مأمون که گمان می کرد با کشاندن امام رضا علیه السلام به مرو، می تواند مانع از قدرت گیری علویان شود و به مقاصد خود برسد، بدون این که خود بخواهد، سبب خیر شد و جای پای علویان در ایران را مستحکم تر ساخت.