«هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیات است و چون بر می آید مفرّح ذات، پس در هر نفسی دو نعمت موجود است و بر هر نعمتی شکری واجب.» ممد حیات‎شان وابسته شده به آب و هوا و زندگیشان که همان مفرح ذاتشان باشد، در خطر است.