ کشورشان، منتظر بود که فردا که این نسل جوان بر مسند قدرت قرار گرفت، از رفتار ظالمانۀ پدرانشان عبرت گرفته و طرف حق را بگیرند و بحران ها و کشتارهای خاورمیانه پایان دهند.
فیلم همچنین با اشاره به تغییرات جهان امروز و عمومی شدن رسانه ها و برای مثال نرخ بالای استفادۀ مردم بحرین از "توییتر" معتقد است گسترش این رسانه ها و شبکه های اجتماعی می تواند نگاه خوش بینانۀ فیلم را موجه جلوه داده و به حقیقت نزدیک کند و در پایان با بیان این جملۀ شعارگونۀ "لرد بایرون" شاعر بلندپرواز قرن 18 و 19 بریتانیایی از زبان یکی از معترضان که "هزارسال ممکن است حاکمان و دولت ها را بترساند و یک ساعت می تواند آن ها را نبود کند" خاتمه می یابد.
به گزارش بولتن نیوز، «حقیقت مبهم» مستندی است که سعی می کند، مسائل مربوط به برنامۀ هسته ای جمهوری اسلامی ایران را آن گونه که کشورهای غربی به خصوص بریتانیا درک کرده و به آن معتقدند، نمایش داده و با این حال با نگاهی منصفانه این مسائل را بررسی کند.
فیلم که برای دست یابی به این اهداف به سراغ برخی شاهدان و آگاهان و کارشناسان بین المللی رفته، در بسط و تعریف موضوعی و روایت فیلم به هیچ وجه محدود ه مسائل هسته ای ایران نمانده و باتوجه به حساسیّت و همزمانی، به برخی مسائل سیاسی منطقه را نیز سرک کشیده و درخصوص آن نیز ابراز عقیده می کند.
شاید مهمترین این مسائل حاشیه ای که درطول جریان فیلم کاملاً به مسئلۀ اصلی و محوری فیلم نیز بدل می شوند مسائل مربوط به جنبش های آزادی خواهی اسلامی در کشورهای عرب و "بهارعربی" است و «حقیقت مبهم» به روشنی در پی تلقین این ایده است که کشورهای غربی با اتخاذ مواضع خاص در قبال کشورهای مختلف، ثابت می کنند برخلاف ادعاهای حقوق بشری و آزادی خواهانه ای که از سوی سیاستمداران شان روز و شب تکرار می شود، تنها بر اساس گرایش ها و منافع سیاسی شان موضع گیری کرده و برای نمونه درحالی که بحران سوریه را با پوشش رسانه ای شدید، کشتار مردم بی گناه توسط رژیم دیکتاتور اسد می خوانند، از اعتراضات شیعیان بحرین به عنوان رویدادی کم دامنه و کوچک نام برده و به راحتی از کنار کشتار و رفتار خشونت آمیز حکومت بحرین در قبال مردم و شیعیان این کشور، عبور می کنند.
این ها درشرایطی است که آن چنان که در بخشی از «حقیقت مبهم» از زبان زنی بحرینی می شنویم، در اثر "بهار عربی" مردم در کشورهای مسلمان علیه حکومت ها ظالم و دیکتاتورشان قیام کرده و به خیابان ها آمدند اما در بحرین، مردم عملاً علاوه بر این که باید در برابر حکومت دیکتاتوری بحرین بیاستند، در برابر چندین حکومت قدرتمند غربیِ حامی حکومت بحرین نیز ایستاده و با همۀ ابرقدرت های سیاسی جهان و رسانه های غربی، یک جا بنجنگند.
به بیان دیگر این نکته و نکاتی از این دست، همان حقیقت مبهمی است که «حقیقت مبهم» سعی می کند با نمایش شان، خود را به عنوان مستندی شجاع و آشکارگر معرفی ساخته و گامی باشد در راه برملا کرذن و رسوایی دروغ های بزرگ سیاست مدارن بزرگ!
