چقدر می گیری آدم بکشی ؟

این پرسش ، هم غیر انسانی و هم غیر اخلاقی است و صد البته غیر قانونی . چه بسا به صرف طرح جدّی این سؤال مقام قضایی بتواند به استناد بند 1 ماده 43 و ماده 211 و بند ب و ج ماده 206 قانون مجازات اسلامی فرد مطرح کننده را مورد بازخواست قرار دهد.

زندگی و حیات و نیز سلامت و امنیت انسان ها و جوامع انسانی ، نعمتی است خدا دادی که هیچ کس حق ندارد تحت هیچ عنوان آن را مورد تهدید و مخاطره قرار دهد . از همین رو است که طرح سؤالی اینگونه ، عجیب و نفرت انگیز است و هر آن کس که این سؤال را طرح نماید به شدت مورد تقبیح قرار می گیرد . علت آنکه قانون گذار تطمیع و تشویق دیگران به قتل و جرایم مشابه و تعرض به جان و مال و امنیت جامعه را به عنوان جرم ، پیش بینی کرده است ؛ صیانت از قوام جامعه و حیات افراد آن و جلوگیری از تعرض به حقوق طبیعی و ذاتی و حقوق قانونی اعضاء جامعه است .

با این وجود ، بسیاری از افراد فارغ از کمترین نگرانی و بی آنکه از کیفر و مجازات در هراس باشند ؛ هر روز و هر از گاه ، انسان های بی گناه را به قتل می رسانند و پس از ارتکاب قتل نیز با سربلندی بیش از پیش در کوچه و خیابان قدم می زنند . این افراد با تزریق داروی خواب آور وخوردن آرامش بخش های قوی ، وجدان خود را نیز به خواب عمیق بی خیالی و غفلت برده اند و خود را از مزاحمت عذاب وجدان آسوده ساخته اند .

این افراد چه کسانی هستند ؟ این افراد را کم و بیش همه ما می شناسیم اما با مصلحت اندیشی های زیانبار، خود را به فراموشی می زنیم و به روی خود هم نمی آوریم که این فرد یعنی دوست ما ، همسایه ما ، فامیل ما ، برادر ما و ... قاتل است و همین امروز یک یا چند نفر را کشته است و افراد دیگری نیز در فهرست کشتار روز های آینده او قرار دارند !

اگر باور نمی کنید و اگر هنوز متوجه موضوع نشده اید ، به ادامه مطلب توجه نمایید تا بعضی از این آدمکش ها را به شما معرفی نمایم : قبل از ورود به این مبحث لازم است به این نکته توضیحی دقیقاً عنایت فرمایید که ما دو نوع و دو مدل قتل داریم . یک نوع قتل ، قتل آنی است . به این معنی که مثلاً قاتل با شلیک کلوله و یا زدن چاقو و یا با بستن مجاری تنفسی ، فرد را به صورت آنی و دفعتاً واحده ، می کشد . در یک نوع نیز قتل به صورت تدریجی و پنهانی صورت می گیرد . یعنی قاتل در یک دوره زمانی مبادرت به کشتن طعمه خود می نماید. منظور از قتل در این نوشته ، همین نوع دوم یعنی قتل تدریجی است .

باز گردیم و ببینیم قاتل زیرک و بی رحم کیست . قاتل کسی نیست غیر از من ، غیر از تو ، غیر از او ، غیر از ما ، غیر از شما ، غیر از آنها ! کمی تأمل بفرمایید و کمی اندیشه نمایید ؛ شاید قبل از اینکه جواب معما را بگویم ، شما خودتان موفق به حل آن شوید . .............

من معمار یا بنّا هستم . در زمان ساخت و ساز ، به علت بی دقتی و عجله برای پایان یافتن هر چه زودتر کارو گرفتن دستمزد ، مسیر دودکش ساختمان را از وجود نخاله ها و دیگر ضایعات ساختمانی که به طور اتفاقی در آن ریخته است ، خالی نکرده و ساختمان را به همان شکل به کارفرما و مالک تحویل داده ام ؛ چندی بعد و پس از استقرار ساکنین و بعد از فرارسیدن فصل سرما ، ساکنین از همه جا بی خبر با این تصور و اعتماد که بنّا و معمار کار خود را به خوبی و با دقت انجام داده اند ، بخاری و شومینه را روشن می کنند و شب هنگام که به خواب می روند ، به علت پس زدن گاز co2 خواب آنها به خواب ابدی و به مرگ آنها پیوند می خورد. چه کسی بیشتر از من در مرگ آنها مقصّر است ؟ من تولید کننده مخزن گاز خودرو و اتصالات آن هستم . برای سود جویی بیشتر و یا به علت کمبود های بازار ، رعایت استانداردهای تعیین شده برای تولید مخزن گاز و اتصالات آن را زیر پا می گذارم و از ورق های نازک تر و اتصالات ضعیف تر استفاده می کنم . چندی بعد مخزن گاز دچار حریق و انفجار شده و چند سر نشین بی گناه در آتش می سوزند و کشته می شوند . چه کسی جز من و یا بیشتر از من در وقوع حادثه و مرگ فجیع سرنشینان خودرو مقصّر است ؟ از خودم شروع کردم تا موجبی برای گلایه دیگران وجود نداشته باشد .

