از رنجی که می بریم . . .

به گزارش بولتن نیوز، توکلی در فیلم قصه گریزش می خواهد از زندگی غزل (ترانه علیدوستی) و مهران(صابر ابر) برای مخاطبش کمی! صحبت کند. غزل که خانواده اش را در یک تصادف از دست داده است به مشکلات روانی گرفتار شده است و مهران در تلاش برای خوب کردن حال او و زندگی اش که بی فایده است.

آسمان زرد کم عمق در پی نشان دادن زشتی و زیبایی در کنار یکدیگر است، اما برداشتی از یک ذهن مظطرب و بیمار. نابود شدن هرچیزی در اوج زیبایی قانون این برداشت است و نگاه کردن به زیبایی واقعا ترسناک! مرگ، خانه کلنگی نیمه ویران و ... نمادهای زشتی و تولد،عروسی و تصاویری از طبیعت نماد زیبایی در این فیلم معرفی شده اند، اما فیلمنامه اجازه نزدیک شدن به هیچ معنا و مفهومی را نمی­دهد و نمی گذارد مخاطب کمی متوجه داستان و منظور فیلم شود! شاید توکلی فیلم سینمایی اش را باید برای سینمای خانگی تولید می کرد که در تنهایی و با تمام حواس دیده می شد ( البته باز هم شاید چیزی برداشت نمی شد!)

رنجهایی که مخاطب فیلم جدید توکلی می برد کم نیست، رنجهای شخصیت اصلی داستان که از کشش بیمارگونه­ی ذهنش به سمت حادثه نشأت می گیرد برای مخاطب درگیر روایت مدرن و غیر خطی فیلم و در تلاش برای دریافت اندکی معنا غیر قابل تحمل می شود چرا که آسمان زرد کم عمق نه در فرم و نه در محتوا اثری خوب از کار در نیامده است.

افکار و اندیشه های روشنفکرانه فیلم با موسیقی حسین علیزاده نیز آرام نشده است و از هرج و مرجی آزار دهنده رنج می برد و جرأتی بسیار در اطلاق کلام "فیلم" با توجه به ساختار، فرم و محتوا می طلبد. قصه این روزهای سینمای ایران نیز در آسمان توکلی دیده می شود، دروغگویی و راستگویی! ( البته پس از کارهای اصغر فرهادی به سمت نهادینه شدن آن در تمامی فیلمهای ایرانی گام برداشته می شود)

البته افکار فیلمنامه نویس را با شغلی که برای غزل جست و جو می کند نیز می توانیم بهتر بشناسیم، غزل می خواهد به جای خانم لطفی که 10 کیلو اضافه وزن دارد!! در مهد کودک به بچه ها رقص آموزش دهد !!! و یا در اندیشه مهران که تنها نگرانی اش در دنیا! از دست دادن غزل است. فیلم توکلی بحران هویت دارد ، هویت در محتوای فیلم و نیز ارایه ای خوب از یک روایت غیر خطی.

آسمان زرد کم عمق مخاطبانش را از اینجا بدون من ( فیلم قبلی توکلی) امانت گرفته بود ولی توکلی باید بداند که از آسمان زرد کم عمقش مخاطبی برای فیلم بعدی اش نخواهد داشت.