درخواست آمریکا برای تعطیلی راکتور اراک غیرقانونی و برخلاف توافق ژنو است

گروه بین الملل –  در روزهای پایانی سال 2013 اخبار متفاوتی در مورد مشکلات ایجاد شده در روند مذاکرات کارشناسی ایران و 5+1 در وین در رسانه های غربی منتشر شد که بخش عمده آنها به یکی از دلایل اصلی، یعنی تاکید آمریکا بر تعطیلی راکتور آب سنگین اراک اشاره داشتند.



به گزارش بولتن نیوز، رسانه های آمریکا از جمله واشنگتن تایمز به این نکته اشاره دارند که آمريكا اصرار به تعطيلي راکتور اراک دارد اما کارشناسان انرژی هسته ای و مسوولان سیاست خارجی ایران معتقدند که طبق توافق ژنو،  اين برداشت و درخواست امريكا غير قانوني و برخلاف توافق ژنو و معاهده ان پي تي است.
براین اساس، برخی رسانه های غربی، در تحلیل هایی رویا پردازانه گفته اند که اگر ایران راکتور اراک را تعطیل نکند، اسرائیل به  آب سنگین اراک حمله خواهد کرد و البته به دنبال آن ایران، حزب اله لبنان، دولت خودگردان فلسطین، اعراب، کانادا و اسرائیل و حتی سازمان ملل وارد صحنه خواهند شد و هزینه اقدام اسرائیل در این مقطع بسیار سنگین خواهد بود و مشکلاتی بسیار و هزینه هایی گزاف را برای دولت ها و کشورهای غربی ایجاد می کند که صدها برابر هزینه هایی است که برای ایران ایجاد می کند.
از سوی دیگر رشد قیمت نفت، مشکل صدور نفت از خلیج فارس،‌ افزایش قیمت بنزین در اروپا و آمریکا و اثرات دیگر این نوع تهدیدها، موضوعاتی بوده که به دنبال اقدامات غیر قانونی آمریکا واسرائیل در نپذیرفتن موضوع فعالیت راکتور اراک  طبق توافق ژنو، پدیدار می شود.
این رویا پردازی ها، به همان میزان که غیر قانونی و تخیلی است به همان میزان هزینه هایی بسیار فراتر از آن چیزی که برخی رسانه ها به آن پرداخته اند  ایجاد می کند و لذا برخی تحلیل گران غربی تاکید دارند که اقدامات غیر قانونی آمریکا و همپیمان های آنها در نپذیرفتن حقوق ایران،  راهکارهایی غیر عملی را دربرخورد با ایران پیش روی آنها قرار داده و جز وفاداری به توافق ژنو، راه حل دیگری قابل اجرا و معقول به نظر نمی رسد و لذا در هفته های آينده غرب باید به حقوق ایران و توافق ژنو بیشتر توجه کند و ضمانت اجرای توافق را در فضایی آرام و بدون تنش از سوی اسرائیل وحامیانش دنبال کنند
به گزارش بولتن نیوز،‌ فِرد سینگر روز دوشنبه 30 دسامبر یعنی روز پایانی سال 2013 در مقاله ای در واشنگتن تایمز نوشته است:  ایران در حال ساخت یک راکتور هسته ای " آب سنگین " در نزدیکی اراک است، که می تواند پلوتونیومی با درجۀ تسلیحاتی  239  و مناسب برای تولید یک بمب  تولید کند . این برنامه علاوه بر تولید مداوم اورانیوم-235 شکافت پذیر ازطریق غنی سازی ایزوتوپ با سانتریفیوژ هاست .
این مقاله با اشاره به اخبار مطبوعاتی کاخ سفید نتیجه گرفته است: گویا آمریکا تصور می کند که طبق توافق موقت ژنو،  که در نوامبر گذشته منعقد شده،  ساخت و ساز راکتور اراک  باید متوقف شود- اما ایران  چنین برداشتی ندارد. در نتیجه مذاکرات همچنان در وین ادامه دارد تا این اختلاف حل و فصل شود.
وی در این مقاله مدعی شده، در همین حال، اسرائیل که خود را ملزم به رعایت مفاد موافقت نامه ژنو نمی داند، ممکن است تصمیم به بمباران رآکتور اراک بگیرد و مسیر مطمئن ایران برای به دست آوردن سلاح هسته ای را نابود کند. در سال 1981، اسرائیل، راکتوری مشابه و در ساخت و ساز در عراق را بمباران کرد .  در سپتامبر 2007، نیز اسرائیل در عملیات میویتزا بوستان، راکتور پلوتونیومی که با کمک کره شمالی و حمایت مالی ایران درالکبیر سوریه ساخته شده بود را نابود کرد.
 جالب اینجاست که اصطلاح « بوستان »، در هر دو زبان عربی و عبری یکسان است، و منشأ زبان سامی ندارد، بلکه یک کلمه وام گرفته از فارسی کلاسیک است.
برخلاف تاسیسات غنی سازی اورانیوم ایران که به خوبی محافظت می شود، و در زیر زمین پنهان است، راکتور اراک یک هدف نسبتا آسان برای بمباران اسرائیل است، جایی در بالاتر از سطح زمین که به خوبی قابل عکسبرداری است. به نظر می رسد مشکل اصلی در آب سنگین اراک،‌ سیستم دفاع هوایی S-300 روسی است، اما راه های مختلفی برای غلبه بر این چالش نیز برای اسرائیل وجود دارد .



