نجات سینمای دفاع مقدس اراده قوی می طلبد

گروه فرهنگی - در سالگرد دفاع مقدس که 8 سال دفاع، شهادت، مقاومت و مفاهیم ارزشی دیگر را در سال های 1359 تا 1367 شاهد بوده ایم موضوعات مختلفی مورد توجه رسانه ها و فعالان عرصه فرهنگ و هنر برای حفظ و تداوم این ارزش ها مورد توجه قرار گرفته است و البته مثل همیشه موضوع زنده نگه داشتن ارزش ها، داستان ها، یاد شهدا و حماسه های دفاع مقدس از طریق سینمای دفاع مقدس نیز مطرح می شود.

به گزارش بولتن نیوز، برخی کارشناسان فرهنگی و هنری و رسانه ای با انتقاد از مطرح شدن موضوع سینمای دفاع مقدس تنها در هفته دفاع مقدس، و برای مدتی کوتاه، معتقدند که سینمای دفاع مقدس، به حوزه های اندکی محدود شده در حالی که می تواند موضوع جنگ،‌دفاع مردم، زندگی شهدا و حتی عملکرد دشمن را از زوایای مختلف مورد توجه قرار دهد و کارگردان ها و عوامل سینمای دفاع مقدس به چند نفر محدود نباشند و سوژه ها  و تولید فیلم نیز محدود نباشد.

در نتیجه منتقدان می گویند که حوزه شناسایی، آگاهی بخشی و بررسی سال های دفاع مقدس باید وارد حوزه های گسترده تری شود.
در این زمینه مقاله ای از جناب آقای سید محمد سلیمانی دبیر سرویس فرهنگی و همکار روزنامه اطلاعات و کارشناس امور فرهنگی، به دستمان رسیده که حاوی نکات قابل توجهی در زمینه سینمای دفاع مقدس است که لازم است به نکات ارزشمند آن توجه شود.

ایشان در این مقاله نوشته اند:
هنوز هم در روی همان پاشنه ای می چرخد که سالهاست می چرخد.
هنوز هم فقط در هفته دفاع مقدس به یاد می آوریم که روزی روزگاری پدیده ای هم به نام سینمای دفاع مقدس در این سرزمین به عنوان یک موجود زنده نفس می کشیده است و زنده یاد رسول ملا قلی پور ، احمد رضا درویش ،ابراهیم حاتمی کیا ، کمال تبریزی و دیگران ، پرچم این سینما را برافراشته نگه داشتند.

سالهاست گویی پذیرفته ایم که ژانر دفاع مقدس را صرفا به عنوان یک پدیده تاریخی ،کنج آرشیو وقایع تاریخی سینمای ایران قرار دهیم و دل خوش کنیم به سال هایی که فیلم جنگی تاثیرگذار بود .در باره اش می نوشتند. تحلیلش می کردندو بر این عقیده بودند که سرانجام زمانی خواهد رسید که سینمای جنگ در طول سال جدی گرفته شود، نه فقط در یک هفته خاص.
ولی هیچکدام از این پیش بینی ها محقق نشد و سینمای جنگ نتوانست خارج از دایره بسته مناسبت ها قدم بگذارد و عاقبت هم کار به جایی رسید که در مقاطعی تولید فیلم در این ژانر تقریبا متوقف شد.

به گمان نگارنده ،تولید یک یا دو فیلم دفاع مقدسی در سال فرقی با تعطیلی کامل این ژانر در سینمای ایران ندارد.
تولید فیلم جنگی در سینمای ایران ، تقریبا زمانی به توقف کامل نزدیک شده است که در سینمای دیگر کشور هایی که درگیر جنگ بوده اند، تازه شروع شده .به این مفهوم که در دوران کنونی که سال ها از پایان جنگ تحمیلی می گذرد ، می توان بسیاری از موضوع های مرتبط با جنگ را که شاید در دوران جنگ بنا به مصالحی قابل طرح نبودند مطرح کرد و دستمایه قرار داد و ما در چنین موقعیت و شرایط مغتنمی ، سینمای جنگ را به فراموشی سپرده ایم.

مضمون برای تولید فیلم جنگی با کیفیت و البته پر مخاطب وجود دارد.فقط باید اراده ای قوی پشت سینمای دفاع مقدس قرار گیرد و حقوق نادیده گرفته شده این ژانر را از تصمیم گیرندگان مطالبه کند.
حالا دیگر حتی شعار حمایت از سینمای جنگ به گوش نمی رسد چه رسد به اینکه کسی بخواهد آاستین همت بالا بزند و برای نجات این پدیده رو به موت کاری بکند
آنقدر برای پرداختن به این سینما بی انگیزه شده ایم که دیگر خیلی ها حتی صورت ظاهر را هم حفظ نمی کنند و اصلا دیگر حرفی از این سینما نمی زنند.

سینمای جنگ به دلایل متعددی نمی تواند فقط از امکانات محدود بخش خصوصی بهره مند شود به همین دلیل هم حضور پر رنگ ولی کاملا هدفمند نهاد های دولتی دراین عرصه ضرور ی است .بخش دولتی تاکنون در عرصه تهیه فیلم جنگی پر مخاطب ، قدم جدی و موفقی بر نداشته است و هنوز هم بسیاری از تهیه کنندگان بخش خصوصی از بیم گرفتار شدن در گرداب تهیه امکانات لجستیکی از این سینما فاصله معنا داری گرفته اند.

سینمای جنگ را در شرایط کنونی فقط یک چیز نجات می دهد : اراده ای قوی برای انتخاب بهترین ها به منظور تولید فیلم جنگی ،بهترینهایی که فیلم خوب پر مخاطب را بشناسند و برای رسیدن به هدف، از خود خلاقیت نشان دهند.

سید محمد سلیمانی