امّا شما ، شما مهندس ناظر هستید ، به جای نظارت هر از چند گاه بر روند پیشرفت کار و نظارت بر حسن انجام امور و توجه مالک و کارفرما و دیگر دست اندرکاران ساختمان به رعایت اصول ایمنی و مقررات و آیین نامه های تدوین شده در امر ساخت و ساز ، فقط به فروش امضاء بسنده کرده اید . در همین حین به علت گود برداری غیر اصولی ، ساختمان مجاور دچار آوار می شود و به همین علت علاوه بر وارد آمدن خسارات مالی به همسایگان تعدادی از آنها به همراه تعدادی از کارگران زیر آوار مانده و جان خود را از دست می دهند . منصفانه جواب بدهید ، چه کسی بیش از شما در این حادثه و مرگ دلخراش کشته شدگان مقصّر است ؟

دیگری ، تولید کننده مواد غذایی و خوراکی است . از مواد اولیه نامرغوب و آلوده و فاسد و یا رنگ های غیرمجاز و اسید های غیر خوراکی در تولید محصولات خود استفاده می کند، مصرف محصولات غیر استاندارد تولید شده در کارگاه زیر زمینی متعلق به او ، در بلند مدت مصرف کنندگان و بیش از دیگران کودکان و افراد سالخورده را دچار بیماری های گوارشی ، کلیه و کبد و مسمومیت کرده و در نهایت مرگ آنها را موجب می شود ؛ چه کسی غیر از او مسؤل بیماری و مرگ این افراد است ؟

ما ، در تولید خود برای سود بیشتر ، از مواد اولیه باز یافتی به جای مواد اولیه نو استفاده می کنیم و به این شکل سلامت و زندگی مصرف کنندگان را به خطر می اندازیم ، آیا ما در بروز بیماری و چه بسا مرگ تعداد قابل توجه مصرف کنندگان تولیدات خود مقصّر و گناهکار نیستیم ؟

شما ، برای کاستن از هزینه های خود به جای نصب فیلتر در خروجی گاز های آلاینده کارخانه خود ، این گاز های زیانبار را به همان شکل وارد فضا و هوای شهر می نمایید و افراد بی شماری را دچار مشکلات تنفسی و پوستی می سازید و یا به جای جمع آوری و تصفیه فاضلاب های ناشی از تولید ، آنها را روانه رودخانه و دریا می نمایید و محیط زیست وگیاهان و پرنده و چرنده و آبزیان و انسان ها را با انواع مشکلات و بیماری ها گرفتار می سازید؛ چقدر خودتان را مسؤل و مقصّر می دانید؟

آنها ، در کار فروش و توزیع دارو فعالیت دارند . اصلاً پرهیز ندارند که اگر تاریخ اعتبار و تاریخ مصرف دارو منقضی شد ، به جای مرجوع و معدوم نمودن داروی غیر قابل مصرف ، با تعویض لیبل و تارخ مندرج روی آن ، همان دارو را -- که نه تنها بهبودی بیمار را در پی ندارد بلکه موجب وخامت حال او می شود – به بیمار نیازمند عرضه نمایند . اگر مصرف داروی غیر قابل مصرف موجب وخامت حال بیمار و مرگ او و یا ایجاد عوارض پایدار در جسم وجان بیمار آسیب پذیر شود ؛ چه کسی بیش از این قاتلان که خود را در میان جماعت تاجر جا زده اند؛ مقصّر است ؟

خلاصه کلام ! حرص و آزمندی و زیاده خواهی های بی پایان من و شما و او و آنها ، به صورت کاملاً آرام و خاموش همه ما را بی آنکه بدانیم و بخواهیم از تولید کننده و کاسبی شریف به قاتلی بی رحم تبدیل کرده است . افزایش بیماری ها و افزایش آمار مرگ و میر ها در دنیای پیشرفته و صنعتی امروز و در کشور خودمان ، نه بلای آسمانی کهدر بسیاری از موارد ، نتیجه آفتی است که ما خود به جان خود می زنیم . عدم رعایت حقوق مصرف کنندگان کالا و خدمات ، عدم رعایت استاندارد ها و مقررات ایمنی و بهداشتی و فنی ناظر بر تولید و نگهداری و توزیع کالا و ارائه خدمات فنی و مهندسی ؛ همه و همه نشانه ای است از اسارت ما در چرخه گناه و سقوط ما به ورطه آلودگی های دنیا .

شاید به علت پراکندگی جغرافیایی کارگاه ها و کارخانجات و مراکز کار و تولید ، و یا به دلیل افزایش واحدهای صنفی و عدم تناسب آن با تعداد بازرسان و ناظران دولتی و دیگر دستگاه های نظارتی و یا خدای نا کرده به دلیل اغماض و تبانی بازرس و ناظر و کوتاهی او در کنترل کار و فعالیت ما ، ما در ادامه کار و تولید و فروش محصولات غیر استانداردی که سلامت و امنیت جانی و روانی مصرف کنندگان را به بازی می گیرد ؛ با مشکلی مواجه نشویم ؛ اما برای یک لحظه به این نکته عبرت آموز فکر کرده ایم که : وای اگر از پس امروز بود فردایی .

برای خلاصی از این وضعیت و رهایی از گناه ، فرصت زیادی وجود ندارد . می توان با احیا و تقویت وجدان کاری ، رعایت قانون و تأمین حقوق مصرف کنندگان به این وضعیت سیاه خاتمه داد . اگر به علت رندی و زیرکی و انواع و اقسام ترفندها ، بتوانیم از قبول مسؤلیت تولید کالای نامرغوب و زیان آور طفره برویم و شانه خالی کنیم ؛ دیر نباشد روزی که در محکمه عدل الهی کتاب اعمال ما گشوده شود و در آن سرا که نه راهی برای گریز وجود دارد ونه امکانی برای انکار و کتمان اعمال ؛ پاسخگوی کتاب قطور اعمال خود باشیم ، کتابی که هر رطب و یابسی بی کم و کاست و بی هیچ اضافه و اشتباه در آن ثبت شده است . و لله عاقبة الامور