واشنگتن تامیز ادعا کرده که حملۀ موفقیت آمیز اسرائیل در اصل " تاثیر گذار " خواهد بود و بر بسیاری از عملیات در حال اجرا، مذاکرات و روابط سیاسی اثر می گذارد. برخی از عواقب این حمله احتمالی به سادگی قابل پیش بینی نیست؛ اما برخی دیگر را می توان پیش بینی کرد :
  نویسنده پیش بینی کرده: بعید است که ایران علیه اسرائیل اقدام به راه اندازی حملات موشکی کند، اما احتمال دارد حزب الله را وادار به انجام این کار کند. اسرائیل باید اقدامات متقابل را مد نظر قرار دهد، این کار بسیار دشوار است زیرا هیچ سیستم ضد موشکی وجود ندارد که در برابر حملات جمعی ده ها هزار موشک توان دفاع داشته باشد . البته، ممکن است بپرسید که چرا حزب الله پیشاپیش حمله نمی کند؟ و این امر به دلیل وجود   UNIFIL، نیروی کاملا بی فایدۀ سازمان ملل متحد در جنوب لبنان نیست که قرار است از مسلح شدن حزب الله ممانعت کند.
بازدارندگی، بهترین پاسخ به نظر می رسد، اما توپخانه و هواپیما هر دو در برابر سایت های پرتاب موشک پراکنده بی اثر و گران قیمت  هستند . یک راه حل، استفاده از راکت غیر هدایت شوندۀ بسیار ارزان مانند قسام، و ضد حملۀ جمعی است، اما ممکن است به سطح غیرقابل قبولی از تلفات غیر نظامیان منجر شود.  
راه حل دیگر اسرائیل، نمایش توانایی برای از بین بردن 4000 جنگجوی شیعۀ حزب الله است که هم اکنون در سوریه، علیه شورشیان سنی سرگرم مبارزه هستند.
اگر دولت خودگردان فلسطین هم به عملیات حمله به اسرائیل بپیوندد، احتمالا زنگ پایان مذاکرات جاری صلح نیز به صدا در خواهد آمد، که قطعا مورد پسند کاخ سفید نخواهد بود.  
انتظار می رود، در ارتباط با اقدامات احتمالی اسرائیل، محکومیت موقت از سوی سازمان ملل متحد، پشتیبانی آرامی از سوی کشورهای محافظه کار عرب، و حمایتی پر سر و صدا از سوی کانادا و استرالیا، مشاهده شود. ممکن است تاثیر قابل توجهی بر مذاکرات جاری اسرائیل و فلسطین بگذارد.
براین اساس، واکنش کاخ سفید در این برهه از زمان  قابل اندازه گیری و پیش بینی نیست، اما بی شک حمایت مشتاقانۀ مردم آمریکا و کنگره را شاهد خواهیم بود.
نویسنده واشنگتن تایمز می گوید: حتی به نظر من امکانی بسیار اندک نیز وجود دارد که حمله ای موفق علیه رآکتور اراک، موجب شود تا ایران دست از تلاش برای دستیابی به سلاح های هسته ای بردارد . مانند آنچه که در مورد معمر قذافی در لیبی دیده شد. اما این تفکری واهی و پوچ است. شاید پیگیری بسیار قوی تر و جدی تری لازم است تا بتوان تاسیسات به شدت تحت مراقبت اورانیوم ایران را فلج کرد .
  واشنگتن تایمز در تحلیلی رویا پردازانه گفته است: از سوی دیگر، ممکن است در ایران و یا در جای دیگر تغییر رژیمی اتفاق بیافتد. چیزی که همیشه می توان بدان امیدوار بود، بدین ترتیب هر نوع تاخیر، شانس تغییرات مهم را بالا می برد .
نویسنده به سناریوهای نفتی نیز اشاره کرده: انتظارمی رود افزایش قیمتی در بازار نفت به دنبال این اتفاقات دیده شود، اما دوره اش کوتاه خواهد بود، اما اتفاق دیگری درکار نخواهد بود .  آنچه که به اصطلاح " تحریم " نفت عرب بود و در سال 1973 شاهد آن بودیم به هیچ وجه تکرار نمی شود. ایران به پول نیاز دارد و قطعا به ارادۀ خود منبع اصلی تامین ارز خارجی خود را تحریم نمی کند.
پرسش دیگر، سناریوی دیگر مسدود کردن تنگه هرمز و یا حتی حمله به تولیدکنندگان نفت خلیج فارس است؟ این وقایع اگر اتفاق بیافتد بیشتر از همه برای ایران خطرناک خواهد بود. هر نوع کاهش در عرضۀ نفت جهانی، البته، افزایش قیمت ها را در پی خواهد داشت و به نفع تولیدکنندگان تحریم نشده، و به ضرر وارد کنندگان نفت مانند چین، هند و ژاپن  است و برای ایران چه راهی از این ساده تر وجود دارد تا، دوستان بزرگ و قدرتمند خارجی خود را از دست بدهد.
از این گذشته باید توجه داشت که ایالات متحده آمریکا ( " شیطان بزرگ" ) و اسرائیل ( " شیطان کوچک " ) به زودی به صادر کنندگان سوخت فسیلی تبدیل می شوند و ثروت باد آورده ای به دست می آورند.
سایر گروه هایی که از این وضعیت مشعوف می شوند احتمالا  هواداران افراطی محیط زیست خواهند بود: اگر قیمت های جهانی نفت دو برابر شود، قیمت ها در پمپ های ایالات متحده نیز برای چند ماه 2 دلار در هر گالن افزایش می یابد. اروپایی هائی که مالیات های سنگینی پرداخت می کنند احتمالا افزایش کمتری را شاهد خواهند بود.  
بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، کسی است که باید این تصمیم سرنوشت ساز را بگیرد، تصمیمی که آینده کشورش را تعیین می کند. او به احتمال زیاد این مسئولیت سخت و سنگین  را با اعضای کابینه خود، تقسیم خواهد کرد. هفته های آینده، حامل اخبار جالبی خواهد بود.