از ابتدای انقلاب اسلامی ایران، حصر افرادی که به دلیل جایگاه خاص سیاسی خود و به دلیل شرایط عمومی جامعه نمی شد از جرائم آنها به راحتی گذشت کرد به حبس خانگی منجر شده است.سوابق موجود نشان می دهد که رویه حصر اقدامی تأمینی بوده است، تا از ارتکاب جرائم جدید و بیشتر جلوگیری شود و در عین حال، حرمت اشخاص نیز به بهترین شکل ممکن حفظ شود.