«من صدایم را تنها تا آن جایی بالا نمی‌برم که مبدل به فریاد شود، بلکه به آن‌جا می‌رسانم که بی هیچ صدایی، شنیده شود!» ملاله یوسف‌زای، دختر نوجوان پاکستانی، هفته‌ی گذشته به افتخار دریافت جایزه‌ی نوبل صلح نایل شد. او جوان‌ترین برنده‌ی این جایزه‌ی معتبر است و گمان نمی‌کنم تا سال‌ها کسی قرار باشد در اوج جوانی، به چنین جایگاه جهانی برسد. ملاله از احساس خود درباره‌ی دریافت جایزه‌ی نوبل نوشته و این‌که این موضوع برایش چه معنایی دارد. خواندن نوشته ی دختر جوانی که این‌قدر با آرامش و فروتنی با چنین افتخاری برخورد می‌کند و شناخت نقطه‌نظرهای اصولی و انسانی او، بسیار زیباست. این پست، ترجمه‌ای از نوشته‌ی ملاله است.