حمایت از القاعده= حوادث 11 سپتامبر/حمایت از چچنی ها= حوادث بوستون/حمایت از منافقین نیز بی نتیجه نخواهد بود!

یکی از مصادیق این حقیقت حمایت آمریکا از گروه های شبه نظامی در افغانستان علیه ارتش سرخ است. غرب و در راس آن آمریکا در طول جنگ سرد و در جریان تهاجم شوری به افغانستان برای مقابله با نفوذ کمونیسم دست به تشکیل و مسلح کردن گروه های شبه نظامی نظیر القاعده و طالبان زد. اما طولی نکشید که همین گروه ها به جدی ترین تهدیهای امنیتی علیه آمریکا تبدیل شده و بزرگترین حملات تروریستی تاریخ بشر را 11 سپتامبر 2003 در خاک این کشور انجام دادند، حملات تروریستی که 5 هزار قربانی بر جای گذاشت.

در خصوص حمایت از گروه های تروریستی چچنی نیز این امر تکرار شد. در جریان درگیری روسیه با چچن، آمریکایی ها در راستای اعمال فشار بر روسیه از گروه های چچنی حمایت کردند. کولین رولی، مامور بازنشسته اف بی آی و فعال صلح طلب و عدالتخواه در مطلبی منتشر شده در پایگاه تحلیلی آمریکایی «کانزورتیوم نیوز» می نویسد:جولیانی (سیاستمدار سابق آمریکایی و اکنون حامی فرقه تروریستی مجاهدین خلق) بهتر از هر کسی می داند که «تروریست های» چچن چطور برای حفظ فشار علیه روس ها مفید بوده اند، درست مثل مجاهدان افغانی که از سال 1980 تا 1989 در جنگ علیه شوروی در افغانستان مورد استفاده قرار گرفتند. در واقع بسیاری از نو محافظه کاران مانند «جیمز ووزلی»، رئیس سابق سیا، نیز به عنوان یکی از اعضای گروه دوستان چچن شناخته می شد.

درگیری ها در چچن سال ها پیش خاتمه یافت اما تبعات حمایت از چچنی ها در نهایت خود را در حوادث تروریستی بوستون نشان داد.

به گفته کولین رولی نکته تاسف برانگیر اینجاست که  روند و سیاست های نادرست در مواجهه با تروریسم کماکان ادامه دارد؛ این بار به صورت حمایت از فرقه تروریستی مجاهدین خلق.

بر این اساس امروز نیز سیاست حمایت ار فرقه تروریستی مجاهدین خلق از همین الگوی نادرست پیروی می کند. کولی رولی در این خصوص می گوید: "جالب است که رودی جیولیانی نیز یکی از همان نومحافظه کاران و سیاستمداران فاسدی است که زمانی که مجاهدین خلق هنوز در فهرست سازمان های تروریستی آمریکا قرار داشت، صدها هزار دلار از منابع این گروه دریافت کرد. این پول ها هزینه لابی غیرقانونی این سیاستمداران با مقام های امریکایی برای حذف از فهرست سازمان های تروریستی شد. "

به عقیده وی با تبدیل شدن این گروه های تروریستی که دارایی تلقی می شوند به دشمن، مقام های دولتی دچار آشفتگی و حیرت می شوند. این همان اتفاقی است که در مورد جهادگراهای وابسته به القاعده در لیبی و سوریه اتفاق افتاد. همین افراط گرایان علیه تامین کننده سلاح و حامیان آمریکایی خود به پا می خیزند.

از این منظر حمایت از تروریست ها در راستای تحقق اهداف کوتاه مدت سیاسی در نهایت هزینه های زیادی بر شهروندان آمریکایی بار می کند. این امر خصوصا در مورد فرقه تروریستی مجاهدین خلق که سابقه ترور شهروندان آمریکایی در پرونده خود داشته و دارای نگرش های مارکسیستی است بیش از همه می تواند نگران کننده باشد.

کولین رولی در همین زمینه می نویسد: " این واقعیت در مورد آمریکا و اسرائیل که در حال حاضر با تروریست های مجاهدین هم دست شده اند نیز صدق می کند. دولت امریکا به تازگی تروریست های مجاهدین را به عنوان بخشی از مبارزه گسترده خویش در جهت تضعیف ایران، از رده تروریست های «بد» به تروریست های «خوب» ارتقا داده است. جولیانی و آدم های مشابه او، در پشت صحنه تمامی این عملیات های خائنانه دست دارند اما ناگهان بدون هرگونه نگرانی برای حفظ منافع خود در مقابل دوربین ها ظاهر می شوند و تمامی شعارهای ضد تروریستی خود را نادیده می گیرند. "

بر این اساس باید در آینده نزدیک شاهد حملات تروریستی فرقه مجاهدین خلق در آمریکا بود. آنچه به نگرانی های بیشتر در این خصوص دامن می زند صرفا نگرش مارکسیستی این فرقه نیست، سابقه ترور شهروندان آمریکا و دست به اقدامات وحشتناکی چون خودسوزی های ژوئن 2003 توسط مجاهدین خلق در فرانسه است. در جریان این خودسوزی ها ده نفر از اعضای این فرقه به دستور رهبران آن در اعتراض به حکم دستگیری مریم رجوی به اتهام پولشویی و تدارک حملات تروریستی خود را به شعله های آتش سپردند.  سوال آمریکایی هایی چون کولین رودی این است که با چنین سابقه و نگرش های فرقه ای و مارکسیستی مجاهدین خلق آیا حامیان فعلی آنها یعنی کسانی چون جولیانی حاضر به پاسخگویی درباره حمایتشان از این فرقه خواهند بود یا همانند حوادث تروریستی بوستن در مقابل دوربین ها ژست های ضد تروریستی به خود خواهند گرفت؟