دلم براي فرهاد اصلاني سوخت

به گزارش بولتن نیوز به نقل از بانی فیلم،هاتف عليمرداني در سومين تجربه فيلمسازي خود يك معضل اجتماعي را دستمايه قرار داده. او با هوشمندي در پس آسيب‌شناسي اعتياد به رابطه يك زوج پرداخته و لايه‌هاي پنهان يك زندگي را به تصوير كشيده است. «به خاطر پونه» از اين حيث به زندگي نزديك است.
فيلمي كه خيلي‌ها عقيده دارند با كج سليقگي هيأت انتخاب از حضور در بخش مسابقه بازمانده است. با عليمرداني درخصوص فيلم جديدش گفت‌وگويي انجام داديم كه مي‌خوانيد:

چطور شد تصميم گرفتيد بعد از ساخت دو فيلم كودك در ژانر اجتماعي كار كنيد؟

- همواره سينماي كودك مورد علاقه من بوده و هست، اما همان طور كه همه مي‌دانيم امكان كار كردن در اين ژانر سينمايي ديگر برايمان فراهم نيست. معتقدم سينماي كودك در حال حاضر مرده آن هم به دليل عدم حمايت‌ها، اكران نامناسب اتفاقات نابهنجاري كه حول فيلم‌هاي كودك در سينماي ايران مي‌افتد واقعاً امكان كار كردن در اين ژانر را از ما سلب كرده. شايد مهم‌ترين دليل اين باشد كه سرمايه ما در راه اين گونه سينمايي از بين مي‌رود.

از ابتدا مسير فيلمسازيتان را فيلم‌هاي كودك انتخاب كرديد چرا؟ آن هم ژانري كه تقريباً در سينماي ايران با بي‌مهري مواجه مي‌شود.

- علاقه‌ام به سينماي كودك زياد است. اولين فيلم رئال انيميشن به صورت تي‌جي‌آي در سينماي ايران را من ساختم. فيلم‌هاي كودكم در جشنواره‌هاي كودك جوايزي هم را به خود اختصاص دادند، اما چه كنم كه اين فيلم‌ها هيچ وقت ديده نشد.

سوژه «به خاطر پونه» چطور به ذهنتان رسيد؟

- سوژه فيلم «به خاطر پونه» را هر روز ما در خيابان‌هاي تهران مي‌بينيم. اعتياد معضلي است كه هر روز كنار گوش ما نفس مي‌كشد و به اعتقاد من به اين درد بايد بيشتر توجه شود.

در سال‌هاي گذشته معضل اعتياد سوژه بسياري از فيلم‌ها از كارگردانان مطرحي بوده، از اينكه فيلمتان به لحاظ محتوا، به خوبي ارائه نشود واهمه نداشتيد؟

- خير، شما بايد اين فيلم را ببينيد. هميشه در فيلم‌ها معضل اعتياد به گونه‌اي ديده مي‌شود كه انگار شخص معتاد شاخ و دم دارند يا معتادان در فيلم‌ها را كارتن‌خواب نشان مي‌دادند. در فيلم «به خاطر پونه» اعتياد را اين گونه نمي‌بينيم در اين فيلم ما نشان مي‌دهيم كه اعتياد به زندگي ما آدم‌ها بسيار نزديك شده، دور و اطراف ما پر است از آدم‌هايي كه ما نمي‌دانيم معتادند اما گرفتار اين بيماري هستند. در گذشته شخص معتاد به خوبي شناخته مي‌شد اما امروزه ديگر اين گونه نيست.

با اين وجود نقش مرد فيلم اقتضاء مي‌كرد كه از بازيگر قدري استفاده كنيد، فرهاد اصلاني گزينه اول شما بود؟

- بله، فرهاد اصلاني اولين و بهترين گزينه براي اين نقش بود و به خوبي از پس نقش برآمد. استاندارد بازي اين بازيگر از سطح بالايي برخوردار است.

آنهايي كه اين فيلم را ديدند معتقدند حتي بازي فرهاد اصلاني شايستگي نامزدي سيمرغ را هم دارد.

- واقعاً متأسفم كه اين جمله را مي‌گويم، وقتي رفتم و فيلم‌هاي جشنواره امسال را ديدم اول دلم براي فرهاد اصلاني سوخت و بعد براي خودم.

چرا ساختار غير خطي را براي فيلم‌تان انتخاب كرديد؟

- اين نكته يكي از مسائلي بود كه مي‌خواستم با ساختار نو در به تصوير كشيدن معضل اعتياد بروم. سعي كردم با ساختار بهم ريخته و با طرح معما مخاطب را به فكر وادار كنم.

كار با مهدي جعفري در مقام فيلمبردار چطور بود؟

- به نظر من مهدي جعفري يك غنيمت براي سينماي ايران است، اما به اندازه لياقتش تا به الان شناخته نشده، فكر مي‌كنم روزهاي خوبي در آينده در انتظارش است. سواي از فيلمبرداري، مهدي جعفري يك فيلمساز بسيار مستعد است. اميدوارم به زودي فيلم خودش را هم بسازد.

فكر مي‌كنيد چرا فيلم شما در بخش مسابقه به نمايش در نيامد؟

- من سعي مي‌كنم براي اينكه جو جشنواره به هم نريزد و فضا شلوغ نشود اعتراضي نكنم. حرفي هم تا به حال نزده‌ام. همين قدر كه فيلم در بخشي از جشنواره به نمايش در آمده و مردم اين فيلم را ديدند و در جشنواره فيلم حضور داشت خوشحالم. اما از مسؤولان مي‌خواهم شاخك‌هاي فيلمسازان را قطع نكنند. فيلمسازان نقطه‌هاي حساس جامعه را درك مي‌كنند و معضلات جامعه را به تصوير مي‌كشند. اگر اين حس را از ما بگيرند كار اشتباه و خطرناكي انجام داده‌اند. «به خاطر پونه» فيلم شريفي است كه از اعتياد صحبت مي‌كند. معتقدم حتي اگر يك نفر با اين فيلم به معضلات اعتياد پي ببرد من به هدفم رسيده‌ام. من براي جايزه گرفتن فيلم نساختم. تمام هدفم اين بوده كه دل مشغوليم به تصوير كشيده شود و فيلم براي مردم به نمايش درآيد كه به هدفم رسيدم، اما به گفته بسياري از دوستان اين فيلم به ناحق از بخش مسابقه كنار گذاشته شد.

دليل اين امر را در چه مي‌بينيد؟

- دليلش را نفهميدم، اما بحثم اين است كه اگر آدم‌هاي تندرو چيزي بگويند و قرار باشد ما پايمان را با اين حرف‌ها عقب بكشيم، در نهايت به سينماي تهي از ايده، سينماي بي‌مصرف، بي‌خاصيت و بي‌رنگ دست پيدا مي‌كنيم.
من با فيلم‌هايي كه بدآموزي دارند كاملاً مخالفم، اما بايد به نيت فيلمساز آگاه باشيم و اينكه مخاطب با ديدن اين فيلم چه پيامي عايدش مي‌شود. «به خاطر پونه» به همه مخاطبان مي‌گويد كه اعتياد پايان خوشي ندارد، اعتياد از روزنه‌هاي تاريك نفوذ مي‌كند بايد چراغ‌ها را روشن كنيم.