شهر باستانی قائن / دانشگاه هنر

ذرّه بین فرهنگی: ایران، سرزمینی با تمدن چندین هزارساله و این مهم باتوجه به یافته های باستان شناسان در حدود دو قرن گذشته، بر همگان مبرهن است. با این حال جای تاسف دارد که سهم خود ما ایرانیان در این قبیل کشفیات چندان زیاد نیست و بخش قابل توجهی از این کشفیات توسط بیگانگان صورت گرفته و به طبع بخش عظیمی از این دارایی ملی به غارت رفته و به جای آن که در موزه های داخلی در معرض دید بازدیدکنندگان قرار گیرد و در پژوهشگاه های داخلی و زیر نظر پژوهشگران داخلی کار شود، در اقصا نقاط دنیا پخش گردیده و چه سرمایۀ هنگفتی که این موزه های خارجی و دلالان هنری بین المللی شان با نمایش آثار باستانی ما به جیب نزده و نمی زنند! خوشبختانه با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی به جد جلوی این غارت فرهنگی گرفته شد و در دو دهۀ گذشته به برکت انقلاب اسلامی در دانشگاه های هنری داخل کشور، به میزان نیاز نیروی انسانی متخصص و کارکشته که به خوبی توانایی کار بر روی این آثار ارزشمند باستانی را دارند، تربیت شد. با این حال متاسفانه در برخی مواقع به دلیل نگاه کوته بین و کوتاه مدت برخی مدیران فرهنگی بودجۀ مناسب برای این قبیل پژوهش ها در اختیار این نیروی انسانی متخصص وطنی قرار نمی گیرد. به راستی مبلغ یک میلیارد تومان که هزنیۀ خرید یک بازیکن درجه دوی لیگ یکی فوتبال کشورمان هم نمی شود، نسبت به ارزش واقعی این آثار باستانی هیچ است و از آن مهم تر ما می توانیم با سرمایه گذاری درست بر روی این آثار، علاوه بر رونق صنعت گردشگری صدها و هزاران برابر این مبالغ را به بیت المال برگرداننده و موجبات شکوه و جلال ایران اسلامی عزیز و این تمدن برزگ را بار دیگر در سراسر گیتی فراهم آوریم. به امید آن روز!

"هنوز هم گاهی"مشکل دار بود!

به گزارش خبرگزاری ایسنا، سومین مجموعه‌ داستان محمود حسینی زاد با عنوان "آسمان، کیپ ابر" که شامل 13داستان است و در واقع قرار بوده پیش از مجموعه‌ داستان"این برف کی آمده"توسط انتشارات زاوش منتشر شود، بعد از حدود پنج سال که در ادارۀ کتاب وزارت ارشاد اسلامی معطل مانده بود، سرانجام اجازۀ ‌انتشار پیدا کرد. "آسمان، کیپِ ابر"، "سیاهی چسبناک شب" و "این برف کی آمده" سه‎گانه ای را تشکیل می‎دهند که به دلیل طولانی شدن زمان انتظار برای چاپ "آسمان، کیپِ ابر"، این کتاب به عنوان سومین مجموعه‌ داستان منتشر شده است، در حالی که این مجموعه دومین مجموعه از این سه‌گانه بوده است. گفتنی است نام اولیه‌ این مجموعه‌ داستان "هنوز هم گاهی" بود، اما به خاطر ممیزی به "آسمان، کیپِ ابر" تغییر پیدا کرد.

ذرّه بین فرهنگی: چندی پیش در مطلبی که در همین بخش ذرّه بین فرهنگی به طبع رسیده بود به خبری درخصوص اهدای مدال گوته به محمودحسینی‌زاد که هرساله ازسوی انستیتوی گوتۀ به برجسته ترین مترجم ادبیات مدرن آلمانی زبان اهدامی شود، پرداختیم. جالب آن که در آن مطلب آرزو کرده بودیم ای کاش ما نیز به سرمایه های ادبی و بزرگان تاریخ ادبیات مان توجه بیشتری معطوف داریم. حالا اما اینطور که پیداست نگاه سلیقه ای مان باعث می شود که حتی اجازۀ نشر آثار ادیبان معاصر را هم نمی دهیم. اما آن چه بیش از هرچیز سوال برانگیز است این نکته است که به راستی عنوان "هنوز هم گاهی" چه ایرادی دارد یا اصلاً چه ایرادی می تواند داشته باشد. ما که هر چه فکر کردیم به نتیجه ای نرسیدیم. شاید مسئولان جواب مناسبی برای سوال ما داشته باشند!

