روز هفتم ماه محرم الحرام است. از امروز روضه ی عطش می خوانند، برای طفل شش ماهه ای که مولایمان به قصد سیراب کردن روبروی لشر کفر نگه اش داشت اما به جای آب با خون سیراب شد. کوفیانی که بعد از دعای باران سیدالشهدا همان طور که گفته بودند جبران کردند! «بَینَما هُوَ یُخاطِبُهُم» ، یعنی هنوز کلام حسین"ع" تمام نشده بود، «اِذ رَماهُ حَرمَلةُ بن کاهِل الاسدی بِسَهمٍ لَهُ ثلاث شُعَب»، حرمله تیر سه شعبه‌ای زد؛ « فَذُبِحَ الطَّفلُ مِنَ الاُذُنِ الی الاُذُن»، یعنی این تیر، کار شمشیر را کرد... اینجا بود که خدا جواب استنصار حسین"ع" را داد؛ یک وقت دید ندا به گوشش می‌رسد: « یا حسین! دَعهُ»، بچه‌ات را به ما بده.« دَعهُ یا حسین، فَاِنَّ لَهُ مُرضِعَةً فی الجَنَة»؛ حسین جان! فرزندت را به ما بده تا در بهشت سیرابش کنیم...