از سویی «حقیقت مبهم» که درجای جایش با اشاره هایی کوتاه و ارجاعات اسنادی به تاریخ استعماری انگلستان، در ادامه به نقش مهم و تاثیرگذار این استمعار پیر در تشکیل کشور یهودی و متعاقباً بیرون راندن میلیون مسلمان فلسطینی از شهرها و خانه هاشان می پردازد و با اشاره به بیش از 7میلیون آوارۀ فلسطینی در سراسر جهان سعی در نشان دادن گوشه ای از جنایات رژیم صهیونیستی دارد.
فازغ از ایرادات تکنیکی در نورپردازی، تصویربرداری از سوی سازندگان انگلیسی و نیز ایرادات فراوان زیرنویس فیلم از سوی برگزارکنندگان جشنواره و نمایش دهندگان ایرانی فیلم، قضاوت و داوری بیش از حد یکطرفه که به صورت ردیف کردن نظرات عده ای خاص، بدون آوردن دلیلی برای اثبات این حرف ها علی رغم حقیقت محض و مسلم شان، از مشکلات اساسی فیلم است که «حقیقت مبهم» می توانست به راحتی بر این مشکل فائق آمده و با نمایش برخی مخالفان خود، بازشناسی حقیقت مبهمِ پشت این اظهارنظرها را به مخاطب آگاه مستندسیاسی واگذارد.
از دیگر سوی فرم و ساختار غیرجذاب و غیرخلاق که در روایت موضوعی بسیار جذاب و پرهیجهان در نظر گرفته شده، ضربه ای مهلک به فیلم و حقیقت مبهم و مهمی که از آن صحبت می شود، وارد آورده است. سازندگان«حقیقت مبهم» بی دقتی بچگانه و عدم رعایت ظرائف هنری و سینمایی را تاجایی پیش برده اند، که حتی گویا به خودشان زحمت زیرنویس کردن نام و سمت محاحبه شوندگان فیلم را هم به خود نداده و درحالی که عملاً به سراغ آدم های مختلف با ملیت های گوناگون از انگلیسی تا مصری و فلسطینی و اسپانیایی و بحرینی و سوری می رود، بر روی هیچ تفاوتی میان آنان تاکید نگذاشته و تنها با تکیه به قدرت کلام این مصاحبه شوندگان، سعی در القای مفاهیم مهم سیاسی مدنظر اش دارد.
با این همه آن چه «حقیقت مبهم» را فیلمی مهم و تاثیرگذار تبدیل کرده، همان حقیقتی است که فیلم سعی در افشا و آشکاری آن دارد که موضوعی انسانی و تاثیرگذار است. شاید بتوان بخش پایانی و تیتراژ «حقیقت مبهم» را مهم ترین و موفق ترین بخش این فیلم دانست. در این بخش از فیلم، کارگدان با استفاده از موسیقی رپ و تصاویر آرشیوی کمتر دیده شده و بعضاً دلخراش توانسته بخشی از رفتار وحشیانه و کشتار صهیونیست ها را نمایش داده و بر روی مخاطبش تاثیر بگذارد.
فیلم همچنین با نگاهی خوش بینانه و عمیقاً اروپایی و از زبان برخی مخالفان و معترضان انگلیسی زبان، بر روشنی فردا و صبح امید تاکید کرده و معتقد است می توان با تشویق کودکان و نوجوانان غربی به مطالعۀ دقیق تاریخ کشورشان، منتظر بود که فردا که این نسل جوان بر مسند قدرت قرار گرفت، از رفتار ظالمانۀ پدرانشان عبرت گرفته و طرف حق را بگیرند و بحران ها و کشتارهای خاورمیانه پایان دهند.
فیلم همچنین با اشاره به تغییرات جهان امروز و عمومی شدن رسانه ها و برای مثال نرخ بالای استفادۀ مردم بحرین از "توییتر" معتقد است گسترش این رسانه ها و شبکه های اجتماعی می تواند نگاه خوش بینانۀ فیلم را موجه جلوه داده و به حقیقت نزدیک کند و در پایان با بیان این جملۀ شعارگونۀ "لرد بایرون" شاعر بلندپرواز قرن 18 و 19 بریتانیایی از زبان یکی از معترضان که "هزارسال ممکن است حاکمان و دولت ها را بترساند و یک ساعت می تواند آن ها را نبود کند" خاتمه می یابد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