لا تنظر إلى من قال وانظر إلى ما قال

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، در سی و سومین نشست زرین قلم فرهنگسرای رسانه از کتاب‌ سه جلدی "ما قال و من قال" رونمایی می شود. مجموعه سه جلدی "ما قال و من قال" اثری از دکتر عماد افروغ است که بنا به اظهاراتش نام کتاب را از روایت امام علی(ع) با این مضمون که "به گوینده سخن منگر، بلکه به آنچه می‌گوید توجه کن" الهام گرفته است. عماد افروغ تغییر موضع در اواخر عمر دولت ها، برخی رندی های سیاسی و آگاهی بخشی به مردم، را از عوامل تالیف این کتاب ذکر کرده و در آن برخی از مواضع قبل، حین و بعد از نمایندگی مجلس خویش، ارائه کرده است.

ذرّه بین فرهنگی: البته تا وقتی که "ما قال و من قال" را نخوانیم، نمی توانیم نظری قطعی درخصوص آن بدهیم. با این همه مگر می شود آن چه از دکتر افروغ می دانیم را نادیده بگیریم و تنها به کتاب جدیدشان توجه کنیم. البته تناقضی بارز در این گفته نهفته است و استغفرالله قصد نداریم حدیث امام بزرگان، حضرت امیرالمومنین علی(ع) را نادیده بگیریم. تنها می خواهیم هشدار دهیم که قرار نیست به راحتی از کنار این مسئله بگذریم و اجازه دهیم افرادی همچون ایشان هر سوء استفاده ای از قول بزرگان دین بکنند تا خودشان و گذشته شان را تبرئه کنند.

مدرسۀ صنایع مستظرفه یا دانشگاه هنر تهران؟

به گزارش همشهری آنلاین، باغ نگارستان که در عصر قاجار توسط کمال الملک به عنوان اولین دانشگاه هنری ایران به مدرسه صنایع مستظرفه تبدیل شد و توانست در احیا و اشاعه هنرهایی همچون نقاشی، نگارگری، مجسمه‌سازی و... تاثیرگذار باشد، دوباره توسط سازمان زیباسازی احیا خواهد شد. در این موزه که به بررسی مکتب کمال‌الملک و نگارگری تهران پرداخته خواهد شد، آثاری از کمال‌الملک و شاگردانش به نمایش در خواهد آمد و اسناد مدرسه صنایع مستظرفه، احکام و دست نوشته های این مدرسه نیز به نمایش درخواهد آمد. مدرسه صنایع مستظرفه (School of Fine Arts) به سرپرستی کمال‌الملک در سال 1287 شمسی مطابق با ۱۹۱۱ میلادی تاسیس شد. سازمان زیباسازی با هدف احیای خاطرات هنری شهر تهران و مکان‌های فرهنگی و تاریخی در یک سال گذشته به بررسی آثار کمال‌الملک و شاگردانش پرداخته و در همین راستا به احیای مدرسه صنایع مستظرفه و اندیشه و آثار هنری که به واسطه این مکان اشاعه یافته، پرداخته است. پس از مرگ کمال‌الملک مدرسه صنایع مستظرفه به دو مدرسه دیگر یعنی هنرستان کمال‌الملک و هنرستان هنرهای سنتی تقسیم شد.

ذرّه بین فرهنگی: بی شک اقداماتی از این دست علاوه بر این که به زیباسازی شهر یاری خواهد رساند، به اعتلا و ارتقای فرهنگ و هنر این مرز و بوم نیزکمک خواهدکرد و دراین بین می توان از اشتباهی فاحش درخصوص "نگارگری" خواندن "مکتب کمال الملک" چشم پوشی کرد. با این همه درحالی که مدرسۀ صنایع مستظرفه عهد قجر احیاء شده، دانشگاه هنر تهران از مکانی درست و حسابی برای احیاء هنر امروز ایران برخوردار نیست و دانشجویان این دانشگاه هنر تهران، هنوز دقیقاً نمی دانند که سرنوشت زمین های این دانشگاه در خیابان ولیعصر تهران (جنب دانشگاه امیرکبیر) چه خواهد شد. این درحالی است که در یک دهۀ گذشته هر روز به بهانه ای این دانشجویان میان کرج و تهران و همچنین باغ ملّی و فارابی در سفر بوده اند. ای کاش لااقل اقدامی همچون احیاء مدرسۀ صنایع مستظرفه که توسط سازمان زیباسازی شهرداری تهران و احتمالاً به منظور انجام حرکتی تبلیغاتی در آستانۀ انتخابات ریاست جمهوری شده است، برای دانشگاه هنر تهران نیز می شد و مسئولین امر لااقل به بهانۀ رای جمع کردن هم که شده فکری به حال دانشگاه هنر تهران می کردند. ای کاش همان قدر که به هنرآموزان عصر قجر و شاگردان کمال الملک احترام می گذاریم، به دانشجویان هنر امروزمان نیز توجه کنیم.