روزهای 14 و 15 خرداد و مناسبت‌هایی چون رحلت حضرت امام خمینی(ره) و قیام خونین سال 1342 با محوریت نقش تعیین‌کننده بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، این پرسش را پیش می‌آورد که چرا سهم روحانیت تاثیرگذار و شخصیت‌های مهم و تعیین‌کننده‌ای چون حضرت امام و دیگر روحانیون مبارز و برجسته تاریخ کشورمان در سینما تقریبا صفر و ناچیز است و چرا با توجه به اثرگذاری و جذابیت زندگی و سخنرانی‌ها و مبارزات ایشان، فیلم‌هایی استراتژیک در این زمینه ساخته نمی‌شود؟